ความรัก เพื่อนกันมันใช่เลย

ไปต่อ หรือพอแค่นี้

กริ๊ง... เสียงโทรศัพท์ของดี๋ก็ดังขึ้น เธอรีบควานหาโทรศัพท์ทันที ก่อนจะกดรับสายแบบเปิดเสียง

“เฮ้ย ไอ้อี้ไปรับดี๋ถึงไหนกันแล้ววะ ทีมงานครบทีมแล้วนะโว้ย ขาดแต่พวกแกสองคน เร็ว ๆ เลยนะ เดี๋ยวจะพลาดชอตเด็ด” ลาตินส่งเสียงมาตามสาย น้ำเสียงสดใส แต่ภายในใจร้อนรุ่ม

“จะถึงแล้ว ไม่เกินห้านาที” ดี๋ตะโกนบอกไป ก่อนจะหันมาสบตาอี้ที่นั่งจ้องหน้าเธอด้วยแววตาตัดพ้อ

“ไปเถอะอี้ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ เขารอกันแล้ว” เธอพยักหน้าให้เขา ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือของอี้แล้วบีบเบา ๆ ชายหนุ่มถอนหายใจดังเฮือก ก่อนจะหันหน้าตรงไป และใส่เกียร์เดินหน้าเพื่อไปยังผับชื่อดังแห่งนั้น

“ลาตินพอเหอะ” เธอผลักใบหน้าของเขาออกห่าง และเริ่มขยับตัวออกจากชายหนุ่มด้วย

“เราอาจจะไม่มีเท่าอี้ แต่ลาตินจริงใจกับดี๋จริง ๆ นะ” เขาทำหน้าเศร้า สองหนุ่มเหมือนนัดกันมาบอกรักเธอ

“เรื่องเงินไม่ใช่ประเด็นสำคัญสำหรับดี๋หรอกนะ แต่สิ่งที่เรากลัว คือ ดี๋ไม่อยากให้เราสามคนต้องมองหน้ากันไม่ติด” เธอรีบเท้าความเพื่อจะปฏิเสธ

ลาตินดึงมือของเธอขึ้นมากุมทันที ก่อนจะจุมพิตลงไปบนหลังมือนั้นด้วยความรัก

“อย่าทำแบบนี้เลยนะลาติน ดี๋อึดอัด” เธอสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของเขาเบา ๆ เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มแกว่ง

‘วันนี้เป็นวันอะไรกันเนี่ย‘ เธอชักจะแน่ใจแล้วสิ ว่าทั้งคนองและกันตาตั้งใจมาสารภาพกับเธอเพื่อเอาคำตอบว่า ‘เธอจะเลือกใคร‘

“ดี๋ผิดเองที่ให้ใจกับลาตินและอี้เกินความว่าเพื่อนใช่ไหม เลยทำให้พวกนายเข้าใจผิด เรื่องในวันนี้ ดี๋จะถือว่าไม่ได้ยินนะลาติน เรายังคงสถานะความเป็นเพื่อนเหมือนเดิม”

ลำนำลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้าวขาเดินฉับ ๆ เข้าไปในงานเลี้ยงทันที

“กินแห้วทั้งคู่” อี้ตบมือเสียงดังออกมาจากมุมมืด เขาเดินเข้ามาหาเพื่อนรัก ก่อนจะยืนประจันหน้า ยิ้มนิด ๆ ให้เพื่อนรักที่สนิทมาก กินนอนมาด้วยกัน และคงต้องบอกว่าอ้าปากก็เห็นไปถึงลำไส้

“มึงยิ้มเยาะกูใช่ไหม ไอ้อี้”

“เชี่ย... ใครจะเยาะมึงวะ กูเนี่ยถูกปฏิเสธมาก่อนหน้ามึงนะโว้ย...” เขาพูดจาแรง ๆ ใส่ลาติน

คนองนั่งทิ้งตัวลงไปกับเก้าอี้อย่างหมดแรง

“สู้ต่อไปว่ะ กูยังถือว่า กูยังไม่แพ้” อี้พูดขึ้นนั่งลงใกล้ ๆ ลาติน ใช้ฝ่ามือหนาตบบ่าเพื่อนรักเพื่อให้กำลังใจ

“หรือมึงจะถอยไอ้ลาติน กูขอบใจมึงมากนะโว้ย” เขาส่งยิ้มให้คนองอย่างผู้ชนะ

“โนเวย์สเปโตโว้ย... ไอ้อี้ ฝันอยู่เหรอ กูรักดี๋เขาจริง ๆ กูไม่ปล่อยมือเขาง่าย ๆ หรอก”

“เอ่อ... ให้มันได้อย่างนี้สิวะ ถึงจะสูสีหน่อย ไอ้เพื่อนรัก”

“ไอ้เชี่ยอี้ มึงไปรักคนอื่นไม่ได้หรือวะ ทำไมต้องเป็นดี๋ของกู”

“ไอ้เวร ดี๋ของมึงคนเดียวที่ไหน ดี๋ของกูด้วยโว้ย” สองหนุ่มต่างยกมือขึ้นตบหัวกันไปมา ก่อนจะกอดคอกันเดินเข้าไปในงาน

ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที นางสาวลำนำยกเตกิลากระดกขึ้นปากห้าหกแก้วติด ๆ กัน

“ดี๋กะเอาเมาเลยหรือไง” เพื่อนสาวคนหนึ่งร้องห้าม พลางแย่งแก้วน้ำใส ๆ แก้วเตกิลาไปจากมือของลำนำ ก่อนจะยัดแว่นมะนาวจิ้มเกลือใส่เข้าไปในปากของเธอ

ดี๋ทำหน้าเหยเกด้วยความเปรี้ยว ก่อนจะหันหน้าเข้าหาเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งที่กำลังดวลเบียร์กันอยู่โต๊ะข้าง ๆ

“ไอ้ดี๋มันเป็นบ้าอะไรวันนี้” เพื่อนในกลุ่มเห็นเธอผิดสังเกตจึงเอ่ยขึ้น

“วันดีวันนี้วันเมา เอาทุก ๆ คน ยกแก้วของตัวเองชูขึ้น เพื่อแสดงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ต่อไปพวกเราคือสายเลือดเดียวกัน เราจะไม่ทิ้งกัน ไชโย... _/0_” ทุกคนต่างตะโกนคำว่าไชโยเสียงดัง

ราตรีที่แสนยาวนานก็จบลง ทุกคนต่างทยอยกันแยกย้ายกลับเคหสถานที่ซุกหัวนอน

“ดี๋กลับกันเหอะ เดี๋ยวอี้ไปส่ง” อี้เข้ามาประคองเธอเอาไว้ทั้งตัว เพราะสาวสวยโงนเงนง่อนแง่นเต็มที

ลำนำหันหน้ามามองเขา ก่อนจะยกมือขึ้นกอดคอเขาเอาไว้แน่น ลาตินรีบเดินเข้ามาหาคนทั้งคู่ ก่อนจะสอดแขนช่วยอี้ประคองดี๋ที่ทำท่าจะเลื้อยลงไปเบื้องล่าง

“ลาติน นายกับอี้อย่าทะเลาะกันเพราะฉันนะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ด้วยความเมา

“ไว้ค่อยคุยตอนไม่เมาได้ไหม” ลาตินว่าให้

“ใช่ซิ ก็เพราะนายทั้งสองคนนั้นแหละ ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” เธอพูดพลางขยับตัวสอดแขนโอบกอดบ่าของเพื่อนชายทั้งสองคนเอาไว้แน่น

“อย่าทำแบบนี้นะ ฉันอึดอัด และฉันไม่สามารถเลือกใครได้” เธอพูดพลางน้ำตาซึม

“ฉันรักนายทั้งคู่เลยเท่า ๆ กัน ฉันไม่อยากเสียใครไปรู้ไหม มันน่าอายนะ ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหน เขาจะแบ่งใจให้ผู้ชายสองคนเท่า ๆ กัน” ลำนำพูดกลั้วเสียงหัวเราะเหมือนเยาะหยันตัวเอง

“ฉันขอโทษนะ แต่เอาจริง ๆ แล้ว หากพวกนายยินดี ฉันจะรับรักนายทั้งสองคนได้ไหม” สิ้นคำพูดนี้ เธอก็ทิ้งตัวลงไปหลับตาสนิทไม่ได้สติ

สองหนุ่มมองหน้ากัน และก็ยิ้มให้กัน ก่อนจะพาร่างของลำนำไปขึ้นรถของอี้ที่จอดอยู่ในลานจอด

มุ่งพาร่างเพื่อนรักสาวสวยตรงกลับคอนโดของอี้ที่คุณพ่อคุณแม่ของเขาซื้อไว้ให้ และให้เพื่อนรักอย่างลาตินมาอยู่ด้วย

            “หิวน้ำจังเลย” เสียงลำนำเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง ตอนนี้เธอไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าอยู่ที่ไหน

            “เอา...” เสียงหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นใกล้ ๆ ก่อนจะประคองศีรษะเธอขึ้น ลำนำอ้าปากเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ ดูดน้ำจากหลอดดูดลงไปในลำคอ

            เธอทิ้งตัวลงไปนอนต่อหลับตานิ่ง ก่อนจะได้สติค่อย ๆ ลืมตาขึ้น สองมือยกจับผ้าห่มที่ปกคลุมหน้าอกเปลือยเปล่าเอาไว้

            สายตาของดี๋จ้องมองหน้าสองหนุ่มที่นอนประกบทั้งข้างซ้ายข้างขวา อี้ยกแขนของเธอข้างที่อยู่ใกล้ ๆ ขึ้นไปโอบรัดรอบคอของตัวเอง ลาตินขยับตัวลงไปชิดใบหน้าส่งสบสายตาของลำนำ

            นางสาวลำนำทำหน้าเลิ่กลั่กหันไปมองหน้าของอี้ที ลาตินที

            เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นจากเนื้อหนังที่เบียดชิดทั้งซ้ายทั้งขวา

            ‘เราเปลือยตัวล่อนจ้อนเหรอ’ เธอพูดกับตัวเองในใจ

‘อย่าบอกนะว่า...’ เธอสัมผัสได้ถึงร่างกายของสองหนุ่มที่คงเปลือยกายล่อนจ้อนเหมือนกันกับเธอที่เบียดกายเข้ามาแนบแน่น

“ทำไมไม่พาดี๋ไปส่งที่ห้อง...” เธอถามขึ้นมาอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงบางคำถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ ดวงหน้าของสองหนุ่มลอยเด่นอยู่ไม่ไกล ก่อนจะแนบชิดลงมาหอมแก้มเธอหนัก ๆ