ตอนที่17 นักโทษ
มายด์เกิดอาการใจสั่นเมื่อต้องเข้ามาในห้องกระจกสี่เหลี่ยมที่มันเป็นความเลวร้าย...จำไม่ลืมว่าคืนนั้นเขาเริ่มทำเลว ๆ กับเธอที่ห้องนี้
เดย์นั่งที่โซฟาตัวยาว เดียร์น่าชิงไปนั่งโซฟาตัวเล็กที่นั่งได้แค่คนเดียวเธอจึงทำตัวไม่ถูกว่าควรเอาตัวเองไปอยู่ตรงไหน
“ให้คนอื่นเข้ามาทำไม”
“นั่งลง” เดย์ไม่ตอบน้องสาวแต่หันไปสั่งคนที่ยืนอยู่แทน หญิงสาวจึงยอมนั่งลงข้าง ๆ แต่กระเถิบจนชิดอีกฝั่งเพราะภาพคืนนั้นมันตีตื้นขึ้นมา
“ไปหามันอีกทำไม แค่นี้ยังไร้ค่าไม่พอ?”
“เดียร์แค่...ยังตัดใจไม่ได้”
“แล้วเป็นไง โดนเมียมันไล่อย่างกับหมา” แม้เสียงของเขาจะเรียบนิ่งแต่คำพูดก็สร้างความเจ็บปวดให้เดียร์น่าได้อยู่ไม่น้อย เธอเริ่มมีน้ำตาคลอซึ่งมายด์ก็แอบเห็นใจที่ต้องมารับรู้ความเลวของพี่ชายตัวเอง
“ก็มันมาแย่งพี่แม็คไปอะ เดียร์กับเขาก็รักกันอยู่ดี ๆ ฮึกกก”
“ปัญญาอ่อน ถ้ามันรักแล้วจะปล่อยแกตายเหรอเดียร์น่า
