เช้าวันต่อมาเกาซ่งอวิ้นจึงได้พบกับพี่น้องร่วมสกุลอีกสิบกว่าชีวิต ท่านลุงใหญ่ ลุงรอง ลุงสาม มีภรรยาเอกและภรรยารองไม่น้อยกว่าสามคนทุกคนทำให้บุตรหลานชายหญิงในสกุลเกามีมากมายจนชายหนุ่มจดจำชื่อทุกคนไม่หมดในคราวเดียว
และที่น่ายินดีที่สุดก็คือทุกคนล้วนรักใคร่กลมเกลียวกันเป็นอย่างดี ไม่มีสายตาอิจฉาริษยา หรือกดข่มวางอำนาจใส่กันไม่ว่าจะเป็นบุตรหลานสายหลักหรือสายรองใดๆ สองคนในนั้นคือคุณหนูเกาที่เก้า และคุณหนูเกาที่สิบสี่ยังเป็นสตรีรุ่นราวคราวเดียวกับถังจื่อรั่วและถังฮุ่ยหลินอีกด้วย
โดยเฉพาะเกาที่สิบสี่ นางยืนแอบอยู่หลังท่านปู่ยื่นใบหน้าเล็กกว่าฝ่ามือออกมาแอบมองตนด้วยความสนใจ คล้ายกับถังฮุ่ยหลินยามที่แอบซ่อนตัวคอยมองตามเขาไม่ผิดเพี้ยน เมื่อเขากวักมือเรียกนาง เด็กหญิงก็ส่งรอยยิ้มหวานเดินเข้ามาอย่างว่าง่าย
“พี่ชายเจ็ด จากนี้ท่านก็จะเป็นพี่ชายข้าอีกคนเช่นนั้นหรือเจ้าคะ แล้วข้าก็ไม่ใช่สิบสามแต่เป็นสิบส
