Alya Maia “AMARIE” Rientes
Bumalik na naman sa aking utak ang nangyari nang gabing iyon. ‘Bakit ba hindi ko mapigilang bumalik sa aking nakaraan? Bakit ba hindi ito mawala sa aking isipan? Kahit anong gawin ko ay hindi ko iyon makalimutan. Bakit? Bakit hanggang ngayon dinadalaw pa rin ako ng nakaraan? Ano pa ba ang kailangan kong gawin para tuluyan ng makalaya sa kadiliman?’ I close my hand tightly, ‘Hanggang ngayon ba ay hindi ko pa rin ba matanggap na wala na sila?’
Naka-upo ako sa bench ng hospital habang hawak ang kamay ni Kael na naka squat sa aking harapan. Mahigpit niyang pisil-pisil ang aking mga palad.
“I’m sorry! Imbes na makatulong sa inyo, naging pabigat pa ako. Pati ako ay naging problema pa ninyo. Imbes na si Tita na lang ang inasikaso niyo ay nakadagdag pa ako.”
“Possib
