คราวนี้ไอริณหันไปมองข้างหลังตนเองตามคำบอกของคาซาน ใบหน้างามที่ซีดอยู่แล้วยิ่งซีดเผือดลงไปอีก เมื่อเห็นร่างใหญ่ก้าวเดินอาดๆ กำมือทั้งสองแน่นมาหาเธอ
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านิโคไลโกรธจัดมากเพียงใด และไอริณไม่อยู่รองรับอารมณ์โกรธของอีกฝ่าย สมองสั่งการให้วิ่ง! และเท้าเล็กก็ทำตามในทันที
“ไอริณ! คิดหรือว่าจะหนีผมพ้น”
นิโคไลตะโกนไล่หลัง ดวงตาทั้งคู่ยิ่งลุกวาบขณะมองตามร่างบางที่กำลังวิ่งหนีเขาไป
ไอริณไม่รอฟังเสียงตะโกนขู่ มั่นใจว่านิโคไลต้องไล่ล่าเธอแน่ จึงวิ่งสุดแรงเกิด และด้วยเสื้อโค้ทตัวใหญ่ ซึ่งทั้งหนา และหนัก เป็นตัวถ่วงทำให้เธอวิ่งได้ช้ากว่าเดิม จึงถอดเสื้อโค้ทตัวใหญ่ทิ้ง คิดว่าพอไม่มีเสื้อโค้ทเป็นตัวเกะกะแล้วจะทำให้ตนเองวิ่งได้เร็วขึ้นกว่าเดิม
โดยหารู้ไม่ว่า ทันทีที่เสื้อโค้ทหลุดจากร่างบาง เผยให้เห็นเสื้อไหมพรมที่เธอสวมเพียงตัวเดียว ยิ่งทำให้นิโคไลกัดฟันกรอดด้
