ตอนที่8

1636 Words

8 “อย่าเกรง” สิ้นเสียงของเขาบางอย่างที่ฉันกำลังกลัวก็สัมผัสลงมาบนจุดอ่อนไหวของฉันเขากดแก่นกายขนาดใหญ่ของเขามาในช่องทางรักคับแคบของฉันอย่างพยายาม แต่เพราะขนาดของมันไม่ได้พอดีเลยจนฉันต้องกัดปากแน่นพยายามจะไม่ส่งเสียงใดๆ ออกไป น้ำตาเอ่อล้นออกมาและไหลลงตรงหางตาเป็นสาย “อื้อ ฮึก” ฉันยกมือขึ้นปิดปากของตัวเองเพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องไห้ออกมา “...เธออย่าเกรงดิว่ะ!” เหมือนเขาจะเริ่มอารมณ์เสียเพราะยิ่งฉันเจ็บก็ยิ่งกลัวและเกรงเข้าไปใหญ่ “นะ นายจูบฉันหน่อยได้มั้ย” คำพูดของฉันคงทำให้เขาใจเย็นลงได้บ้างไม่ใช่ว่าฉันอยากจะจูบเขาอะไรขนาดนั้นเพียงแต่มันคงจะทำให้ฉันผ่อนคลายลงบ้าง “อย่าร้องไห้ ฉันไม่ชอบ” เขาสั่งเสียงเรียบแล้วก้มลงมาจูบฉันอย่างที่ขอไว้ ฉันหลับตาลงเพื่อปลดปล่อยความกลัวออกไป มือข้างหนึ่งของเขาปาดน้ำตาที่นองเกาะขอบตาให้ ส่วนอีกข้างนั้นกำลังจับลำกายใหญ่ของเขาไว้เพื่อดันมันเข้ามาในช่องทางรักของฉัน “อื้อ” รสจูบของเขาทำให้ฉันผ่อนคลายความตึงเครียดลงไป เขาดันขาของฉันให้แยกกว้างเพื่อที่ส่วนนั้นของเขาจะเข้ามาได้ง่ายขึ้น “อึก อื้ม” เขาเผลอส่งเสียงออกมาเมื่อขยับสะโพกดันส่วนนั้นเข้ามา จนส่วนหัวมันเข้ามาในกายของฉันได้ ความรู้สึกเจ็บเหมือนมันกำลังฉีกขาดทำให้น้ำตาไหลออกมามากกว่าเดิมแต่ก็ไม่อยากให้เขาต่อว่า “อึ อื้อออ” ความเจ็บที่แทรกเข้ามาทำให้ฉันเผลอกัดปากของเขาที่กำลังจูบกันอยู่อย่างไม่รู้ตัวแขาไม่ได้หยุดการกระทำของตัวเองยังคงจูบฉันไว้อย่างนั้น มือหนาเริ่มเลื่อนไปนวดเฟ้นกับหน้าอกของฉันอีกข้างหนึ่งจับตรงเอว “...ฟู่ว เธอคือผู้หญิงคนแรกที่เอายากขนาดนี้” เขาเลื่อนตัวขึ้นแล้วปล่อยลมหายใจออกทางปากแรงๆ ก่อนจะพูดประโยคที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายของมัน “ดันมันเข้ามาเลย ฉันทนได้” ฉันพูดออกไปแบบนั้นเพราะไม่อยากจะทรมานนานกว่านี้แล้ว เขาพยักหน้ารับแล้วจ้องหน้าฉันนิ่ง “...” สวบ! “อ๊ะ อื้อออ” แรงกระแทกเพียงครั้งเดียวทำให้ลำกายแกร่งของเขาเข้ามาในกายของฉันจนสุด ฉันทุบมือลงกับเตียงแล้วกำหมัดแน่นเพราะความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น “แน่นชิบ” เขาสบถออกมาแล้วกัดปากตัวเองแน่นเช่นกัน ก่อนจะโน้มหน้าลงมาซุกไซร้กับซอกคอของฉัน มือหนาของเขายังคงไม่ละจากอกอวบสองข้างของฉัน นวดเฟ้นบีบคลึงสลับไปมาอย่างมันมือ ในขณะที่สะโพกขยับออกไปจนเกือบสุดแล้วเขาก็ขยับมันเข้ามาใหม่ช้าๆ ภายใต้แรงบีบรัดจาดกล้ามเนื้อภายในของฉัน ความเจ็บเริ่มเปลี่ยนมาเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ฉันรู้สึกสั่นสะท้านทั้งตัวเมื่อภายในมันถูไถกับท่อนเนื้อแข็งแรงเข้าออกอย่างนั้นเรื่อยๆ และจังหวะของมันยิ่งเร็วเท่าไหร่ความเสียวซ่านยิ่งเพิ่มสูงขึ้น “อื้อ อื้อ” เสียงที่ออกมาจากลำคออย่างไม่รู้ตัวทำให้จังหวะขยับเอวของเขาเร็วขึ้นเรื่อยๆ “ซิ๊ดด เธอ...ชอบมั้ย” เขาถามออกมาติดขัดในขณะที่ขยับกายกระแทกเข้ามาไม่หยุด ฉันไม่ได้ตอบเขาเพียงแค่สบตาเรียวนั้นแล้วเลื่อนมือไปจับแขนแข็งแรงของเขาที่ยันไว้กับเตียง พั่บ พั่บ พั่บ “อื้อ อ๊ะ ฟอซ์ก” ฉันเรียกชื่อเขาด้วยเสียงแหบพร่าเหมือนคนเมาเมื่อเขากระแทกสิ่งนั้นเข้ามาแรงขึ้น ความรู้สึกเจ็บเริ่มแล่นเข้ามาอีกครั้ง พั่บ พั่บ พั่บ ปึก ปึก “ตอดดีว่ะ ซิ๊ดด” เขาขยับเอวสอบเข้ามาไม่หยุดและทำอย่างนั้นอยู่นาน จนฉันรู้สึกถึงบางอย่างในร่างกายที่เหมือนจะเกิดขึ้นไปแล้วครั้งหนึ่งก่อนหน้านี้ คนร่างสูงผ่อนแรกลงแล้วค่อยๆ ขยับเข้าออกช้าๆ ในช่วงที่ร่างกายของฉันกำลังกระตุกตอดรัดด้วยความแน่น ตอนนี้มันเริ่มเจ็บแสบขึ้นมาแล้วแต่เขาก็ไม่ยอมหยุดมันซักที พั่บ พั่บ พั่บ ปึก ปึก ปึก “ฟอซ์ก อื้อ ฉันเริ่มเจ็บแล้ว” ฉันพูดออกไปอย่างนั้นเผื่อว่าเขาจะเห็นใจ “หึ เธอนี่ก็เห็นแก่ตัวดีนะ แตกไปสองรอบแล้วก็อยากพองั้นเหรอ” คำพูดของเขาทำให้ฉันต้องยอมรับความจริงว่าคนอย่างเขาไม่มีทางเห็นใจฉันแน่ๆ พั่บ พั่บ พั่บ “...” แล้วเขาก็เริ่มเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้ง ขยับเข้าออกถี่ยิบอย่างนั้นจนเกือบห้านาที จนในที่สุดเขาก็ส่งแรงกระแทกแรงๆ เข้ามาอีกสองสามครั้งโดยทิ้งระยะห่างเอาไว้ “อึ อื้ม” เขาทิ้งตัวที่เต็มไปด้วยเหงื่อลงมาทาบทับตัวของฉันใบหน้าซุกอยูตรงซอกขอ เสียงหายใจหอบของเขาดังก้องเข้ามาในหัว ฉันอยากจะผลักร่างของเขาออกจากตัวเต็มทนแต่ก็ไม่กล้าทำอย่างนั้น ส่วนนั้นของเขายังคงอยู่ภายในกายของฉัน จนเวลาผ่านไปเกือบสามนาทีเขาก็ขยับตัวลุกออกไปหยิบผ้าเช็ดตัวของฉันที่แขวนไว้ใกล้ๆ เดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาแต่งตัวแล้วนั่งลงข้างเตียง ในขณะที่ฉันยังคงนอนนิ่งอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาและหันหลังให้เขา พร้อมกับน้ำใสๆ ที่ไหลนองออกมาจนเปียกหมอน “เธอคงจะไม่คาดหวังให้ฉันนอนกอดเธอเหมือนคนรักกันใช่มั้ย” เขาพูดออกมาข้างหลังฉันที่นอนคดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ มันไม่ใช่หน้าที่ของคุณ” ฉันตอบเสียงเรียบแล้วกระชับผ้าห่มขึ้นมาปิดจนถึงคอ “...” เขานั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นซักพักแล้วจึงลุกไป เสียงเปิดประตูดังขึ้นและปิดลง ปัง! “ฮึก ฮือๆ” และวินาทีนั้นเสียงร้องที่ฉันกลั้นมานานก็ถูกปล่อยออกมา เหมือนฉันเก็บมันไว้ในใจมานานเหลือเกิน ตอนนี้ฉันก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่ฉันควรหวงแหนไว้ให้คนที่ตัวเองรัก ตอนนี้ฉันกลับเอามันมามอบให้ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ได้เห็นค่ามันเลย เพื่อแลกกับเงินสองล้านที่ฉันต้องการ มันคุ้มแล้วใช่มั้ยพาย เธอถึงเลือกแบบนี้ Fox’ s part ผมเดินออกมาจากห้องนั้นด้วยความรู้สึกแปลกๆ กับตัวเอง คงเป็นเพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่จะมีครั้งแรกกับผม แต่ผู้หญิงที่นอนอยู่ในห้องกลับเป็นเรื่องที่อยู่เหนือความคาดหมาย นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมลังเลใจทั้งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนอย่างนั้นเหรอ ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะนอนกับผู้หญิงคนไหนผมไม่มีทางนอนกอดกันหลังจากเสร็จภารกิจหรอก เพราะผมไม่เคยคิดจะผูกพันกับผู้หญิงคนไหนเลยแม้แต่คนเดียว และผู้หญิงที่เข้ามาหาผมแน่นอนว่าไม่มีใครบริสุทธิ์ผุดผ่องเพราะผู้หญิงที่ไม่เคยโดนแตะต้อง คงหวงตัวเองมากกว่าที่จะมามอบมันให้ผู้ชายที่เจอเพียงข้ามคืน ยกเว้นยัยบ้านั่น... แต่เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาผมลังเลที่จะอยู่ตรงนั้นต่อใช่มั้ย คนอย่างผมจะมาเสียหลักเพราะยัยนั่นได้ยังไงกัน ไม่มีทางหรอก! ก็แค่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องตื่นเต้นที่เกิดขึ้นชั่วคราวเท่านั้น “คุณชายจะนอนที่บ้านมั้ยคะ” เสียงของแม่บ้านดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ผมเพิ่งจะรู้ตัวเองว่ากำลังยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าห้องเดิม “...ไม่ ฉันจะกลับคอนโด” ผมพูดออกไปแล้วเดินลงบันไดอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่ได้หันไปมองคนที่ถาม ก้มมองนาฬิกาของตัวเองตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้ว “อาทิตย์นี้แกยังไม่ต้องมาที่นี่ล่ะ” เสียงของปู่ดังขึ้นจากโซฟาที่ผมกำลังจะเดินผ่านแต่ไม่ทันได้สังเกต “ปู่...ยังไม่นอนหรือไง” ผมเลือกที่จะไม่พูดเรื่องที่ปู่เพิ่งจะบอกไป ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม “ปกติฉันจะนอนไม่ค่อยหลับ” ปู่ตอบแบบนั้นแล้วลุกขึ้นแล้วเดินมาใกล้ๆ เพื่อมองหน้าผมด้วยสีหน้าจริงจัง “อ่อ งั้นผมกลับก่อนนะ” “ได้ยินที่ฉันบอกใช่มั้ย” ผมที่กำลังจะก้าวขาออกไปต้องหยุดชะงักลงเมื่อเจอคำถามนั้น “...” “ฉันอยากให้หนูพายเขาได้พักผ่อนบ้าง” “...” ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไปได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น “แกคงจะดีใจสิท่า เว้นระยะห่างแบบนี้แหละหนูพายเขาจะได้รู้สึกดีบ้าง แกก็จะได้ไม่เครียดจนเกินไปเพราะมาทำเรื่องที่ฉันบังคับ” ปู่อธิบายยืดยาวแล้วเดินมาตบไหล่ผมเบาๆ “ปู่ไม่อยากให้ยัยนั่นท้องเร็วๆ หรือไง” ผมถามออกไปแบบนั้นแล้วเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น “ถ้าแกมีน้ำยารับรองว่าครั้งเดียวก็ท้อง ฮ่าๆ เผลอๆ อาจจะแค่ครั้งเดียวผ่านก็ได้ ฮ่าๆ” ปู่หัวเราะร่าแต่ผมไม่ขำเลยซักนิด “อืม” ผมตอบสั้นๆ แล้วเดินออกจากบ้านไปที่รถของตัวเอง นั่นสินะ ผมควรจะดีใจที่ไม่ต้องมาทำเรื่องบ้าๆ ของปู่แล้วไปหาเรื่องสนุกทำ อาทิตย์นึงงั้นเหรอ เหอะ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more