"ลุงอ้าว ลุงอ้าว"
"ลุงเขาชื่อจ้าว พูดใหม่สิครับ ลุงจ้าว ไหนพูดตามพ่อ"
"ลุงอ้าว ลุงอ้าว"
"ไม่ใช่อ้าว จ้าวครับจ้าว ลุงจ้าว"
"ลุงอ้าว ลุงอ้าว ลุงอ้าว"
"เอ๊ะ! พร้อมนี่ พ่อบอกว่าคุณลุงเขาชื่อจ้าว"
"โอ๊ย! พอแล้วไอ้เหนือ พร้อมจะเรียกอะไรก็ช่างเถอะ จะเถียงกับลูกให้มันได้อะไรขึ้นมา" คนเป็นเจ้าของชื่อที่ทนฟังอยู่นานแย้งขึ้น มันจะอะไรกันนักกันหนาสองพ่อลูกคู่นี้
"ไม่ได้หรอกจ้าว เราต้องสอนเขาตั้งแต่ตอนนี้ การเข้าใจอะไรผิดๆ มันไม่ดี" คุณพ่อลูกหนึ่งเอ่ยแย้ง ต้องสอนตั้งแต่ยังเด็กนี่แหละ ดีที่สุดแล้ว
"แล้วพร้อมฟังแกที่ไหน" หมอจ้าวส่ายหน้าไม่เห็นด้วย ก็พร้อมหลานเขาน่ะ นิสัยเหมือนพ่ออย่างกับแกะ แถมยังไม่ค่อยจะลงรอยกันอีกด้วย อาจจะเป็นเพราะไอ้ความที่นิสัยเหมือนกันมากเกินไปนี่แหละ เลยเข้ากันไม่ค่อยจะได้
"ต้องฟังสิ ใช่มั้ยครับลูก ไหนลองพูดใหม่สิครับ ลุงจ้าว ลุงจ้าว" หมอเหนือย่อตัวนั่งลงข้างลูกชาย ก่อ
