บทที่ 9 รับคำขอโทษเป็นหมูกระทะ
2261 Words
คณะวิศวกรมมศาสตร์
.
.
.
.
หลังจากเรื่องที่สนามแข่งวันนั้นก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วฉันพยายามตื้อถามเฮียทั้งสองคนว่ามีปัญหากันอะไรก็ไม่มีใครยอมปริปากเล่าฉันเลยไม่ถามต่อเพราะกลัวเฮียลำบากใจ
ไม่รู้ก็ได้!
แปะ!
“เซียเหม่ออะไร ไปหาไรกินกันป่ะ”
สายฟ้าเอื้อมมือมายีผมบลอนด์ของฉันที่ลอนสวยมาอย่างดีจนยุ่งไปหมด วันนี้พวกฉันมีเรียนกันช่วงสายเลยมานั่งรอเรียนกันที่โต๊ะประจำหน้าคณะ
“จะกินอะไรล่ะ”
“อะไรก็ได้ตามใจเธอ”
“นายจะเลี้ยง?”
“อืม”
“งั้นไม่เกรงใจแล้วนะ”
“ซีเอาไรไหม”
“ไม่อะ พวกแกไปเถอะ”
“เค”
ฉันเก็บกระเป๋าแล้วลุกออกจากเก้าอี้เดินขนาบข้างไปกับสายฟ้ามุ่งหน้าไปทางโรงอาหารที่ตั้งร้านคาเฟ่น่ารักๆ ฉันชอบกินชาเขียววิปครีมร้านนั้นมากเพราะเขาให้วิปครีมเยอะ ฮ่าๆ
“นั่นน้องสายฟ้ากับน้องซินเซียปีหนึ่งนี่ ทำไมมาด้วยกันบ่อยจังเป็นแฟนกันหรอ”
“เห็นว่าเป็นเพื่อนกัน แต่เหมาะสมกันดีนะ”
“น้องสายฟ้าหล่อลากมากก อยากได้อ่ะ”
ตลอดทางเดินไปโรงอาหารฉันรับรู้โดยตลอดว่าพวกเราตกเป็นเป้าสายตาคนทั้งคณะโดยเฉพาะสายฟ้าที่ทำสาวแท้สาวเทียมทั้งหลายเหลียวหลังกันใหญ่
เพราะใบหน้าหล่อแบบพระเจ้าปั้นแต่งมาอย่างดีตาคมดุมีเสน่ห์ที่ฉันชอบเผลอมองตลอดไหนจะผิวและส่วนสูงร้อยแปดสิบกว่านั้นอีกเลยออกมาหล่อจนกระชากลมหายใจขนาดนี้
“อ้าว สายฟ้า”
เสียงหวานเอ่ยทักสายฟ้าอย่างสนิทสนมพร้อมเดินยิ้มหวานหยดเข้ามาหาสายตาอ่อยขั้นสุด
รำคาญ!
“ช่วงนี้ไม่เห็นที่ผับเลย ทักแชทไปก็ไม่อ่าน”
“ไม่ว่างน่ะ”
“แล้วคืนนี้ละจะได้เจอนายไหม”
“เห็นก็เจอ”
“น้อยใจจัง หรือเบื่อกันแล้วหลังจ…”
“อย่าล้ำเส้น!!” สายฟ้าเสียงเข้มใส่
ยัยขี้อ่อยนี่คุยกับฟ้าแบบสนิทสนมมากสองคนนี้ไปรู้จักกันตอนไหนแล้วนานแค่ไหนแล้วทำไมฉันไม่รู้อะไรเลยยิ่งคิดยิ่งสับสนไปหมดหรือจะคนคุย!
“หรือสายฟ้ามีเด็กใหม่แล้ว ยัยนี้ใช่ไหม”
“อย่ายุ่งกับเพื่อนฉัน!!”
คนมาใหม่จากทำเสียงอ่อนเสียงหวานเริ่มกระชากเสียงใส่และหันมาจิกตาใส่ซินเซียเมื่อไม่ได้คำตอบตามที่ต้องการเธอเจอกับสายฟ้าที่ผับดังแถวมอเขาหล่อเขารวยวันนั้นผู้หญิงทุกคนต่างก็มองเขาตาเป็นมัน แต่วันนั้นเขาเลือกเธอเราสองคนต่างมีค่ำคืนด้วยกันหลังจากนั้นเขาก็ไม่ค่อยตอบไลน์เธอมาหาที่คณะก็เอาแต่หลบหน้าวันนี้บังเอิญเจอเธอเลยเข้ามาหาและอยากแสดงความเป็นเจ้าของ!!
เธอโกรธที่เขาไม่สนใจเธอเลยอยากจะวีนใส่ใครสักคนซึ่งคนนั้นก็คือผู้หญิงผมบลอนด์ที่มากับเขาแต่เขากลับเลือกที่จะปกป้องผู้หญิงคนนั้น
ทำไมกัน..
“ถ้าเธอยุ่งกับเซีย!!เธอกับฉันก็ไม่จำเป็นต้องเจอกันอีก”
“สายฟ้า!”
หมับ!!
เธอมองเขาที่เดินจับมือผู้หญิงคนนั้นออกไปด้วยสายตาขุ่นมัวทำไมกันฉันทำพลาดที่ตรงไหนทำไมเขาถึงไม่เลือกเธอ!!
ซินเซีย Talk
กึก!
ฉันหยุดเดินและสะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุมของมือหนาทันที่เมื่อเราเดินออกมาจากตรงนั้นสักพัก
“ผู้หญิงคนเมื้อกี้เป็นใคร..ทำไมเขาทำเหมือนรู้จักนาย”
“ไม่มีอะไร”
“จะไม่มีอะไรได้ไง ผู้หญิงคนเมื่อกี้แทบจะตบฉันแล้ว”
ฉันเอ่ยอย่างเหลืออดทำไมสายฟ้าต้องบ่ายเบี่ยงไม่ตอบด้วยถ้าคนคุยหรืออะไรก็บอกฉันได้นิ่ถึงมันจะเจ็บแต่ฉันก็อยากจะรู้
“ต่อไปฉันจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก”
“ฟ้า..นายมีปัญหาอะไรรึเปล่าช่วงนี้นายแปลกไปนะจากที่ฉันคิดว่าเราสนิทกันที่สุดแต่ตอนนี้เหมือนฉันเป็นคนแปลกหน้าของนายเลยฉันแทบไม่รู้อะไรสักอย่างไหนจะเรื่องผู้หญิงอีก..แต่ก่อนนายไม่เป็นแบบนี้”
ฉันรู้สึกจริงๆ นะช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันไปส่องไอจีสายฟ้าก็มีแต่ผู้หญิงแท็กเขามาประจำไหนจะออกไปเที่ยวร้านเหล้าเกือบทุกวันด้วยสายฟ้าคนเดิมของฉันไปไหนแล้ว
ใจฉันตอนนี้ เหมือนฉันจะเสียเขาไปเลย
หรือสำหรับเขาฉันเริ่มไม่สำคัญแล้ว!
“ไม่มีอะไร”
“นายตอบได้แค่นี้หรอฟ้า”
“เซีย!!แล้วเธอจะมาคาดคั้นอะไรกับฉัน..เธอจะอยากรู้เรื่องฉันทำไมนักหนา”
กึก!สายฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงดุดันจนฉันตกใจริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นขอบตาร้อนผ่าวแทบจะร้องไห้อยู่แล้วแต่คำพูดของเขามันทำฉันเจ็บตรงนี้ตรงหัวใจบีบรัดแน่นไปหมดทำไมเขาต้องพูดแรงขนาดนี้ด้วย
ฉันไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าเขาแม้จะมองหน้ายังไม่อยากจะมองเลยฉันโกรธเขาจริงๆ เลยตัดสินใจวิ่งออกมาดีกว่า
“โอเค ต่อไปฉันจะไม่ยุ่งกับนายอีก”
เธอวิ่งออกไปด้วยความเสียใจโดยไม่รู้เลยว่าอีกคนก็มองตามไปด้วยความรู้สึกหลากหลายและรู้สึกผิด
ตึกๆๆ
มันน่าน้อยใจจริงเราเป็นเพื่อนกันแท้ๆ ถึงฉันจะแอบคิดไม่ซื่อแต่เขาก็ไม่ควรพูดแรงขนาดนี้กับฉันไหมที่ถามเพราะเป็นห่วงแล้วดูสิ่งฉันได้รับสินอกจากจะโดนหาว่ายุ่งแล้วยังขึ้นเสียงใส่อีก!
“มาทำอะไรตรงนี้โดดเรียนหรอ”
“อุ้ย! เปล่านะคะหนูไม่ได้โดดเรียนสักหน่อย”
ฉันสะดุ้งตกใจเมื่อมีเสียงคนทักเลยหันไปมองตามเสียงเห็นผู้ชายร่างสูงหน้าหล่อแต่ดูแบดบอยมากๆ ยืนคีบบุหรี่ทำหน้าดุอยู่ไม่ไกลจากฉันมากดูจากเสือช็อปสีน้ำเงินแล้วน่าจะเป็นรุ่นพี่สาขาฉันแน่เลย
เพราะในวิศวะที่มีช็อปสาขาจะมีแค่ไฟฟ้า โยธาและเครื่องกลที่มีเสื้อช็อปแยกตามสีและสีน้ำเงินคือสาขาวิศวะเครื่องกลฉันเลยมั่นใจว่าเป็นรุ่นพี่สาขา
“แล้วมาหลบอะไรตรงนี้”
“หนูมาหาของค่ะ”
“ของไร”
“ไม่บอกค่ะ”
“อ้าว น้องใครวะ กวนตีน!!”
“พี่ว่าอะไรนะคะ”
“ป่าว”
ฉันถามต่อเพราะไม่ได้ยินที่พี่เขาพึมพำอะไรกวนตีนๆหรือพี่เขาแอบด่าฉันในใจวะ
“รีบไปเรียนได้แล้ว”
“ค่ะ”
ฉันพยักหน้ารับคำพี่หน้าดุแล้วรีบวิ่งออกมาจากหลังตึกโชคดีนะตอนออกมาจากโต๊ะหยิบกระเป๋ามาด้วยฉันเลยควานหามือถือในกระเป๋ามาดูเวลาเพราะฉันไม่ชอบใส่นาฬิกาข้อมือปกติจะดูจากมือถือเอาเมื่อเห็นว่าใกล้เวลาจะเข้าเรียนเลยทักแชทหายัยซีให้จองที่นั่งให้ด้วยเดี๋ยวตามเข้าไปทีหลัง
[sinsin_] :จองที่นั่งให้หน่อย
[ซีคนที่สวยๆ] : อยู่ไหนรีบมา
[sinsin_] : กำลังไป
ลานเกียร์
ตลอดทั้งวันฉันแทบจะไม่คุยอะไรกับสายฟ้าเลยเพราะฉันยังโกรธอยู่ไม่พร้อมจะคุยตอนนี้ถึงเขาจะทำท่าเหมือนจะอยากคุยแต่!ฉันต้องนิ่งไว้เขาจะได้รู้สึกซะบ้าง
เอาละคะน้องๆ กิจกรรมวันนี้ไม่มีอะไรมากแต่จะเป็นการคัดเลือกดาวเดือนของแต่ละสาขาออกมาเพื่อนให้น้องๆ โหวตกันเองนะคะเพื่อเป็นตัวแทนของคณะเรา
รุ่นพี่สาวสวยทำการคัดเลือกแต่ละสาขาออกไปทั้งหญิงและชายจนมาถึงคณะฉัน
“ตัวแทนสาขาเครื่องกลน้องไซซีกับน้องเนมค่ะออกมายืนข้างหน้าเลยนะคะ”
กรี๊ดดดดดดดด
เพื่อนสาวฉันนน
ผลการคัดเลือกตามที่คาดไว้เลยไซซีได้เป็นตัวแทนดาวคณะไปประกวดคู่กับครามโยธาคนนี้ก็เหมาะแหละหล่อสูงแต่ดูเจ้าชู้เพลย์บอยไปนิดนึง
จริงๆ เพื่อนๆ ผู้ชายกลุ่มฉันก็ฮอตมากนะรุ่นพี่มาทาบทามแต่กลับไม่มีใครสนแถมยังขู่รุ่นพี่ไปอีกว่าอย่าบังคับ
แหม ใครจะไม่กล้าทำตามละสองแฝดเขาลูกเจ้าของมหาลัยเชียวนะ!!
เมื่อการคัดเลือกเรียบร้อยยัยซีก็กลับมานั่งในแถวเหมือนเดิม
“ยินดีด้วยนะคะเพื่อน อิอิ”
“ย่ะ แกรอดแล้วนิ่”
“พูดไร แกเหมาะสมสุดแล้ว”
“น่าเบื่อจะตายไหนจะทำการแสดงอีก”
“นี่เรามีเพื่อนเป็นดาวนี่หว่า”เรย์เอ่ยขึ้นแบบหยอกล้อเพราะเห็นไซซีหน้าตาบูดบึ้ง
“เพราะใครล่ะ”
“โธ่ ก็ถือว่าช่วยๆ รุ่นพี่ไง”
รุ่นพี่ปีสองที่เรย์รู้จักมาขอร้องอ้อนวอนมันให้ช่วยพูดกับยัยซีให้หน่อยมันเลยอาสามาคุยให้รุ่นพี่
“เออพวกแกเรื่องสายรหัสไปถึงไหนแล้ว”อิลที่นั่งข้างหน้ากับสายฟ้าหันมาถามพวกฉันที่นั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่ส่วนแอลก็นั่งงีบอยู่ด้านหลังฉัน
“ของฉันไปสืบว่าน่าจะเป็นพี่ที่เคยเป็นดาวคณะเรามาก่อนพี่ปิงปี 2”ยัยซีเอ่ยตอบตามที่คาดเดา
“ของฉันสายคนหล่อว่ะ เดือนปีก่อนพี่บอยปี2”
“ทำไมพวกแกสืบกันเร็วจังของฉันยังไม่รู้เลยว่าใคร”ฉันพูดไปหน้ามุ้ยไปก็จริงงอ่ะนอกจากโค้ดจะบัดซบแล้วหารุ่นพี่ยังยากอีกต้องมีคนใบ้นะเอาจริง
“ของเธอสายหื่น”
“ห้ะ..นายรู้หรอแอล” แหม! อยู่เงียบๆ จนฉันนึกว่าหลับที่ไหนได้ก็แอบฟังอยู่นี้เอง
แต่ หมอนี้รู้สายรหัสฉันได้ไงอ่ะ
“รู้ดิสายเราพ่วงกันพี่รหัสฉันบอกมาว่าให้เธอไปหาพี่รหัสเธอ”
“แล้วฉันจะไปหาจากไหนอ่ะ”
“อะ..ที่อยู่ตามนี้” แอลยื่นกระดาษแผ่นเล็กให้ฉันมือบางเอื้อมไปหยิบกระดาษก่อนจะคลีอ่านดู
พรุ่งนี้สวนหลังช็อป 16.00
วันถัดมา สวนหลังช็อป
วันถัดมาตอนนี้ฉันมานั่งรอพี่รหัสตามที่นัดไว้ที่สวนหลังช็อปเอาจริงก็ไม่เชิงว่าสวนนะเพราะแห้งแล้งมากมหาลัยไม่มีงบจ้างคนดูแลสวนหรอทำไมรกร้างขนาดนี้อย่างงี้ต้องไปฟ้องสองแฝด!
ตึก ตึก !
“รอนานไหม”
ฟึบ!
ฉันหันควับกลับมามองคนมาใหม่และเสียงที่คุ้นหูเหมือนเคยได้ยินที่ไหน
“พี่คนเมื่อวาน”
“ใช่”
“ตกใจทำไม” พี่แกทำหน้าเอือมใส่ฉันมาก
เอ้า!! แปลกตรงไหนก็ไม่รู้จริงๆ
“ก็ต้องตกใจสิ บังเอิญขนาดนี้”
“ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นน้องรหัส”
“แล้วทำไมพี่ไม่บอกเล่า”
“อยากดูความพยายามของเธอไง แต่เห็นสภาพเธอแล้วบอกไอ้แอลให้มาบอกง่ายกว่า..อีกอย่างถ้าฉันต้องมานั่งรอกว่าเธอจะหาเจอคงจบรับน้องพอดี”
“แหม พี่ก็พูดไปหนูออกจะตั้งใจตามหา”
“หรอ!!”
“ว่าแต่พี่ชื่ออะไรคะ หนูซินเซีย”
“นี่เธอไม่ได้ถามไอ้แอลมาหรอ”
“อุ้ย ลืมเลยขอโทษนะคะ”
ถ้าฉันเป็นพี่แกฉันก็ไม่รับตัวเองเข้าสายรหัสเหมือนกัน ยัยซินแกแย่มาก!
ฮือ อะไรของฉันเนี่ย!!
“ฉันชื่อเหนือ”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่เหนือ” ฉันฉีกยิ้มสดใสให้พี่แก
หลังจากทำความรู้กันไปแล้วพี่แกก็เล่าเรื่องสายรหัสให้ฟังว่าสายเรามีพี่ปี 3 และ 4 อย่างละคนและมีสายพ่วงมาอีกคือสายของแอล กับพี่ปี 2 อีกหนึ่งคนที่ได้พ่วงเพราะพี่ปี 3 ,4 ของสายนั้นขาดพี่แกเลยมาฝากพ่วงกับสายฉันทำให้พี่ปี 3 ของฉันมีน้องรหัส 2 คนคือพี่รหัสแอลและพี่รหัสฉัน
เราเดินคุยกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงหน้าคณะเลยแยกย้ายกันกลับวันนี้ฉันต้องกลับเองเพราะไซซีมีซ้อมดาวคณะต่อ
หมับ!
“มันเป็นใคร!”สายฟ้าเดินมาจับข้อมือฉันอย่างแรงจนฉันต้องใจ อะไรขงหมอนี้
ฉันยังไม่หายโกรธเลยนะ!
“อะไรของนาย”
“คนที่เดินมากับเธอไง”
“นายยุ่งอะไรด้วย” ฉันฟาดกลับด้วยคำพูดเดียวกันกับที่เขาพูดกับฉันเมื่อวาน เหอะ!
จะได้รู้บ้างว่าคนอื่นเขาเสียความรู้สึก
“ฉันขอโทษ”
คนตัวโตก้มหน้าเอ่ยเสียงเบาเขารู้สึกผิดจริงๆ อยากจะขอโทษแต่ก็ไม่มีโอกาสวันนี้เขาเจอเธอเลยจะเข้ามาขอโทษแต่กลับเจอเธอเดินมากับผู้ชายมันเลยทำให้เขาหงุดหงิดและไม่ชอบใจ
“ฉันไม่รับ”
“เซีย ขอโทษจะให้ทำอะไรยอมหมดเลย”
0.0
“ยอมจริงหรอ”
“อืม”
“งั้นเลี้ยงหมูกระทะทั้งเดือนดีไหม”
“ได้สิ ฉันจะขุนเธอให้อ้วนเลย”
เฮ้อ แล้วฉันก็ใจอ่อนอีกตามเคยถึงจะเสียความรู้สึกแต่ถือว่าฉันได้ฟาดคืนแล้วกันต่อไปไม่รู้เขาจะง้ออีกไหมดังนั้นช่วงนี้ต้องกอบโกยเอาให้มาก
- Writer
