ร่างสูงโปร่งยืนมองเจ้าสาวที่นั่งอยู่ในห้องหอด้วยแววตา นิ่ง ๆ จนคนโดนจ้องทำตัวไม่ถูก ได้แต่นั่งก้มหน้าด้วยความกลัว
“ทำไมเลือกที่จะรับเงินพ่อ ไม่กลัวฉันเกลียดเหรอ”
เสียงทรงอำนาจถามภรรยาหมาด ๆ ด้วยท่าทางราบเรียบ
“บอกไปคุณใหญ่จะเชื่อเหรอคะ”
เสียงหวานน่าฟังย้อนถามพร้อมกับช้อนตากลมโตมองสามีในตาเศร้า ทำเอาคนมองนิ่งชะงักไป
“บอกรึยังล่ะ”
คุณใหญ่เดินมานั่งข้าง ๆ เจ้าสาวคนสวยพร้อมกับ จ้องหน้านั้นอย่างรอคอยคำตอบ
“พ่อน้องแก้วป่วย อาจจะดูน้ำเน่าแต่มันคือเรื่องจริง”
ตากลมสั่นระริกด้วยความเศร้าใจ เพราะพ่อหล่อนป่วยหล่อนจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อหาเงินมารักษาพ่อ และก็เจอกับ พ่อของสามีเข้าท่านยื่นข้อเสนอการแต่งงานมา หล่อนจึงยอมรับข้อเสนอนี้โดยไม่ปฏิเสธ เพราะนี่คือทางเดียวที่หล่อนจะยื้อชีวิตพ่อต่อไปได้ แม้จะไม่มากแต่หล่อนก็ยินดีจะทำ
“ฉันจะเชื่อ ฉันมีข้อตกลง ระหว่างอยู่ด้วยกัน หนึ่ง ห้ามยุ่งกับของของฉัน สอง เธอห้ามวุ่นวายกับฉันห้ามบอกใครว่าเราเป็นอะไรกันโดยเด็ดขาด จนกว่าเราจะต้องหย่ากัน เธอทำได้มั้ย ถ้าได้เราก็จะอยู่กันแบบสันติ”
ชายหนุ่มกล่าวอย่างไม่นึกสงสารหรือเห็นใจภรรยาสักนิดหวังแค่เพียงให้หล่อนทำตามข้อตกลงเท่านั้น
“ตกลงค่ะ น้องแก้วจะทำตาม”
หญิงสาวรับคำด้วยหัวใจที่เจ็บปวด เพียงแค่วันแรก ของการแต่งงานหล่อนก็รู้วันหย่าเสียแล้ว
“ดี แต่ในระหว่างนี้ฉันใช้สิทธิ์ในการหลับนอนกับเธอได้อย่างที่สามีควรทำ”
เขาก้มลงกระซิบข้างหูพร้อมกับขบเม้มติ่งหูขาวสะอาดอย่างเบา ๆ จนคนโดนกระทำถึงกับสะดุ้งขึ้นมา