มื้อค่ำผ่านไปด้วยความรวดเร็ว รณพีร์พยายามใจเย็น ตามใจหล่อนทุกอย่างเพื่อให้เวลาเดินไวขึ้น ไม่งั้นก็คงทะเลาะกันแล้วก็คงยื้อเวลาไปอีกนาน แต่เธอก็ยังหาเรื่องได้อีก
“พ่อจะจับฉันแต่งงานกับพี่ก้อง” อยู่ ๆ เธอก็เอ่ยพูดขึ้น “ถ้าพี่ไม่แต่งงานกับฉัน ฉันคงต้องแต่งงานกับคนอื่น”
“อันนี้เธอบอกฉันเพื่อ?”
“ก็...อยากให้พี่รู้ เผื่อเปลี่ยนใจ” เขาหัวเราะเบา ๆ ไม่เคยมีความคิดนี้ในหัวของเขาเลย ถ้าเธอได้แต่งงานก็ยิ่งดีกับตัวเขาด้วย หล่อนจะได้เลิกยุ่งกับเขาเสียที ทว่า
“แต่ฉันไม่แต่งงานกับใครหรอกนะ ถ้าไม่ใช่พี่” ทำเอาฝันของเขาสลายในพริบตา รณพีร์กลอกตามองบน ก่อนที่เขาจะยกมือเรียกพนักงานมาคิดเงิน
“กลับเลยเหรอ” เจนจิราใจหาย ไม่ง่ายเลยที่จะได้มากินข้าวกับเขาบ่อย ๆ และวันนี้เธอก็มีความสุขมาก
“แน่สิ ฉันมีงานทำนะ”
“อ้อ จริงด้วย” เธอยกแขนขึ้นมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ อยากให้เขาได้พักผ่อน พรุ่งนี้จะได้ไปทำงานอย่างสดช
