ตอนที่6

1295 Words

6 Pie’ s part ฉันอยู่ที่นี่มาเกือบเดือนแล้วยังไม่ได้ทำอะไรจริงจังเลยซักอย่าง แต่โชคดีที่คุณปู่ท่านเห็นว่าฉันมีน้องต้องดูแลเลยจ่ายเงินบางส่วนเพื่อให้พีชใช้ และเพื่อพีชจะได้ไม่สงสัย ครืด~ ครืด~ นั่นไงล่ะแค่คิดถึงมันมันก็โทรมาแล้ว แต่ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยจะกล้ารับสายน้องชายตัวเองเลยเพราะกลัวหลุดปากพูดอะไรออกไป แต่ถ้าไม่รับสายมันจะยิ่งเป็นห่วงแล้วยิ่งเป็นปัญหา “ว่าไงพีช” ฉันแกล้งทำเสียงงัวเงียเหมือนว่านอนหลับไปแล้วแต่ตื่นมารับสาย อย่างน้อยมันก็จะเกรงใจฉันแล้วไม่ถามอะไรมากมาย นี่ฉันจะกลายเป็นนักโกหกขั้นเทพแล้วนะ (พี่ อาทิตย์หน้าหยุดยาวพวกผมจะพากันไปเที่ยวเชียงใหม่) คำพูดของพีชทำให้ฉันลุกพรวดขึ้นจากเตียง ก่อนที่สมองจะประมวลผลให้หาทางออก “ช่วงหยุดยาวเหรอ แย่จังพี่ก็ว่าจะกลับบ้าน” เอาแบบนี้แหละเราสองคนจะได้ไม่ต้องเจอกัน (อ่าว งี้ก็ไม่ได้เจอกันเลยสิ) น้องชายของฉันทำเสียงเศร้าๆ “ไม่เป็นไรหรอกน่า เราก็ยังได้คุยกันตลอด” ฉันแกล้งปลอบออกไปแบบนั้นแต่ในใจก็รู้สึกผิดเอามากๆ แต่มันก็เพื่อชีวิตของฉันและพีช (งั้นก็ได้ ไว้เจอกันนะ อ่อ แล้วช่วงนี้พี่โอนเงินมาเยอะจังพี่ทำงานอะไรอยู่ถึงได้เยอะขนาดนั้น) ฉันเกลียดความขี้สงสัยของมันก็วันนี้แหละ ทั้งที่จริงๆ แล้วน้องชายของฉันมันก็ชอบถามนั่นถามนี่แต่ช่วงนี้ฉันไม่อยากให้มันถามอะไรเลย “อยู่โรงงานน่ะ ทำโอทีด้วยเลยได้เยอะ” (อ่อ พี่พักผ่อนบ้างนะ อย่าหักโหมมากผมพอใช้อยู่แล้วทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วย) “อื้ม งั้นแค่นี้ก่อนนะพรุ่งนี้พี่ทำงานเช้า” ฉันรีบตัดบททันทีเพราะกลัวว่ามันจะมีข้อสงสัยอะไรอีก (โอเค ฝันดีพี่พาย) หลังจากพีชวางสายไปฉันก็นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่อย่างนั้นทั้งที่พยายามจะนอนเร็วแล้วแท้ๆ แต่กลับกลายเป็นนอนไม่หลับไปซะได้ ตอนนี้ข้างนอกทุกคนคงเข้านอนหมดแล้วฉันหันหน้าไปมองนาฬิกาที่แขวนกับผนังตอนนี้ก็บอกเวลาเกือบห้าทุ่ม แกร๊ก แกร๊ก อยู่ๆ ก็ต้องตกใจกับเสียงไขประตูจากด้านนอกเพราะปกติแล้วฉันจะล็อกห้องเอาไว้เพื่อความปลอดภัยและไม่ให้ใครมารบกวน และเวลานี้ก็คงจะไม่มีใครเข้ามาในห้องฉันแน่ๆ ถ้าเป็นแม่บ้านก็ต้องเคาะประตูจะเป็นใครอีกนะ หรือว่า... ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ Fox’ s part “ป้ามานี่หน่อย” ผมกวักมือเรียกแม่บ้านประจำตัวยัยนั่นมาหาตอนที่เธอกำลังจะออกจากห้องครัว ดูเหมือนว่าตอนนี้ทุกคนจะเข้าที่พักกันหมดแล้วแต่แม่บ้านคนนี้ที่กำลังถือแก้วนมที่เพิ่งจะชงเสร็จเตรียมไปให้ใครคนหนึ่ง “คะ คุณชาย” เธอเดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทางสุภาพ “จะเอานมไปให้ใคร” “คุณท่านค่ะ” เธอก้มหน้าตอบเหมือนไม่อยากสบตาผมทำเหมือนรู้อย่างนั้นแหละว่าผมจะให้ทำอะไร แต่แบบนี้แปลว่าปู่ยังไม่นอนสินะ เป็นคนแก่แล้วทำไมต้องนอนดึกด้วยนะไม่เข้าใจแทนที่จะพักผ่อน “อืม ผมมีอะไรให้ช่วยหน่อย” ทันทีที่ผมพูดจบเธอก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยท่าทางเหมือนจะร้องไห้ ไม่เข้าใจเลยทำไมคนของที่นี่ถึงต้องทำท่าทางแบบนั้นกับผมด้วย “มะ มีอะไรหรือคะ” เธอถามเสียงสั่น “ผมไม่ให้ป้าไปฆ่าตัวตายหรอกนะ ตอนนั้นผมยังเด็ก” ผมพูดด้วยท่าทางเซงๆ เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ตอนเด็ก ยอมรับว่าตอนนั้นผมซ่ามากจริงๆ คนในบ้านทุกคนต้องโดนผมแกล้งมาหมดแล้ว “งั้นคุณชายมีอะไรคะ” “มาใกล้ๆ นี่” แล้วผมก็ก้มลงไปกระซิบข้างหูของป้าแม่บ้านก่อนที่เธอจะทำตาโตแล้วส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธ “ไม่เอาหรอกค่ะคุณชาย ถ้าเกิดคุณท่านจับได้ป้าต้องแต่แน่ๆ” ป้าแม่บ้านนี่น่ารำคาญจริงๆ “ไปเดี๋ยวนี้! เชื่อเถอะว่าถ้าโดนจับได้ป้าจะไม่โดนอะไรจากปู่ทั้งนั้น แต่ป้าจะโดนบทลงโทษจากผม” ผมยิ้มมุมปากแล้วเดินผิวปากขึ้นไปบนห้องตัวเองอย่างสบายใจเพื่อรอป้าแม่บ้านกลับมาหา ไม่บ่อยหรอกที่ผมจะมานอนห้องตัวเอง แต่ห้องนี้ก็ยังถูกทำความสะอาดทุกวันเพื่อรอให้ผมได้มาใช้มัน จะว่าไปแล้วก็รู้สึกเหงาขึ้นมา เพราะหลายปีแล้วที่ผมออกไปอยู่คนเดียวหลังจากที่พ่อเสียไปแล้วแม่ก็แต่งงานใหม่แล้วไปอยู่ต่างประเทศ ทำให้บ้านหลังนี้มีแค่ปู่คนเดียว เพราะแบบนี้ไงท่านถึงอยากมีทายาท แต่คงรู้ว่าผมไม่พร้อมจะแต่งงานและผูกมัดกับใครถึงใช้วิธีนี้... ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ผมต้องกระตุกยิ้มขึ้นมาแล้วเดินไปเปิดประตูห้องตัวเอง แล้วคนตรงหน้าประตูก็ต้องทำให้ผมขมวดคิ้วแน่น “ไงไอ้ฟอซ์ก” คุณปูยืนถือกุญแจด้วยมือเหี่ยวๆ แล้วมองหน้าผมยิ้มๆ บอกเลยว่ามันเป็นท่าทางที่ทำให้อารมณ์ดีๆ ของผมหมดลงไปในทันที “ปู่รู้ได้ไงเนี่ย” “ก็แกให้แม่บ้านไปขโมยกุญแจจากฉันไม่ใช่เรอะ! คนของฉันเป็นขโมยไม่เก่งหรอกนะ อุวะ ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะที่แสบแก้วหูทำเอาผมต้องถอยหลังมานั่งบนเตียงอย่างเซงๆ “แล้วปู่มาทำไม” ผมถามออกไปแล้วจ้องหน้าปู่อย่างสงสัย “ก็เอากุญแจมาให้แกน่ะสิ แต่อย่าเพิ่งทำอะไรหนูพายเขาล่ะ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว” ปูพูดแล้วโยนกุญแจลงมาบนเตียงของผม “เหอะ!” “ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาเวลานี้” “ก็ผมไม่ว่าง” ผมยักไหล่ตอบอย่างไม่สนใจ แน่นอนสิแต่ละวันของผมต้องมีนัดกับสาวๆ เป็นแถวถึงแม้ช่วงนี้จะไม่ได้เผด็จศึกใครเลยก็ตามแต่ต้องรักษาความสัมพันธ์เอาไว้รอวันที่พ้นจากเรื่องบ้าของปู่ไปซะก่อน “เที่ยวเล่นกับผู้หญิงนะเหรอคือธุระของแก เมื่อไหร่แกจะทำตัวเป็นงานเป็นการซักที” “ไม่เห็นต้องรีบเลยปู่ก็ยังแข็งแรงดีนี่ ถ้าผมเบื่อสาวๆ พวกนั้นเมื่อไหร่จะไปเหยียบบริษัทเมื่อนั้นแหละ” ผมตอบแล้วทิ้งตัวลงนอนกับเตียง “อย่าคิดจะมั่วกับใครช่วงนี้แล้วกัน” ปู่พูดแล้วทำท่าจะหันหลังกลับไป “ปู่ให้คนมาคอยตามผมขนาดนั้นคิดว่าจะสะดวกหรือไง!” ผมพูดออกไปอย่างเซงๆ แล้วยันตัวลุกขึ้นมานั่งมองชายแก่ตรงหน้าประตู “ฉันไปนอนล่ะ” พูดจบปู่ก็เดินออกไปทิ้งให้ผมนั่งโมโหอยู่คนเดียว เพราะยัยนั่นคนเดียวที่ทำให้ชีวิตผมหมดสนุกแบบนี้ ผมคิดในใจแล้วปรายตามองกุญแจที่วางอยู่บนเตียงก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาเพราะความคิดบางอย่าง งั้นฉันจะใช้ร่างกายของเธอชดเชยแล้วกัน... Secret L. :อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้า 1 เม้น 1 ไลค์ เท่ากับ 1 ล้านกำลังใจค่ะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more