บทที่ 2 บ้านชวัลกร
1420 Words
สนามบินแห่งชาติ
ตึก ตึก!
เสียงรองเท้าผ้าใบแบรนด์ดังกระทบกับพื้นสนามบิน ร่างบางสมส่วนผิวขาวออร่าประกอบกับใบหน้าสวยแบบหาตัวจับยากและผมสีน้ำตาลอ่อนที่เป็นจุดเด่นทำให้ทุกสายตาหันมองเป็นตาเดียวใช่แล้วคนสวยที่ว่าคือฉันเองวันนี้มีนัดรับญาติสาวที่สนามบินแต่เมื่อคืนมัวแต่ดูซีรีส์ดึกไปหน่อยเลยตื่นสาย ไม่รู้ว่าเครื่องลงรึยังเพราะกลัวอีกฝ่ายจะรอนาน
แปะ!
“ เดินหาตั้งนาน มาช้าอ่า "
หญิงสาวผู้มาใหม่แปะมือบนบ่าฉันพร้อมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอแงเพราะรอนานมากๆ
“ ขอโทษนะแกพอดีฉันตื่นสายอ่ะ ”
“ ดูซีรีส์?”
“ อือ ”
“ ใช่สิ ฉันมันไม่สำคัญพอที่จะให้คุณหนูซินเซียมารอรับนี่!”
“ แกจะเล่นใหญ่ทำไมเนี่ย”
“ ชิ!”
“ เดี๋ยวเลี้ยงชาบู”
“ จริงหรอ คำไหนคำนั้นนะ”
“ย่ะ!! ป่ะไปที่รถกัน ฉันจอดไว้โซนVVIP!”
ฉันบอกพร้อมไปช่วยถือกระเป๋าใบเล็กของเธอก่อนจะเดินนำไปทางออกที่จอดรถ นอกจากเป็นลูกพี่ลูกน้องกันฉันกับร่างบางที่เดินตามมาหรือไซซียังเป็นเพื่อนกันด้วยพวกเรา อายุ 18 จะ 19 เท่ากันเกิดเดือนเดียวกัน ตอนเด็กๆ ก็ตัวติดกันจนคนคิดว่าเป็นแฝดแต่โตขึ้นมาเราแทบจะไม่เหมือนกันเลยพ่อยัยซี หรืออาสาม เป็นน้องชายของพ่อฉันหรือเป็นลูกคนที่สามของปู่เตโชแต่งงานกับคุณอาซาร่า ที่เป็นลูกครึ่งไทย-เยอรมัน ทำให้ยัยซีเป็นลูกเสี้ยว ตากลมโต จมูกโด่งแบบบาร์บี้ริมฝีปากบางอวบอิ่ม ยิ่งโตหน้าตายิ่งสวยออร่าความฮอตแบบตัวมัมมาก
ส่วนฉันพ่อมีเชื้อฮ่องกงแม่นิชาเป็นลูกครึ่งไทย-จีน ทำให้หน้าตาฉันดูเป็นสาวหมวย ตาโตเรียว จมูกโด่งเชิดแบบคนหัวรั้น และริมฝีปากบางหลายคนบอกว่าฉันสวยแต่ฉันคิดว่าตัวเองไม่สวยเลยถ้าเทียบกับเพื่อนสาวข้างกาย
“ ว้าว รุ่นใหม่เลยใครเปย์เนี่ย? คุณปู่หรือลุงรอง"
ไซซีตาโตทันทีเมื่อเดินมาถึงลานจอดรถเพราะพวกเราพึ่งจบมัธยมและทางบ้านไม่ได้อนุญาติให้ใช้รถดังนั้นเมื่อเห็นซินเซียได้รถขับแล้วเลยทำให้เธอแปลกใจ
“ ป๊าซื้อให้ สงสัยพึ่งนึกขึ้นได้ว่ามีลูกสาว เห็นซื้อให้ลูกชาย 2 คนตั้งแต่ ม.ปลาย ทีฉันนะขอแล้วขออีกไม่เคยจะซื้อให้สักที"
ริมฝีปากบางบ่นอุบอิบถึงความไม่ยุติธรรมเพียงเพราะเป็นผู้หญิงพวกท่านเลยแทบจะไม่ให้หยิบจับทำอะไรเลย!
“ ก็ลุงรองห่วงแกเลยไม่อยากให้ใช้รถ"
สาวฮอตอย่างไซซีเอ่ยพร้อมยิ้มกว้างเพราะแด๊ดดี้ของเธอก็ไม่ยอมให้ขับรถเองเหมือนกันเพราะค่อนข้างเป็นห่วง
“ช่างเถอะยังไงก็ได้มาแล้ว”
“ใช่ ฉันอยากได้บ้างต้องขอแด๊ดดี้แล้ว”
“รีบขอเลยฉันจะได้มีเพื่อนโดนดุเวลาเอารถไปวัดฟุตบาท”
“ยัยบ้า!!!”
“ล้อเล่น! ขึ้นรถได้แล้วย่ะ เดี๋ยวพี่พาซิ่งไอ้น้อง"
บรื๊ดดดดด
เดินทางไม่นานก็ถึงบ้านหรือที่คนทั่วไปเรียกว่า คฤหาสน์หรู ใจกลางเมือง
เนื่องจากครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่เพราะคุณปู่อยากให้ทุกคนอยู่ด้วยกันที่บ้านเลยมีทั้งครอบครัวลุงใหญ่ หรือท่านเตชินท์ เจ้าของห้างดังทั่วประเทศ ภรรยาป้าภาดาและลูกชายสองคน คือเฮียติณณ์กับเฮียต้าร์ต่อมาก็บ้านฉัน 5 คนป๊าแม่เฮียซันเฮียโซ่แล้วก็ฉัน ส่วนครอบครัวอาสาม หรือท่านเตวินทร์ มีแค่เฮียรบหรือนักรบที่อยู่ที่นี่เพราะเฮียเรียนพร้อมกับพวกเฮียต้าร์เฮียโซ่นอกนั้นอาสาม อาซาร่าและยัยซีจะอยู่ฮ่องกงเป็นหลักเพราะดูแลธุรกิจสาขาฮ่องกง
“คุณหนูไซซีกลับมาแล้ว”
น้ำเสียงดีใจจากหญิงชราอดีตหัวหน้าแม่บ้านเดินออกมาต้อนรับคุณหนูทั้งสองเธอเป็นคนคอยช่วยเลี้ยงดูลูกหลานของท่านเตโชตั้งแต่สมัยยังหนุ่มเลี้ยงลูกและหลานรวมสองรุ่นดังนั้นเธอล้วนรักและดีใจทุกครั้งที่เห็นคุณกลับบ้านกันโดยเฉพาะคุณหนูไซซีที่อยู่ฮ่องกงเป็นหลักนานๆ ทีจะกลับมาที่ไทย
“นมอิ่มสวัสดีค่ะ หนูมาอยู่นานเลยเพราะลงเรียนที่นี่”
“จริงหรอคะ”
“จริงค่ะ ต่อไปนมต้องทำอาหารอร่อยๆ ให้ซีทุกวันแล้วนะคะ”
“นมเต็มใจค่ะ”
“เสียใจ นมอิ่มลืมเซีย”
“โถ่ คุณหนูซินเซีย”
“แฮร่ ล้อเล่นค่าแล้วคุณปู่อยู่ไหนคะ”
“นายใหญ่รอที่ห้องโถงค่ะ"
“งั้นเซียพายัยซีไปหาคุณปู่ก่อนนะคะนม”
“เชิญค่ะคุณหนู”
พวกเราเดินเข้าไปในโถงใหญ่ของคฤหาสน์บางทีก็คิดนะว่าทำไมต้องทำบ้านหลังใหญ่ขนาดกว่าจะเดินจากหน้าประตูใหญ่มาจนถึงโถงกลางช่างยาวนานเหลือเกินเมื่อมาถึงที่หมายก็เห็นชายชราที่ยังแข็งแรงแลดูมีอำนาจรออยู่
“ คุณปู่สวัสดีค่ะ คิดถึงจังเลย"
“ อาซี มาแล้วมาหาปู่เร็ว"
คุณปู่อาแขนรอรับหลานสาวคนสวยเพราะไม่ได้เจอหลานสาวคนนี้นานหลายเดือนปกติช่วงปิดเทอมหรือเทศกาลไซซีจะกลับมาอยู่ที่ไทยตลอดแต่ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาไซซีตัดสินใจอยู่บ้านเพราะยังไงก็ต้องมาเรียนที่ไทยอีกนานเลยขออยู่กับพ่อแม่ที่ฮ่องกงก่อนใกล้เปิดเทอมถึงกลับมาไทย
“ หลานสาวคนโปรดมาลืมหลานที่บ้านเลยนะคะคุณปู่"
ฉันทำเสียงกระเง้ากระงอดใส่คุณปู่
ปกติท่านจะอยู่บ้านนอกจากจะมีประชุมใหญ่ท่านถึงจะเข้าบริษัทแต่วันนี้หลานสาวคนสวยกลับมาคุณปู่เลยอยู่รอรับหลานสาวที่บ้านโดยไม่สนใจว่าจะมีประชุมใหญ่ที่บริษัท
“ ตัวแสบของปู่จะลืมได้ไง"
ท่านเตโชยื่นมือออกไปลูบหัวหลานสาวอีกคนเบาๆ ด้วยความเอ็นดูนับตั้งแต่รับตำแหน่งผู้นำตระกูลมาไม่มีวันไหนที่ง่าย เนื่องจากแต่ก่อนตระกูลของเขาเป็นมาเฟียทำธุระกิจหลากหลายจนถึงยุคของพ่อเขาและตัวเขาเริ่มจะวางกิจการหลายอย่างลงและเหลือธุรกิจสีเทาแค่เพียงคาสิโนหลายแห่งในฮ่องกงและประเทศเพื่อนบ้านเท่านั้น
แต่ไหนแต่ไรมาตระกูลของเขาล้วนมีแต่ลูกชายจนถึงรุ่นเขาที่ลูกชายมีหลานสาวมาให้ถึงสองคนทำให้ความเอ็นดูทั้งหมดมาอยู่ที่หลานสาวทั้งสองคน ไซซี กับ ซินเซีย เปรียบดั่งไข่มุกบนฝามือที่ทุกคนต้องทะนุถนอมอะไรที่เสี่ยงอันตรายเขาไม่ต้องการให้หลานสาวเข้าไปเกี่ยวข้องเด็ดขาดทำให้หลานสาวทั้งสองไม่ทราบว่าตระกูลตัวเองมีอิทธิพลขนาดไหนรู้แค่เพียงว่าที่บ้านเป็นนักธุระกิจเพื่อกันหลานสาวที่บอบบางออกห่างจากวงจรนี้
“ หลานขึ้นไปพักผ่อนเถอะตอนเย็นจะได้ลงมาทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากัน"
“ โอเคค่ะ งั้นเซียพายัยซีไปเก็บของก่อนนะคะ ม๊วกก"
ตอบรับเสร็จสรรพก็หันไปหอมแก้มชายชราแล้วจับมือเพื่อนสาวขึ้นบนบ้านไปเลยทิ้งให้คนแก่อมยิ้มกับความซุกซนของหลานสาวตัวแสบคนนี้
เดินขึ้นมาชั้นบนแบ่งแยกเป็นหลายโซนซินเซียเดินตามเพื่อนสาวมาถึงห้องนอนของเธอเพราะจะอยู่เม้าท์มอยก่อนเพื่อรอลงไปทานอาหารเย็นทีเดียว
“ดูสิ คุณปู่ให้คนมาแต่งห้องแต่งตัวให้แกเพิ่มด้วย”
“สวยจัง ไม่เห็นคุณปู่ถามเลย”
“ก็กะจะเซอร์ไพรส์แกแหละ”
พวกเราคุยกันตามประสาวัยรุ่นถึงจะห่างกันแต่เพราะมีกันและกันตั้งแต่เด็กมีอะไรพวกเราเลยปรึกษากันตลอดยกเว้นเรื่องหัวใจที่ฉันไม่กล้าจะเล่าให้ใครเลยแต่ฉันคิดไว้แล้วว่าถ้าสายฟ้ายังเป็นสายฟ้าเหมือนช่วงมัธยมฉันก็จะเก็บงำมันไว้แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะประทุออกมาเพราะฉันรู้สึกได้ว่าการเข้าเรียนช่วงมหาลัยอาจจะมีอะไรหลายๆ อย่างเปลี่ยนไปก็ได้
- Writer
