ตอนที่ 3 ไอ้ปีศาจ
868 Words
ช่วงเย็น....
"มินิทรีบขึ้นไปส่งเอกสารเร็วเดี๋ยวไม่ทัน" หญิงสาวก้มลงมองนาฬิกาในข้อมือเล็ก อีกไม่กี่นาทีแผนกด้านบนจะถูกปิดแล้ว
"งั้นฝากแกเตรียมยาต่อ ส่งให้พี่เพ็ญตรวจก่อนนะ" ฟ้าฝนรับถาดขวดยาต่างๆมา ข้อมือเรียวเล็กวางมือจากงานตรงหน้า เร่งความเร็วสาวเท้าไปขึ้นลิฟท์
ติ่ง!
"ขอให้ทันเถอะ..เพี้ยง!" ประตูลิฟต์เปิดออก มือเรียวที่พนมมือค้างไว้บวกกับขาเรียวชะงัก บุคคลภายในนั้นคือมาเฟียหนุ่มคู่อาฆาตที่เคยทำร้ายเธอ ยืนสง่าโดยมีลูกน้องยืนข้าง รัศมีถูกตีแผ่เป็นความน่ากลัว หากลิฟท์สำคัญไม่ขัดข้อง เหล่ามาเฟียคงไม่ต้องใช้ร่วมของพนักงาน
"ฉันรีบ" เสียงนิ่งเรียบรวมสายตาเข้ม ปลายตามองหญิงสาวในชุดนักศึกษา ก่อนฤทธิ์จะรู้งานเอื้อมหมายจะเอื้อมมือกดปิดลิฟท์
"เดี๋ยวก่อนค่ะ ฉันก็รีบ" มินิทไม่สนใจถึงแม้จะจำเธอได้ก็เถอะ หากไม่ทันลิฟท์รอบนี้มีหวังต้องส่งเอกสารพรุ่งนี้เช้า ซึ่งไม่ตรงที่ต้องมาขึ้นเวรบ่าย
"ชั้น6..ขอบคุณค่ะ" มินิทบอกฤทธิ์ที่หันมาเชิงถามจะกดลิฟท์ให้ เธอยืนกอดแฟ้มเอกสารแน่น ความเงียบย่อมเป็นสิ่งที่น่ากลัวกับบุคคลที่ยืนอยู่ข้างหลัง
ติ่ง!
ถึงชั้นเป้าหมายประตูลิฟท์ถูกเปิดออก นำความโล่งใจมาเยือน ขาเรียวก้าวเท้ายาวเตรียมวิ่ง ทว่า...
ตั๊บ!
มาเฟียหนุ่มก้าวเท้ายาว ไม่สนใจขาเรียวสั้นที่ช้ากว่า เดินชนผ่านไปไม่แยตามอง มินิทเซชนเข้ากำแพงเล็กน้อย ส่วนฤทธิ์หันมามองก่อนเก้าท้าวเดินตามเจ้านายไป
"ฝากไว้ก่อนเถอะ..ไอ้ปีศาจ !!" ฉายาใหม่จากปากหญิงสาว นิยามนี้ชั่งเหมาะสม มินิทเร่งเท้าเดินไปจัดการธุรของตัวเอง
แกร๊ก!
"น้องมินิทที่พี่เพ็ญบอกไว้นี่" หัวหน้าบุคคลทักขึ้นที่เธอเปิดประตูเข้ามา พนักงานในห้องต่างมองมาเป็นสายตาเดียวกัน สมคำคุยของเพ็ญหัวหน้าการพยาบาล
"สวัสดีค่ะ เอาเอกสารเรื่องฝึกงานมาส่งค่ะ" มินิทยกมือขึ้นหญิงสาววัยกลางคน และคนอื่นๆที่มองมา
"สวยสมเป็นดาวเด่นของคณะเชียวนะ"
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ" มินิทยกมือขึ้นไหว้อีกครั้ง แล้วเซ็นเอกสารที่ฝ่ายบุคคลเตรียมไว้จนเสร็จสิ้น
"เรียกว่าพี่นาถก็ได้ มาเดี๋ยวพี่ออกไปส่ง" นาถจับไหล่บางอย่างเอ็นดู เปิดประตูมาส่งหน้าห้อง เป็นเวลาเดียวกัน กับซีคิวและปืนเดินมาพอดี
"สวัสดีค่ะผอ."
"ครับ" ซีคิวเหลือบมองมินิท ในอ้อมแขนของนาถ
"เอ่อ..สวัสดีค่ะ"
"น้องน่ารักมากนะคะ สมกับดาวเด่นปีนี้เลย" นาถแนะนำหญิงสาว โดยหารู้ไม่ว่าซีคิวเจอมาเป็นครั้งที่สองแล้ว มาเฟียทั้งคู่ไม่สนเรื่องหญิงเป็นนิสัย
"...."
ปืนยืนนิ่งอยู่ปรายตามองไร้ความหมาย เลือกเดินนำไปเสียก่อน ซีคิวก้าวขาตามไปโดยไม่กล่าวเอ่ย
ผับ
.
.
.
เสียงดนตรีครึกครื้นสร้างความสุขยามค่ำคืนให้เหล่านักราตรี ทว่ากับทำไว้เพื่อบังตาปกปิดห้องวีไอพี
"ไหนของดีไอสกาย" ชาร์คทักขึ้น หลังถูกน้องเล็กรบเร้าชวนมา ตั้งแต่ช่วงค่ำ เครื่องดื่มของมึนเมาวางเอาใจเต็มโต๊ะ
"นี่ไงมึงสินค้าตัวใหม่ มียอดสั่งตั้งแต่ยังไม่ผลิต" สกายควักขวดแก้วออกมาจากกางเกงยีนส์ดำ ผงสีขาวเด่นวิบวับ
"มึงจะเลือกใครทดลอง?" ซีคิวคีบบุหรี่ขึ้นสูบอย่างใจเย็น ลูกน้องของเหล่ามาเฟียคอยดูแลตามจุดต่างๆ
"ยังไม่รู้ใช่ไหมเฮีย งั้นผมขอ" เปเปอร์เอื้อมมือจะคว้าขวดยา สกายชิ่งดึงกลับเสียก่อน หากเด็กหนุ่มยังไม่รู้วิธีใช้จริงจะส่งผลเสียได้
"ทำไมละเฮีย ผมก็อยากมีส่วนร่วม"
"เป็นเด็กควรรอผู้ใหญ่ตัดใจสิน" สีหน้าผิดหวังไร้การเก็บอารมณ์ สร้างความหมั่นไส้จากพวกพี่
"มึงว่าไงไอปืน จะทดลองก่อนหรือส่งลูกค้าเลย" ชาร์คถามความคิดเห็น ในเรื่องธุรกิจถือว่าเป็นหุ้นส่วนกัน ไม่ควรเอาเปรียบกันเองแม้แต่น้อย
"ทดลองต่อ" ความคิดเห็นกลับมีความน่าเชื่อถือ ปืนนั่งสูบบุหรี่ไร้ความคิด เขาไม่ชอบดื่มของมึนเมา
"คือมึงอยากให้แน่ใจก่อน กูคิดถูกใช่ไหม" ชาร์ควางแก้วไวน์ในมือ มองหน้าปืนรอคำตอบ
"เฮียปืนเขาตอบแล้ว มีแต่เฮียอะแหละเข้าใจยาก".เปเปอร์เสริมมองคู่รักที่เต้นอยู่ข้างล่าง ดวงตาฉายความแววเจ้าเล่ห์
"กูสมควรเรียนส่งกระแสจิตคุยกับพวกมึงซะดีกว่ามั้ง" สกายเสริม ตั้งแต่รู้จักมาปืนพูดน้อย ต้องใช้ความคิดแปลในต่างละที
"ดีเหมือนกันนะเฮีย"
"อยากโตไหมเปอร์?" ซีคิวพูดน้อยเช่นกัน คำพูดเขาทำเอาน้องเล็กกลืนน้ำลายลงคอยาก ชาร์คยกยิ้มมุมปากส่ายหน้า จับแก้วไวน์รสเลิศดื่มต่อ
.....................
เดินเรื่องก่อนเด้อ..บทเฮียมาเต็มแน่นอนค่า
- Writer
