Alya Maia “AMARIE” Rientes
Taimtim akong nananalangin habang hawak ang kaniyang kamay ng mahigpit. Ayokong umalis sa kaniyang tabi dahil gusto ko, sa kaniyang paggising makita niya ako. Maisip niya na hindi siya nag-iisa dahil nandito ako. Kasama niya ako upang suportahan siya. Narito ako upang iparamdam sa kaniya na hindi siya nag-iisa at may tao pa ring katulad ko na nagmamahal sa kaniya.
‘Alam ko ang pakiramdam ng mag-isa. Iyong akala mo nabigay at nagawa mo na ang lahat ngunit kulang dahil mas pipiliin ka nilang iwan. Sa huli ikaw pa rin ang masasaktan dahil mas pipiliin na lang nilang mawala ka o mawala sila dahil hindi makontento sa mga bagay na iyong naibibigay. ‘
“Bakit kailangan nating masaktan at umiyak dahil sa taong minamahal natin?” Iyan ang tanong niya. Pangalawang araw na
