น้องใคร ใครก็รัก

1320 Words
ตอนที่6 น้องใคร ใครก็รัก “มายด์! แกจะไปไหน” “มายด์จะไปแจ้งความ” แม็คที่สภาพใบหน้าบวมปูดเห็นแววตาเจ็บแค้นของน้องสาวแล้วก็ยิ่งสงสารจับใจ แต่… “ไอ้เดย์มันเป็นลูกหลานมาเฟีย…ตำรวจทำอะไรมันไม่ได้หรอกมายด์” หญิงสาวกลืนก้อนสะอื้นลงคอ แม็คเป็นพี่ชายที่ปกป้องน้องสาวอย่างเธอมาตลอด ไม่มีทางที่เขาจะยอมให้เรื่องมันจบไปอย่างนี้... “แต่ถ้าแกอยากแจ้งความฉันจะพาแกไป” พรึ่บ หญิงสาวดึงแขนกลับเมื่อพี่ชายแตะเบา ๆ “มายด์...” “มายด์จะกลับคอนโด” “ฉันขอโทษฉันแม่ง…เป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ” มือหนาที่วางบนไหล่ของน้องสาวบีบแน่นและสั่นเทาในเวลาเดียวกัน เพราะมายด์ไม่ยอมมองหน้าเขาเลย “ไว้เราค่อยคุยกันวันอื่นนะ มายด์ยังไม่พร้อม” “ให้ฉันขับรถไปส่งแกนะ” “อย่าดีกว่า” “…” “พี่แม็คก็…ไปหาหมอด้วยนะ” มายด์บอกเสียงสั่น ยังไงเขาก็เจ็บไม่ใช่น้อย ไหนจะร้านสักที่ถูกพังเละเทะอีก “มันทำร้ายแกคนเดียวใช่ไหม” คนน้องน้ำตาร่วงเผาะเมื่อหัวใจเหมือนถูกเหยียบซ้ำ ๆ ก่อนจะพูดในสิ่งที่คิดวนไปวนมาทั้งวัน “ฮึก…” “เรื่องนี้จะไม่มีใครรู้” “ไม่ใช่ว่าฉันห่วงตัวเอง ฉันห่วงแกกลัวเรื่องมันจะรู้กันเยอะแล้วแก...” “ฮึก...” “เข้าใจไหมมายด์” คนพี่ที่ใบหน้าแทบไม่เหลือเค้าความหล่อเหลาก้มลงถาม กลัวน้องจะคิดว่าเขาห่วงตัวเองที่จริงแล้วไม่ใช่เลย เขากลัวแผลนี้ของมายด์จะถูกซ้ำเติมจนไม่มีวันหายเจ็บ “มายด์จะกลับแล้ว” หญิงสาวเบี่ยงตัวให้มือพี่ชายหลุดไปจากร่างกายของเธอก่อนจะเดินลงมาจากชั้นสองพร้อมเสื้อของผู้ชายสารเลวในมือ... ..... เดย์กลับมาที่อู่เพื่อนก็มากันเกือบครบทุกคนซึ่งมันเป็นเรื่องปกติเพราะที่นี่คืออู่ที่เขาเป็นเจ้าของด้วยความชอบ มันเลยกลายเป็นที่รวมตัวกันไปโดยปริยาย “มานู่นละ มึงถามมันดิ” คลาสพูดกับไวท์พลางพเยิดหน้ามาทางเขา “อะไร” “ไอ้คลาสมันบอกว่ามึงเอาผู้หญิงมานอนด้วยเหรอ” “...” เขามองตาขวางไปที่คลาส ก่อนจะหันไปหาลูกน้องสองคนที่เมื่อคืนไปถล่มไอ้ระยำกับเขาด้วย แต่ทั้งสองก็ส่ายหน้าว่าไม่ได้เล่าอะไรให้ใครฟัง “เรื่องจริง?” “มาสนใจอะไรเรื่องของกู” “ดีลเด็กมาให้คืนเป็นหมื่นก็ไม่เอาอยู่ ๆ มึงตะบะแตกอะไรวะ” “ทำรถกันไปเถอะ ถามมากก็เข็นรถพวกมึงไปทำกันที่อื่น” เพื่อนของเขาพากันยิ้มมุมปากอย่างล้อเลียน ถึงจะจริงที่ว่าเขาไม่ถูกใจใครมานานแต่น้องสาวของไอ้สารเลวนั่นก็ไม่ได้เรียกว่าถูกใจ แค่เอาคืนให้พี่มันเจ็บแค่นั้น วันต่อมา... มายด์นอนขดตัวบนเตียงด้วยอาการหนาวสั่น ใบหน้าสวยหวานซีดเซียวน่าจะเพราะแพ้ยาคุมฉุกเฉินที่กินไป และพิษไข้ที่เล่นงานเธออย่างไม่มีความเห็นใจ อุ้บ...แหวะ... Rrrrr “ฮัลโหล” “ไอ้จ่อยเป็นอะไรเปล่าพี่แม็คบอกแกไม่รับสาย” หญิงสาวบิดปากคว่ำเล็กน้อยก่อนจะเคล้นเสียงตอบเพื่อนสนิท “ไม่เป็นอะไร กินยาแก้ไข้แล้วหลับ” “เป็นไข้เหรอ ออกมาเปิดประตูซิ” กริ๊ง ๆ ๆ “บิว...ฉันไม่สะดวก” “อ้าว เหรอ” “…” “ไม่เป็นไรงั้นฉันจะบอกพี่แม็คนะว่าแกเป็นไข้” “ฝากด้วยนะเรายังไม่อยากคุยกับเขา” “หื้ม?” “ขอนอนต่อก่อนนะ ลาอาจารย์ให้ด้วย” ชายหนุ่มขมวดคิ้วรู้สึกเหมือนพี่น้องคู่นี้ทะเลาะอยู่ แต่น้ำเสียงของแม็คออกแนวเป็นห่วงซะมากกว่า แล้วปกติมายด์ก็ไม่ใช่ผู้หญิงขี้งอน เมื่อถูกรบกวนให้ตื่นแม้จะอ่อนแรงแค่ไหนก็ไม่สามารถข่มตาลงนอนได้อีก เรื่องเลวร้ายนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวก่อนที่เธอจะลุกขึ้นไปหยิบเสื้อของคนเลวพร้อมไฟแช็คออกมาที่ระเบียงแล้วจุดเผามันราวกับมันจะช่วยลบภาพฝันร้ายนั้นออกไปได้ กรี๊ดดดด!!! “เดียร์!” เดย์รีบคว้าตัวหญิงสาวที่หวังดิ่งจากระเบียงชั้นที่ 15 ลงไป หากช้ากว่านี้เพียงเสี้ยววินาทีเขาคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิต “ทำแบบนี้ทำไมวะ!” “ฮือ...ปล่อยเดียร์นะเฮีย” เดย์กัดฟันกรอดเมื่อเดียร์น่ายังพยายามดิ้นให้หลุดจากเขาจะไปที่ขอบระเบียงอีก กระทั่งชายหนุ่มตัดสินใจเหวี่ยงเธอจนแผ่นหลังบางกระแทกกับผนังกระจกด้านหลัง ปึก! “เฮียเดย์! เดียร์น่า!” ไทเกอร์รีบเข้าไปหาหญิงสาวที่ทรุดลงกับพื้นน้ำตาอาบสองแก้ม ส่วนคนพี่นั้นหายใจรุนแรงเหมือนกำลังระงับอารมณ์อยู่ ดูได้จากมือที่สั่นระริก พรึ่บ “เฮียเดย์อย่า!” ไทเกอร์รีบใช้ตัวเองบังหญิงสาวเอาไว้เมื่อพี่ชายง้างมือขึ้น “ถ้ามึงอยากตายวันนั้นมึงโทรให้กูไปรับทำไมเดียร์น่า ทำไมมึงไม่ปล่อยให้ตัวเองตายไปเลย!” “เฮีย...” “กูรักษาชีวิตมึงไว้แล้วมึงก็ต้องอยู่ อย่าทรยศกับสิ่งที่กูทำเข้าใจไหม!” “เข้าไปข้างในก่อนนะ” เป็นไทเกอร์ที่อุ้มเดียร์น่ากลับเข้าไปในห้องพัก ส่วนเขาพอสองคนนั้นไปน้ำตาก็ไหลหยดอย่างคับแค้นใจก่อนจะรีบใช้หลังมือเช็ดมันออกอย่างลวก ๆ “ไอ้เหี้ยเอ๊ย!” เดียร์น่าต้องพบจิตแพทย์ และเขาก็คลาดสายตาจากเธอไม่ได้ หากเขาไม่อยู่ไทเกอร์ต้องอยู่ เรื่องนี้เขาไม่ได้บอกให้พ่อกับแม่รับรู้เพราะไม่อยากให้มาเจอเรื่องสะเทือนใจกับความโง่ของลูกสาวคนสุดท้อง “เฮียเดย์จะกลับอู่ก็ได้นะ ผมจะเฝ้าไม่ให้คลาดสายตาเอง” “ช่างแม่งเถอะ ให้พวกมันเฝ้ากันไป” “ห่วงน้องสาวก็พูดเถอะเฮีย ปากแข็ง” “น่าปล่อยให้ตาย เตือนอะไรไม่เคยจะฟัง” เขาพูดพลางเหลือบมองไปที่คนบนเตียง เดียร์น่าหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยา และหากตื่นมาจะทำเรื่องบ้า ๆ อีกเขาคงต้องอนุญาตให้หมอจับมัด ‘เพราะมัน เดียร์น่าถึงเป็นแบบนี้’ แววตาคมเข้มแฝงไปด้วยความดุดันทันทีที่นึกถึงต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ตอนนั้นเดย์พยายามยื้อน้องสาวไว้แต่แม็คก็หลอกล่อจนเดียร์น่ายอมผิดใจกับเขา....แล้วสุดท้ายเป็นไง “ไอ้นั่นมันเหี้ยจะตาย อย่าไปยุ่ง” “เขาอาจจะเลวกับคนอื่น แต่เดียร์จะทำให้เขาหยุดที่เดียร์” “มันเอาเมียเก่าไปทำแท้งจนตกเลือดตาย อยากเป็นแบบนั้นหรือไง” “ยัยนั่นไปทำแท้งเองต่างหาก พี่แม็คไม่ได้ให้ไปทำสักหน่อย แล้วก็ตายเอง” เดียร์น่ายังแก้ต่างให้ชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้ แต่เขาที่โตกว่าและผ่านเรื่องราวมากมายเลยพอรู้วีรกรรมของแม็ค ย่อมไม่ยอมให้น้องสาวไปเจอเรื่องแบบนั้น “แกโดนมันหลอกแล้ว” “เฮียเดย์เกลียดเขาเองมากกว่า” “…” “ต่างคนต่างอยู่เถอะถ้างั้น เฮียเดย์ไม่ต้องมายุ่ง” “เดียร์น่า!” วันนั้นเดียร์น่าหันหลังให้พี่ชายอย่างเขาแล้วโทรให้แม็คมารับไปอยู่ด้วย จากนั้นเขาก็ไม่ติดต่อเธออีกเลย กระทั่งเป็นเธอที่โทรมา...เพราะเกือบจะตาย
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD