“แต่คราวนี้ฉันพูดจริงนะคะ ฉันอยากได้กาแฟร้อนๆ สักแก้ว ให้ฉันไปชงกาแฟก่อนนะคะ คุณเรอัลขา...”
น้ำอิงขอร้องเสียงหวาน ก่อนจะกัดเม้มริมฝีปากไว้แน่น ต่อสู้กับอารมณ์รักที่ลุกโชน เมื่อฝ่ามือใหญ่รุกหนัก เลื่อนข้างหนึ่งลงไปกอบกุมกับดอกไม้สวาทอวบอิ่มของเธอ
“กาแฟเก็บไว้ดื่มทีหลัง ตอนนี้ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ หลังจากกินคุณเป็นอาหารมื้อเช้าเรียบร้อยแล้ว”
คราวนี้เรอัลจับร่างบางระหงให้พลิกมามองสบตากัน พอได้เห็นใบหน้างามแดงซ่าน ดวงตาคู่สวยหวานฉ่ำเพราะถูกพิษเสน่หาเล่นงาน ก็อดใจไม่ไหว กดจุมพิตวาบหวามลงไปบนเรียวปากอิ่มอย่างรวดเร็ว ตวัดอุ้มร่างบางไว้ในอ้อมแขน พาไปทิ้งลงตัวนอนราบบนเตียงใหญ่ทั้งๆ ยังคงบดขยี้จุมพิตไม่ผละริมฝีปากออกให้เสียเวลา
“คุณ...เรอัล...คุยกันก่อน...”
น้ำอิงขอร้องเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ มือเล็กผลักแผงอกกว้างไว้ ไม่ให้อีกฝ่ายนอบทาบทับตัวเธอทั้งตัว แ
