ตอนที่ 5 เด็กในความดูแลของหมอแทน
1370 Words
@เช้าวันต่อมา
“หาววววว”ฉันลุกขึ้นนัรงบิดขี้เกียจไปมา นี่กี่โมงแล้วเนี่ยทำไมป้าฝ้ายไม่เข้ามาปลุก ฉันหันไปมองรอบๆห้องแต่เอ๊ะทำไมห้องป้าฝ้ายเปลี่ยนไป ทุกอย่างดูเป็นขาวดำ ฉันเดินลงจากเตียงแล้วสำรวจรอบๆห้อง
เห้ย!!!ห้องผู้ชายนี่ ฉันมาอยู่กับใครเนี่ยๆไม่นะอย่าบอกว่าเป็นไอ้ตี๋นั่นนะ
“กรี๊ดดดดด”ฉันจำได้แล้วภาพสุดท้ายก่อนจะตัดไปฉันรับค็อกเทลมาจากมือไอ้ตี๋แล้วดื่มจนหมดแล้ว แต่จู่ๆฉันก็มีอาการแปลกๆเหมือนคนโดนยา แล้วดูสภาพฉันตอนนี้สิ นี่ฉันเสียความบริสุทธิ์ไปแล้วใช่ไหมเนี่ย ม่ายนะม่ายยยยยย
“เสียงดังอะไรแต่เช้า”ฉันหันไปตามเสียง
“หมอ!!!”หมอแทนยืนเท้าเอวแล้วมองมาที่ฉัน
“อืมผมเอง”
“พลอยมาอยู่ที่นี่ได้ยังคะแล้ว...”ฉันถามแล้วก้มลงมองที่เสื้อผ้าของตัวเองที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สวมอยู่โดยไร้บราและแพนตี้
“ไม่ต้องมามองผมอย่างนั้นเลยนะผมไม่ได้ทำอะไรคุณเสื้อผ้าคุณผมก็ให้แม่บ้านขึ้นมาเปลี่ยนให้”หมอแทนอธิบาย
“อ่อ..คะ ขอบคุณนะคะ”ฉันเอ่ยขอบคุณเพราะถ้าไม่ได้หมอแทนฉันคงเสร็จไอ้บ้านั่นไปแล้ว ว่าแต่เขามาช่วยฉันตอนไหนนะ ทำไมไม่เห็นรู้เรื่องเลย
“รีบไปอาบน้ำได้แล้ว วันนี้ต้องเข้าคลาสแต่เช้า”หมอแทนพูดก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป
ฉันใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน ดีนะที่หมอแทนเอาเสื้อผ้ามาไว้ให้ในห้องน้ำแล้วไม่งั้นฉันได้ออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวแน่ๆ ส่วนหมอแทนไม่รู้ไปอาบน้ำที่ไหน ออกมาเขาก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว
“มานั่งนี่สิ”หมอแทนเรียกให้ฉันไปนั่งที่โต๊ะอาหารตรงข้ามกับเขา
“เอ่อ..พลอยอยากกลับคอนโด”ฉันเอ่ยความต้องการออกไปแต่เหมือนหมอแทนจะไม่ได้ฟังเพราะเขาเอาแต่หั่นฮอตดอก
“......”
“หมอคะ..”
“ผมได้ยินแล้ว รีบๆทานสิจะได้รีบไป”หมอแทนทำหน้าดุจนฉันต้องรีบกินๆเข้าไปจะได้กลับคอนโดซักที หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จแล้วหมอแทนก็ขับรถมาส่งฉันที่คอนโด
“วันนี้ผมมีประชุม เลื่อนการเข้าตรวจเป็นบ่ายโมงนะ”หมอแทนพูดก่อนที่ฉันจะลงจากรถ
“คะ ขอบคุณนะคะ”ฉันหันหน้าไปตอบแล้วแล้วลงจากรถรีบเดินเข้าคอนโดทันที
ติ๊ดๆผลัก ฉันแสกนคีย์การ์ดแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วมองดูนาฬิกานี่มันพึ่งจะแปดโมงกว่าเองยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ งีบซ่ะหน่อยดีกว่า
ติ้ง (เสียงไลน์)
Pafai : ยัยพลอยอยู่ไหน จะถึงเวลาเข้าคลาสแล้วนะ
Ploynara :.............................
Pafai : พลอย
Pafai : พลอยนารา
Pafai : พลอยนารา ทรัพย์ไพรศาลสกุล
เฮือก!!! ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงไลน์ที่ดังไม่หยุด อย่าให้รู้นะว่าเป็นใครกล้ามาขัดการนอนของฉัน
“ตายห่า!!!”ฉันอุทานออมาเสียงดังก่อนจะคว้าผ้าขนหนูและรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป เที่ยงกว่าแล้วนี่หว่าทำไมหลับเพลินขนาดนี้ ตายแน่ๆพลอยนาราเอ้ย
@โรงพยาบาล BNS Hospital เวลา 12.55 นาที
ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของฉันเองพอลงจากรถมอไซค์รับจ้างได้ก็รีบวิ่งมาที่แผนกศัลยกรรมทันที นี่ขนาดฉันนั่งมอไซค์รับจ้างมานะเนี่ยยังเกือบจะไม่ทันเลย กรุงเทพรถติดเป็นบ้า
ผลัก !! ฉันเปิดประตูเข้าไปโดยไม่เคาะเพราะคิดว่าคุณหมอน่าจะยังไม่มายังเหลือเวลาพักอีกตั้งห้านาที
“คราวหลังคุณควรจะเคาะประตูก่อนเข้าห้องทุกครั้ง”หมอแทนเงยหน้าขึ้นจากเอกสารแล้วพูดกับฉันเชิงตำหนิ
“ขอโทษคะ”ฉันยกมือไหว้ขอโทษแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงานหมอแทนร่วมกับเพื่อนๆ
ก๊อกๆ
“ขออนุญาติคะ”พยาบาลเปิดประตูเข้ามาแล้วเอาแฟ้มมาวางตรงหน้าหมอแทน
“วันนี้ผมมีตรวจกี่เคส”
“7เคสคะ”พยาบาลมองหมอตาเยิ้มก่อนจะเดินนวยนาถออกไป ดูก็รู้ว่าคู่นี้มีซัมติงกันชัว ฉันเบะปากใส่หมอแทนแล้วหยิบสมุดปากกาขึ้นมาเตรียมจด เคสแรกของวันนี้
กว่าจะตรวจครบเจ็ดเคสมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกินเวลาไปหลายชั่วโมง กว่าจะเสร็จก็เย็นพอดีเป็นหมอมันเหนื่อยแบบนี้นี่เอง แต่พอเห็นคนไข้มารักษากับเราแล้วเค้าหายเราก็คงมีความสุขเหมือนหมอแทนในวันนี้ที่มีคนไข้เขาที่เคยรักษากับหมอแทนแล้วหายกลับมาเยี่ยมกลับมาขอบคุณ
“ยัยพลอยเมื่อวานแกกลับยังไงอะ ฉันออกมาตอนห้าทุ่มกว่ายังเห็นรถแกจอดอยู่ที่ผับอยู่เลยนะ”ป้าฝ้ายเริ่มซักทันทีที่เดินออกมาจากห้องตรวจ
“เอ่อ...”ฉันไม่รู้จะตอบเพื่อนๆไปว่ายังไง จะให้บอกว่าไปกับหมอแทนหรอไม่ดีมั้ง
“ว่าไงยัยพลอย อ้ำอึ้งอยู่ได้”
“ก็กลับแท็คซี่ไง ฉันเมาไม่อยากขับรถอะ”ฉันบอกปัดๆแล้วเดินนำพวกมันออกมา ไม่อยากให้มันถามอะไรอีก
-แทนคุณ ทอร์ค-
ก๊อกๆ
“เชิญครับ”ผมก้มเงยๆเก็บของอยู่ที่โต๊ะเลยไม่ทันได้มองว่าใครเข้ามา
“หมอแทนคะ”ผมหันไปตามเสียงแต่ก็ต้องตกใจเพราะพยาบาลสาวเธอมายืนประชิดตัวผม
“มีอะไรครับ”ผมพยายามถอยห่างแต่เธอก็ยังเดินตามเข้ามา
“หมอใหญ่ให้มาตามไปพบคะ”เธอโน้มตัวเข้ามาหาผมใกล้ๆ มันไม่ได้น่าพิศวาสเลยแต่มันน่ากลัวมากกว่าผู้หญิงสมัยนี้ทำตัวกันแบบนี้หรอ
“ครับ”ผมบอกเธอก่อนจะหมุนตัวไปหยิบแฟ้มเอกสาร แล้วเดินออกจากห้องมาเลย
“มาพบอาจารย์ครับ”ผมบอกเลขาหน้าห้อง
“เชิญเข้าไปได้เลยคะ”ผมเปิดประตูเข้ามาทันที
“อ้าว!!หมอแทนมาพอดีเลย มาๆนั่งๆก่อน”หมอใหญ่ประจำโรงพยาบาลผ่ายมือไปที่เก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะทำงานของเขา ผมเลยเดินมานั่ง
“อาจารย์มีอะไรหรือปล่าวครับ”
“คือยั่งงี้นะ ผมพึ่งได้รับเอกสารจากทางมหาลัยของนักศึกษาแพทย์ชุดล่าสุดที่พึ่งเข้ามาฝึกงานกับเราเขาอยากจะให้เราแยกนักศึกษา1คนต่อแพทย์1ท่าน”
“ครับ??”
“ที่เรียกคุณมาในวันนี้ก็เพื่อจะบอกว่าคุณต้องดูแลนักศึกษาแพทย์คนไหนเท่านั้นเอง อะนี่แฟ้มประวัติของนักศึกษาที่คุณจะต้องดูแลตลอด1เทอมนี้”หมอใหญ่ยืนแฟ้มมาให้แต่ผมยังไม่ได้เปิดดู
“แค่นี้ใช่ไหมครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”ผมยกมือไหว้หมอใหญ่แล้วเดินกลับมาที่รถแล้วขับกลับคอนโดทันที วันนี้ทั้งประชุมไหนจะตรวจคนไข้แล้วยังต้องอธิบายให้แพทย์ฝึกหัดฟังอีก เหนื่อยเป็นบ้าเลย
@คอนโด T (คอนโดหมอแทน)
กลับมาถึงผมก็อาบน้ำทันทีเพื่อคลายความเมื่อยล้า แต่สายตากลับไปสะดุดกับวัตถุสีเงินที่วางอยู่ตรงอ่างล้างมือพอหยิบขึ้นมาดูถึงรู้ว่ามันคือกำไลข้อมือของผู้หญิง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าของใครเพราะผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่ห้องนี้นอกจากพลอยนารา ขี้ลืมจริงๆเลยยัยเบอะ
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็มานั่งที่โต๊ะทำงานเพื่อดูประวัติคนที่ผมจะต้องดูแลตลอกเทอมนี้
“พลอยนารา ทรัพย์ไพรศาลสกุล”ผมมองแฟ้มในมืออย่างไม่เชื่อสายตา นี่ผมจะต้องอยู่กับยัยเบอะไปอีกเทอมนึงเลยหรอเนี่ย จะรอดไหมว่ะ
- Writer
