เช้าวันต่อมา...
ความรู้สึกชาที่ต้นแขนนั้นทำให้รณพีร์รู้สึกตัวตื่น แต่ก็ลืมตาไม่ได้ในทันที เพราะรู้สึกหนักศีรษะเป็นอย่างมาก ทว่า
“ตื่นละเหรอ” เสียงเล็ก ๆ ของผู้หญิงทำให้เปลือกตาหนานั้นเบิกโพลงด้วยวามตกใจ ก่อนจะพบว่าเป็นเจนจิราที่นอนหนุนแขนของเขาอยู่
“เฮ้ย! อะไรของเธอวะ!!” ตะคอกออกมาเสียงดังลั่นด้วยความไม่พอใจ ทำเอาคนที่เพิ่งตื่นนอนเหมือนกันนั้นมึนงง
“ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย” เอ่ยพูดเสียงอ่อน มองเขาตาปริบ ๆ
“แล้วเธอขึ้นมานอนกับฉันได้ยังไง” เอ่ยเสียงแหบแห้ง เขารู้สึกกระหายน้ำมาก
“แล้วทำไมจะนอนไม่ได้คะ เราแต่งงานกันแล้ว” เอ่ยพูดพร้อมกับยกมือขึ้นลูบศีรษะป้อย ๆ เขาทำอย่างกับว่าเธอเป็นคนอื่น
...รณพีร์ไม่อยากพูดอะไรอีก ปวดหัวแถมยังเมื่อยแขน และก็ยังกระหายน้ำอีกด้วย
“ลงไป” เอ่ยเสียงแผ่วเบา ท่าทีของเขาทำให้สาวเจ้ารีบลงจากเตียงนอน เธอนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้
“แฮงเหรอคะ”
“_”
“งั้นเดี๋ยวฉันไปต้
