บทที่ 15
เผชิญหน้า(2)
สี่สิบห้านาทีต่อมา..เสียงละเมอครางของหญิงสาว ทำให้แม่บ้านบัวลุกขึ้นจากพื้นพรม เดินเข่าเข้าไปนั่งข้างเตียง นางถามจับมือที่ยกขึ้นไขว่คว้าอากาศนั่นมากุมไว้ แล้วถามว่า “คุณเป็นไงบ้างคะ..”
“วิ วินท์ลูกแม่” เกวลินยังนอนหลับตาพูดเสียงหวิวๆ เธอนิ่วหน้าเพราะมึนหัว จึงดึงมือออกจากมือแม่บ้าน ไปนวดขมับของตัวเองเบาๆ
“ดื่มน้ำหน่อยนะคะ” เสียงแหบแห้งของหญิงสาว ทำให้แม่บ้านบัวขึ้นไปนั่งบนเตียง ประคองหัวให้เธอผงกขึ้น แล้วนางก็เอาน้ำให้เธอดื่ม
เมื่อดื่มน้ำแล้ว เกวลินก็มองไปรอบห้อง ความสงสัยทำให้เธอหันมาถามแม่บ้านบัวว่า “ทิ ที่นี่ที่ไหนคะป้า ละ แล้วลูกของฉันล่ะคะ คุณไซนัสคุณโทนี่ไปไหนค่ะ..”
“ที่นี่เป็นห้องนอนของคุณไซนัสค่ะ” แม่บ้านบัวพูดดีมาก
“ลูกของฉันล่ะคะ” เกวลินถามหาลูกชาย เมื่อสติกลับคืนมา เธอจำได้ว่า เป็นลมหมดสติไปทั้งที่แกอยู่ในอ้อมกอดของเธอ
“อยู่กับคุณไซนัสค่ะ” แม่บ้านบัว
