บทที่ 18
อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน(2)
สามวันต่อมา..เกวลินอึดอัดมากที่ต้องอยู่บ้านเดียวกันกับอดีตสามี ซึ่งทุกครั้งที่เจอหน้ากัน เขามักจะหาเรื่องว่าเธอเสมอ เธอจึงใช้วิธีหลีกเลี่ยงไม่ยอมพบปะ
ก๊อกกก!!!..
เสียงเคาะห้องดังรัวๆแปลกกว่าทุกวัน ทำให้เกวลินเพิ่งจะได้หลับสนิทจริงๆตอนตีสี่สะดุ้งตื่น และก่อนจะลุกขึ้นนั่ง เธอหันไปดึงผ้าห่มให้ลูกรัก ที่เมื่อคืนนี้ร้องไห้โยเยกวนเธอทั้งคืน
ก๊อกกก!!!..
เกวลินพ่นลมหายใจทางปากแรงๆ เมื่อประตูดังอีกครั้ง และเพราะคิดว่าเป็นแม่บ้านบัวขึ้นมาปลุกเธอเหมือนทุกเช้า เธอจึงพูดว่า “ป้าบัวเหรอคะ วันนี้ป้าไม่ต้องทำอาหารเช้าให้ฉันหรอกนะ..”
“..” เงียบจากด้านนอก เกวลินจึงล้มตัวลงนอนอีกครั้ง และกำลังจะเคลิ้มหลับ เสียงเคาะห้องก็ดังสนั่นกว่าเดิมเป็นครั้งที่สาม
ก๊อกกก!!!..
“เอ้ย! ทำไมฉันต้องทนกับคนพวกนี้ด้วยนะ ทนเพื่ออะไรกันนะ” ความเหนื่อยล้าทำให้เกวลินบ่นไปทั่ว แล้วลงจากเตีย
