บทที่ 17
อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน
กุกกักๆๆ!!!..
เสียงดังมากจึงทำให้เกวลินที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นลืมตาโพลงมองเพดาน เธอกลอกตาไปมาอย่างระแวงรีบลุกขึ้นนั่ง เธอยกมือขึ้นป้องหน้าผากเมื่อแสงแดดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบใบหน้าของเธอ
“แปดโมงเช้าแล้วเหรอ” เกวลินมองนาฬิกาบนหัวเตียง จะหยิบยาต้านโรคไททอรต์มากิน แต่เมื่อแล้วหันไปมองลูกชายที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ เธอก็เปลี่ยนใจไม่กินยามาเป็นเดือนแล้ว
“ลูกแม่ นี่เป็นคืนแรกที่เราได้นอนกอดกัน แม่มีความสุขมากเลยนะรู้ไหม แล้วหนูล่ะดีใจไหมที่ได้ดูดนมแม่ทั้งคืนเลย” เกวลินโน้มหน้าลงหอมแกทุกที่ แม้แต่เท้าน้อยเธอก็จูบแล้วจูบอีก เธอหายใจแรงๆ แล้วล้มตัวลงนอนหงายข้างลูกชาย ดวงตาคู่งามที่มองเพดานนั้นคลอน้ำใสเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้
‘ผู้หญิงหลายผัว มากชู้ เด็กนั้นเป็นลูกชู้คนไหนของเธอล่ะ..’
“อึกก ถ้าพี่คิดว่าลูกเป็นลูกชู้ เกวก็ไม่จำเป็นต้องบอกลูก และเกวจะบอกแกว่าพ่อขอ
