บทที่ 4
1137 Words
‘ทิปหนักจังเลยนะคะ คุณเรอัล อย่าลืมเก็บเงินที่เหลือไว้ให้ฉันยืมด้วย’
น้ำอิงค่อนขอดอยู่ในใจ ขณะมองมหาเศรษฐีใจป้ำอย่างเรอัล ใช้เงินเป็นเบี้ย ให้ทิปพนักงานในผับคราวละหนึ่งพันบาท
เรอัลไม่ได้จับสังเกตของคนในอ้อมแขน ว่ามองเขาด้วยแววตาชิงชัง ตอนเขายื่นเงินให้ทิปกับพนักงานบริการ เพราะเขากำลังตื่นเต้นกับความคิดที่ว่าอีกไม่กี่สิบนาที ก็จะได้กลืนกิน และพิสูจน์ว่าคนในอ้อมแขนหวานฉ่ำเพียงใด จะได้รับรู้รสชาติ และยลโฉมปทุมถันงามสล้างตามที่ใจต้องการแล้ว
“ไปกันเถอะสาวน้อย ผมจะพาคุณไปที่โรงแรมของผม”
เรอัลกระซิบบอกพร้อมกับหากำไรด้วยการไล่จูบไปตามด้านข้างของพวงแก้มนุ่มเนียม ต่ำลงมาตามลำคอระหงหอมรวยระรินด้วย
“ไม่เอาดีกว่าค่ะ คุณเรอัลไปโรงแรมที่เค้กพักดีกว่านะคะ”
น้ำอิงปฏิเสธเสียงหวาน ส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับเรอัล โดยไม่ลืมยั่วให้อีกฝ่ายเร่าร้อนมากกว่าเดิม ด้วยการสอดมือเล็กเข้าไปในเสื้อเชิ้ต แล้วลูบไล้หนักหน่วงสัมผัสเนื้อแท้ของแผงอกกว้างกำยำ กดเคล้นคลึงตรงตำแหน่งที่ตั้งของหัวใจที่กำลังเต้นตุบๆ ปะทะกับฝ่ามือเธอ ส่งให้เรอัลต้องสูดปากครางอยู่ในลำคอ แก่นกายแข็งขึงพองโตคับแน่นดุนดันกางเกงจนเขาแทบก้าวเท้าเดินไม่ไหว
“นะคะ คุณเรอัล...ไปโรงแรมที่เค้กพักนะคะ”
น้ำอิงอ้อนเสียงหวานอีกครั้ง กดจูบตรงสันคางของเรอัล พยายามหลอกล่อด้วยเพลิงเสน่หาทุกวิธีทาง เพื่อให้เรอัลยอมเดินตามเกมที่เธอวางไว้
“โรงแรมที่เค้กพัก อยู่ห่างจากผับราวๆ เก้าร้อยเมตร ขับรถไม่เกินห้านาทีก็ถึงแล้วค่ะ”
คราวนี้ น้ำอิงทำใจกล้า ลดมือเล็กมาลูบไล้ตรงบริเวณหน้าท้อง ซึ่งรู้สึกได้ว่ามีไรขนหนาทึบมากกว่าตรงแผงอกกว้าง ก็ยิ่งทำให้เรอัลร้อนรุ่ม ปวดหนึบทั่วแก่นกายจนแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“ตกลง เค้ก ไปโรงแรมของคุณ ให้ตายเถอะ! ผมทนแทบไม่ไหวแล้ว”
เรอัลกัดฟันกรอดเพื่อข่มความต้องการในการโรมรันไฟสวาทไว้สุดกำลัง และขณะประคองร่างบางเดินออกมาจากผับ ก็นึกดีใจที่ไม่มีใครสนใจเขากับหญิงสาว ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงได้เห็นแก่นกายลำใหญ่ ที่พองโตตั้งชันดุนดันกางเกงอยู่ในขณะนี้
“เค้กก็ทนไมไหวเหมือนกันค่ะ คุณเรอัลขา...”
น้ำอิงยั่วยวนเรอัลต่อ ด้วยการกัดเบาๆ บนปลายคางบึกบึน พอเรอัลทำท่าจะกดจูบลงมาบนเรียวปากของเธอ ก็รีบผละถอยหนี คลี่ยิ้มกว้างขณะเอ่ยปฏิเสธอย่างมีจริตจะก้าน
“ไม่เอาค่ะ คุณเรอัล อย่าเพิ่งจูบเค้กตอนนี้ เดี๋ยวเค้กอดใจไม่ไหวแล้วกินคุณเรอัลก่อนไปถึงโรงแรม คุณเรอัลรอจูบเค้กตอนเราอยู่ในห้องสองต่อสองนะคะ เค้กจะจูบคุณเรอัลทั้งตัว และจะจูบตรงนี้ด้วยค่ะ”
คราวนี้เรอัลถึงกับคำรามออกมา เมื่อมือเล็กนุ่มนิ่มปัดเบาๆ บนแก่นกาย แทบทนรอเวลาที่จะให้หญิงสาวทำตามที่กระซิบบอกไม่ไหว
จะรู้สึกอย่างไร จะเสียวซ่านสุขสมมากเพียงใด หากปากน้อยๆ เข้าครอบครอง และลิ้นนุ่มๆ ตวัดเล้าโลมอยู่รอบแก่นกายของเขา
ยิ่งคิด เรอัลก็ยิ่งอยากให้หญิงสาวพรมจุมพิตแก่นกาย อยากไปถึงโรงแรมที่พักของหญิงสาวให้เร็วที่สุด พอเดินมาถึงด้านหน้าผับ เด็กรับรถซึ่งทำหน้าที่นำรถไปจอดในโรงรถ และขับมาให้แขกที่ด้านหน้าผับ ยังไม่ขับรถสปอร์ตมาให้สักที ก็ถึงกับสบถด้วยความหงุดหงิดใจ เพราะนาทีนี้ เขาอยากไปถึงโรงแรมของหญิงสาวให้เร็วที่สุด
“บ้าฉิบ! เมื่อไรจะเอารถมาให้สักที”
“คุณเรอัล ใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวเด็กรับรถ ก็เอารถมาให้แล้วค่ะ”
น้ำอิงแสร้งเอ่ยปลอบ ทั้งๆ ใจจริงแล้ว เธอก็ใจร้อนอยากไปถึงโรงแรมเร็วๆ ไม่แพ้กัน แต่หาใช่เพราะต้องการทำตามที่ยั่วยวนเรอัลไม่! แต่เธอต้องการจบภารกิจในคืนนี้ให้เร็วที่สุดต่าง
หากเล่า...
ถูกน้ำอิงกระซิบปลอบ แทนที่เรอัลจะใจเย็นลง ชายหนุ่มกลับเร่าร้อนมากกว่าเดิม เขาเอื้อมมือใหญ่ไปจับมือเล็กให้มาวางทาบทับบนแก่นกายลำใหญ่ที่ดุนดันใต้กางเกง พร้อมกับเอ่ยบอกเสียงสั่นพร่า
“ผมใจเย็นไม่ไหวแล้ว คุณก็รู้นี่ครับ ว่าคุณปลุกให้ราชสีห์ตื่น ผมอยากไปถึงโรงแรมเร็วๆ เพื่อจะได้กินคุณให้สมใจอยาก”
น้ำอิงร้อนผ่าวไปทั้งตัว เมื่อถูกจับมือเล็กให้ไปวางทาบทับบนแก่นกายแข็งขึง หญิงสาวรีบกระชากมือออกราวกับต้องของร้อนก็ไม่ปาน และเมื่อเหลือบสายตามองเห็นรถสปอร์ตขับช้าๆ คืบคลานเข้ามาใกล้ ก็เอ่ยบอกเรอัลรัวเร็วเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของอีกฝ่าย
“รถมาแล้วค่ะ เราไปกันเถอะค่ะ คุณเรอัลขา...”
เรอัลหันไปมองตามที่น้ำอิงเอ่ยบอก กระชากกุญแจมาจากเด็กรับรถ ก่อนจะยื่นทิปให้ด้วยความไม่เต็มใจสักเท่าไร เพราะอีกฝ่ายนำรถมาส่งไม่ทันใจเขาซะเลย
เมื่อเด็กรับรถเปิดประตูด้านซ้ายออกกว้าง เรอัลก็ประคองร่างบางในชุดหนังสุดเซ็กซี่ให้ก้าวขึ้นไปนั่งในรถ
“เชิญครับ คนสวยของเรอัล”
พอเรอัลก้าวขึ้นมานั่งหลังพวงมาลัยรถยนต์ น้ำอิงก็ยื่นหน้าไปกดจูบตรงแก้มสาก ยั่ว
ยวนเรอัลต่อ
“ขอบคุณมากค่ะ คุณเรอัล รีบไปกันเถอะค่ะ เค้กทนรอไม่ไหวแล้วค่ะ”
“ห้านาทีเท่านั้น คนสวย อีกห้านาที คุณกับผมก็จะได้ขึ้นสวรรค์ด้วยกันแล้ว” เอ่ยบอกแล้ว เรอัลก็รีบกระชากรถยนต์ออกจากบริเวณหน้าผับอย่างรวดเร็ว
“แน่นอนค่ะ คุณเรอัลขา...”
น้ำอิงคลี่ยิ้มหวานให้กับเรอัล หากจะเรียกว่าเป็นรอยยิ้มที่เคลือบไว้ด้วยยาพิษก็คงไม่ผิด แน่นอนว่าอีกห้านาทีก็จะถึงฐานปฏิบัติการของเธอแล้ว แต่ไม่ใช่ไปขึ้นสวรรค์เหมือนที่เรอัลต้องการ!
- Writer
