ฉันเอ่ย ก่อนจะสวมกอดเขาไว้จนแน่น วีไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาได้แต่กอดตอบฉันเช่นกัน พ่อแทนคงบอกให้เขาเลิกกับฉัน ฉันเข้าใจวีนะ ถ้าเจอคนมีอิทธิพลแบบพ่อแทน ใครบ้างจะไม่กลัว ถึงจะอยากสู้ก็ตาม แต่มันคงทำไม่ได้
"บี๋หิวมั้ย เดี๋ยวเค้าพาบี๋ไปกินข้าว" วีเอ่ย
"สั่งมากินที่ห้องได้มั้ย เค้าไม่อยากออกข้างนอก..."
สุดท้ายวีก็สั่งข้าวมาสำหรับมื้อเย็น เขาจัดทุกอย่างใส่จานให้แล้วพาฉันไปนั่งกิน แต่อารมณ์ฉันตอนนี้ซิ ไม่อยากกินข้าว ไม่อยากทำอะไรเลย
"ทำไมบี๋ไม่กินข้าว" วีเอ่ย
"บี๋จะไปจากเค้าจริงๆใช่มั้ย..." ฉันเอ่ย
".............."
"งะ...งั้นเค้าจะรีบกินขะ..ข้าวนะ เราจะได้มีเวลาคุยกันนานๆหน่อย"
พูดจบฉันตักข้าวเข้าปากทั้งน้ำตา พยายามแล้วนะ พยายามไม่ให้มันไหลแล้วนะ แต่ทำไม่ได้ วีเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันลึกซึ้งขนาดนี้และรักเขาขนาดนี้ แต่แล้วมันก็เป็นเหมือนที่ผ่านมา ทุกคนจะจากฉันไปทั้งหมด
"บี๋!!!"
วีดุฉันเสียงดังเ
