บทที่ 4 คลิปวิดีโอ

2015 Words

เจนจิราคือผู้หญิงที่สวยมาก หล่อนสวยเซ็กซี่ตามสเป็กของเขามาก นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ตนยอมทำตามคำสั่งของผู้เป็นพ่อ เธอสวยและน่าอึ๊-บมากแค่ไหนนั้นเขารู้ “พอดีพี่เพิ่งกลับมาจากทำงานน่ะ เลยไม่ได้อยู่ต้อนรับน้องเจนกลับมา” เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม สำหรับเจนจิราแล้วเธอไม่ได้อะไรกับเขามาก ต่างคนต่างอยู่จะดีกว่า ทว่าพอโตขึ้นเธอก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังคุกคามเธอ “อ้อ ค่ะ” ตอบรับพร้อมกับยิ้มบาง ๆ แต่พอจะปิดประตู ฝ่ามือหนาของก้องเกียรติก็ยกขึ้นจับบานประตูไว้ เขาฉวยโอกาสเบียดกายแกร่งเข้ามาในห้องของเธอ ทำเอาเจ้าของห้องตกใจเบิกตากว้างขึ้นมาทันที “ขะ เข้ามาทำไมคะ!” เธอขึ้นเสียงใส่ ห้องส่วนตัวแถมเธอยังแต่งกายล่อแหลมอีกต่างหาก “ก็แค่เข้ามาดูน่ะ ไม่ได้เหรอ เราเป็นพี่น้องกันนะ” ว่าด้วยรอยยิ้ม แต่เจนจิราไม่ยิ้มด้วย เขาไม่ใช่พี่ชายของเธอ เป็นแค่ลูกลุงกรกรรณ์ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรในสายเลือด ซึ่งกรกรรณ์นั้นเป็นลูกติดพ่อเลี้ยงของผู้เป็นแม่เท่านั้น แค่แม่ของเธอเกิดสงสารแล้วเอ็นดูเลยให้มาอยู่บ้านด้วย อีกทั้งพ่อของเขาก็ทำงานดี เป็นเลขาฯ ผู้ซื่อสัตย์ “ไม่ใช่ค่ะ ออกไปจากห้องของฉัน” ท่าทีของเจนจิรานั้นแสดงออกว่ารังเกียจอีกฝ่ายมาก ทำเอาก้องเกียรติรู้สึกเสียหน้า เหมือนกับถูกลากไปตบกลางสี่แยก แน่นอนว่าเจนจิราเป็นคนแสดงสีหน้าได้ชัดเจน ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกหน้าชา “โอเค ๆ ไม่คิดว่าเธอจะรังเกียจพี่ขนาดนี้” ว่าเสียงอ่อนเหมือนกับกำลังน้อยใจ แต่สำหรับเจนจิรานั้นเธอไม่ได้เห็นใจอีกฝ่ายเลย ไม่สนใจ หยิ่งผยองเหมือนเดิม “ออกไปค่ะ ฉันไม่ชอบพูดหลายรอบ” “โอเค ๆ ไปละ” ส่งยิ้มให้เธอเสร็จก็เดินออกจากห้องนอนของเธอ ก่อนที่สาวเจ้าจะกระแทกประตูปิดเสียงดังลั่น ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจ “คอยดูเถอะ ถ้ามึงเป็นเมียกูเมื่อไร กูจะไม่ให้มึงทำสีหน้ารังเกียจใส่กูแบบนี้ อีเจนนี่” เขาก่นด่าคนในห้องเสียงเบา แม้นจะโกรธเกลียดมากแค่ไหน แต่ก็รู้ตัวว่าถ้าไม่มีครอบครัวนี้คุ้มกะลาหัว เขาก็คงไม่มีที่ไป แถมอาจจะเป็นคนเร่ร่อน ไม่มีใครให้เกียรติเลยก็ว่าได้ “กลับมาแล้วเหรอ” พอเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง แต่กว่าจะถึงห้องของตัวเองนั้น เขาก็ต้องเดินผ่านห้องของผู้เป็นพ่อ ซึ่งท่านเปิดประตูทิ้งไว้ “ครับ ก็เห็นอยู่นี่ไง” ตอบอย่างคนหงุดหงิด “ทำไม ไปหาเจนนี่มาแล้วสินะ” ลูกชายมีสีหน้าหงุดหงิดแบบนี้ ทำให้รับรู้โดยไม่ต้องบอกว่าคนเป็นลูกนั้นไปเจอเจนจิรามาแล้วหรือยัง “ครับ แม่ง...มันทำหน้ารังเกียจผมอย่างกับว่าผมเป็นตัวน่ารังเกียจ” เขาไม่ใช่คนหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่อะไร หนุ่มตี๋หน้าตาหล่อเหลาเหมือนกับพระเอกดาราจีน รูปร่างสูงใหญ่ไม่น้อยหน้าไอ้หมอนั่นที่เธอรักนักหนา แต่สาวเจ้ากลับทำอย่างกับรังเกียจเขาเต็มประดา “เอาน่า อดทนหน่อย” คนเป็นพ่อปลอบใจ ยกมือตบไหล่ลูกชายเบา ๆ แม้นแต่ตัวเขาเองก็รู้สึกอย่างนั้น พ่อแม่ของเจนจิรานั้นก็ไม่ได้มีนิสัยแบบนี้ แต่เจนจิรากลับทำเหมือนกับพวกเขาเป็นตัวน่ารังเกียจ “อดทนมานานแล้วครับพ่อ แล้วเมื่อไรพ่อจะจัดการเรื่องแต่งงาน ไหนบอกรอให้เจนนี่เรียนจบ ตอนนี้เธอก็เรียนจบแล้วนี่” “เออ นั่นแหละ พ่อกำลังคุย ๆ อยู่” “ให้เร็วนะพ่อ ผมไม่อยากอยู่ให้เจนนี่มองด้วยสายตาแบบนั้น” “เออ แล้วแกก็หมั่นเอาใจหนูเจนนี่ล่ะ จะได้ง่ายขึ้น” “โห จะให้เอาใจไงล่ะ ถึงเธอจะเอาแต่ใจ แต่เธอก็เลือกให้ใครมาเอาใจนะ ไม่ใช่ใครก็ได้ที่ไปเอาใจแล้วจะได้ใจของเธอ” “นั่นแหละประเด็น...แถมเธอยังไม่ลืมหมอนั่นอีก” “อ้อ จริงด้วย ผมเห็นมันที่ผับวันนี้” “เหรอ” “ครับ มันไปดื่มกับเพื่อนมันนั่นแหละ ดูท่าจะเครียดน่าดู เจนนี่กลับมาแล้ว” “หึ คงงั้นแหละ แต่ถึงยังไงก็เสี่ยงอยู่ดี เกิดวันดีคืนดีมันสนใจหนูเจนนี่มา เราคงไม่มีทางเลือก” “โห อย่าพูดเป็นลางสิพ่อ” “หึ แกก็อย่าชะล่าใจ” ได้ยินอย่างนั้น ก้องเกียรติก็พยักหน้ารับเบา ๆ เขาเองก็อยากรวบหัวรวบหางเจนนี่เหมือนกัน แต่ก็ต้องรอไปก่อน ไม่อย่างนั้นอาจจะเสียแผนไปได้... เช้าวันต่อมา... นิธิธรากุล หากค้นสกุลนี้ผ่านเว็บไซต์อินเทอร์เน็ตมักจะขึ้นข้อมูลของดารายุค 90 คู่จิ้นดาราดังในสมัยนั้นนึกถึงใครไปไม่ได้นอกจากอดิสรณ์ และเพลงพิณ ทั้งคู่นั้นเป็นดาราดัง ทำให้ลูกชายได้รับอิทธิพลไปด้วย ไม่แปลกที่ไม่ว่ารณพีร์จะเดินทางไปที่ไหนเขามักจะกลายเป็นที่รู้จัก แม้นว่าตนนั้นจะไม่ได้ทำงานเป็นนักแสดงเหมือนกับพ่อแม่ ชายหนุ่มอยากเป็นที่รู้จักในฐานะนักธุรกิจพันล้าน หมื่นล้านเสียมากกว่า ทว่าตอนนี้เขาเป็นที่รู้จักในฐานะนักธุรกิจหน้าใหม่ไฟแรง แม้นจะยังไม่ถึงหมื่นล้านอย่างที่หวัง แต่ตอนนี้เขาก็เป็นนักธุรกิจร้อยล้านแล้ว “เมื่อคืนลูกไปเที่ยวมาเหรอ” เสียงของคนเป็นแม่ดังขึ้นทันทีที่รณพีร์เปิดประตูออกมาในวันเช้าตรู่ “ครับ” ตอบรับพร้อมกับหาวหวอด ๆ ไปด้วย “ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีใช่ไหม แม่บอกแล้วไงว่าทำอะไรก็ช่วยรักษาชื่อเสียงของแม่กับพ่อด้วย” ได้ยินอย่างนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมาแรง ๆ เกิดมาก็ต้องมารับภาระอันหนักอึ้งนี้โดยที่เลือกไม่ได้ “ผมยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยครับ ก็แค่ไปดื่ม” “ละนี่อะไร” มารดาว่าพร้อมกับชูโทรศัพท์ขึ้นให้ลูกชายดู เป็นคลิปวิดีโอที่กำลังว่อนเน็ต “ให้ตายเถอะ...” เขาสบถออกมาอย่างคนหัวเสีย เป็นคลิปวิดีโอที่ตนกำลังนัวกับผู้หญิงคนหนึ่ง “ผมก็ใช้ชีวิตปกติ ผมโสดนะแม่ จะทำอะไรกับผู้หญิงคนไหนก็ได้” “แต่มีคลิปออกมาแบบนี้ มันใช่ไหม” “แล้วใครล่ะมาถ่ายไว้ เดี๋ยวไล่ฟ้อง PDPA[1] ซะเลย” “เฮ้อ บอกกี่ครั้งแล้วเรื่องผู้หญิง...” ชายหนุ่มไหวไหล่ขึ้นเบา ๆ เห็นอย่างนั้นคนเป็นแม่ก็นึกหมั่นไส้ขึ้นมา “เดี๋ยวแม่จะจับหมั้นกับหนูเจนนี่ให้รู้แล้วรู้รอดไป” “หยุด หยุดความคิดนั้นเลยครับ ให้ตายยังไงผมก็ไม่ยอมหรอก” “ทำไม หนูเจนไม่ดีตรงไหน ลูก...ไม่มีใครโชคดีเท่าลูกแล้ว ที่โดนหนูเจนนี่ตกหลุมรักแบบนี้” “โชคดีกับผีสิไม่ว่า” เขาส่ายหน้าเบา ๆ ให้ตายก็ไม่ยอมแต่งงานกับเจนนี่ ไม่ว่าพ่อกับแม่จะสนับสนุนมากแค่ไหน “อ้อ อีกอย่าง...พ่อของหนูเจนอาจจะทำให้ลูกไปถึงฝันไวขึ้นก็ได้นะ” ได้ยินอย่างนี้แล้วก็ยิ่งแล้วใหญ่ เพราะเขาอยากเติบโตด้วยตัวเอง ไม่อยากให้ใครมาช่วย รณพีร์ทิฐิสูงค้ำฟ้า “ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมสู้ด้วยตัวเองได้” ว่าแล้วก็ค่อย ๆ ยกมือดันบานประตูให้ค่อย ๆ ปิดลง แต่พอคนเป็นแม่ไม่ยอมนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะใช้ท่าไม้ตาย “ผมขอนอนก่อนครับแม่ ถ้าแม่ยังกวนไม่เลิก ผมจะไม่มาค้างบ้านอีกเลยนะครับ” “โธ่ ดูพูดเข้า โอเค ๆ” กระนั้นเพลงพิณก็เลือกไม่ได้ เธอยินยอมในที่สุด ก่อนจะเดินออกไปกดโทรศัพท์หาว่าที่ลูกสะใภ้คนโปรด ซึ่งรอไม่นานอีกฝ่ายก็กดรับ ติ๊ด! [เป็นยังไงบ้างคะ คุณแม่] “ไม่น่าจะได้สานสัมพันธ์ต่อนะ แม่บอกแล้วละว่าอย่าไปทำอีก” [เฮ้อ หนูไม่ชอบเลยค่ะ ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้พี่พีร์] น้ำเสียงออดอ้อนของเจนจิราทำให้คนได้ยินนั้นนึกเอ็นดู เจนจิราเป็นคนรักจริง รักเดียวใจเดียวมาเป็นสิบปี เธอสนับสนุนให้ลูกชายนั้นรับรัก หากแต่คนเป็นลูกก็ไม่สนใจอยู่ดี “โอเค เดี๋ยวต่อไปนี้แม่สั่งห้ามไม่ให้เที่ยวกลางคืนไปเลย” [ขอบคุณนะคะ] “อ้อ วันนี้มากินข้าวที่บ้านสิ พี่พีร์ก็อยู่บ้านนะวันนี้” [จริงเหรอคะ! ได้เลยค่ะ เดี๋ยวหนูไปอาบน้ำแล้วออกไปเลยนะคะ] “โอเคจ้ะ เดี๋ยวแม่ทำกับข้าวรอ” [อุ้ย! ไม่เห็นต้องลำบากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ] ปลายสายเอ่ยขอบคุณแล้วก็กดวางสายไป เพลงพิณอมยิ้มบาง ๆ ให้อย่างคนนึกเอ็นดู ถ้าไม่ใช่หนูเจนจิรา ก็ไม่อยากรับใครเข้ามาเป็นสะใภ้ แม้นคนเป็นลูกจะไม่เห็นด้วยก็ตามแต่... คฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางกรุงนี้ราคาร้อยล้าน สิ่งก่อสร้างที่หลายคนขนานนามว่าเป็นสถาปัตยกรรมที่สวยที่สุดในประเทศ ข้างในนั้นตกแต่งด้วยสไตล์โรมัน หรูหราด้วยเฟอร์นิเจอร์นำเข้าจากต่างประเทศทุกชิ้น บ้านหลังใหญ่มีหลายห้อง แม้นจะเจียดให้กรกรรณ์และก้องเกียรติอยู่ด้วย บ้านหลังนี้ก็ยังเหลือพื้นที่อยู่อีกมากโข เจนจิรารีบอาบน้ำแต่งตัว โดยเธอเตรียมของฝากไปฝากพ่อแม่ของชายที่เป็นดั่งรักแรกของเธอ หญิงสาวซื้อไว้ตั้งแต่ตอนที่อยู่อังกฤษ เป็นของแบรนด์เนมที่ไม่มีขายในไทย แน่นอนว่าแม่ของเขาคงปลาบปลื้มไม่น้อย ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ทว่าขณะที่กำลังแต่งหน้าอยู่นั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “คุณหนูตื่นยังคะ คุณผู้ชายให้น้อยมาเรียกคุณหนูไปกินอาหารค่ะ” เป็นแม่บ้านที่มาเคาะประตูเรียก ได้ยินอย่างนั้นเจนจิราก็รีบไปเปิดประตู เธอมีของมาฝากป้าน้อยด้วย “หนูจะบอกว่าหนูจะไปกินข้าวบ้านพี่พีร์ค่ะ ละนี่...หนูมีไรมาให้ป้าด้วย” ว่าแล้วก็ชูถุงกระดาษที่ข้างในบรรจุเสื้อผ้าให้กับแม่บ้านได้ดู “โห มันมากไปค่ะ คุณหนู” “ไม่มากเลยค่ะ ต่อไปนี้หนูกลับมาอยู่บ้านถาวร คงรบกวนป้าน้อยตลอดเวลาแน่ ๆ” เจนจิราว่าพลางฉีกยิ้ม นอกจากป้าน้อยจะเป็นแม่บ้านแล้ว ก็ยังเป็นแม่นมคอยเลี้ยงเธอยามที่คนเป็นแม่ไม่อยู่บ้านอีกด้วย หญิงสาวไม่เคยมองป้าน้อยเป็นคนรับใช้เลยสักครั้ง เธอน่ารักกับคนที่น่ารักกับเธอ ส่วนคนที่ไม่น่ารักด้วย แน่นอนว่าจะต้องเจอเจนจิราฉบับนางมารร้าย “ถ้าอย่างนั้นป้าขอบคุณมากนะคะ” “ค่ะ เดี๋ยวหนูฝากไปบอกคุณพ่อด้วยนะคะ ว่าหนูจะไปกินข้าวกับพี่พีร์” “รับทราบค่ะ คุณหนู” น้อยยิ้มรับก่อนจะค่อย ๆ ค้อมศีรษะไปทำตามที่คุณหนูของบ้านบอก ส่วนเจนจิราก็กลับเข้าห้องไปแต่งหน้าอย่างคนอารมณ์ดี วันนี้วันดี เธอจะได้ไปเจอกับชายคนรัก และก็จะไปคุยเรื่องเมื่อคืนว่าทำไมเขาไปนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นจนมีคลิปหลุดว่อนอินเทอร์เน็ต...เรื่องนี้ต้องเจอเธอสักหน่อย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more