When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
[รีบมานะ ฉันต้องการกำลังใจด่วน] ภาคินออดอ้อนราวกับเด็กที่ขาดความอบอุ่น “ครับผม เดี๋ยวฉันขอตัวไปเรียกแทกซี่ก่อนนะคะ ไม่งั้นคนบางคนจะรอไม่ไหว” ขวัญข้าวกล่าวจบก็กดวางสายลงไป เธอรีบเดินไปเรียกแทกซี่ไปสนามกีฬาประจำจังหวัดเชียงใหม่ เมื่อขวัญข้าวเดินทางมาถึงที่สนามกีฬาเรียบร้อยแล้ว เธอรีบลงจากแทกซี่แล้วกดโทรศัพท์หาชายหนุ่ม เพียงไม่นานชายหนุ่มก็รับสาย “ถึงแล้วค่ะ มารับฉันที” ขวัญข้าวรีบกล่าวลงไปในโทรศัพท์ [ยืนรอตรงนั้นแหล่ะเดี๋ยวฉันออกไปหา] ชายหนุ่มโต้ตอบสายออกไปด้วยความดีใจที่ขวัญข้าวมาให้กำลังใจเขา ขวัญข้าวยืนรอชายหนุ่มอยู่สักพัก ก่อนที่จะเห็นเขาเดินจำอ้าวเข้ามาหาเธอ แล้วตรงเข้ากอดหญิงสาวด้วยความคิดถึง เพราะเขามาฝึกซ้อมอยู่ที่นี่ร่วมสัปดาห์ เชายหนุ่มจึงยังไม่เจอเธอเลย “ขอกำลังใจหน่อย” ภาคินกระซิบที่ข้างหูหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแห่งความคิดถึง “คุณคิน ทำอะไรคะอายเขา คนตั้งเยอะตั้งแยะ” ขวัญข้าวโ