หลายวันต่อมา
ผมมานั่งกินข้าวที่โรงอาหารส่วนกลาง ที่นี่อาหารเยอะ อาหารตาก็เยอะ เมื่อก่อนนี่ชอบนักเชียวนั่งมองสาว แต่ตั้งแต่เลิกกับอิงค์ก็ไม่มีอารมณ์จะมองสาวเลยจริง ๆ จิตใจห่อเหี่ยวจนไม่สนใจอะไรเลย
“สวัสดีค่าเพื่อน ๆ มีอะไรไว้ให้กูแดกไหมคะ” เสียงแป๋น ๆ ของฟองดังมาแต่ไกล ถ้ามันจะแหกปากขนาดนี้ มันควรถือโทรโข่งมาด้วยเลย จะได้ไม่ต้องแสบคอเวลาตะโกน
“เบื่อพวกมันฉิบหาย” ไอ้กราฟเอ่ยขึ้นมา ฟองได้ยินเข้าก็เลยถลึงตาใส่
“เป็นกลุ่มผู้หญิงที่กูไม่อยากมองสุด ๆ”
“สะตอ!” ฟองพูดใส่หน้าไอ้มาร์ช หลังจากที่ไอ้มาร์ชพูดจบ
“มึงกินไรฟองเดี๋ยวกูซื้อให้” มีนถามเพื่อนรักของตัวเอง ฟองมันก็บอกไป ผมไม่ได้สนใจพวกนี้มาก อย่างที่ไอ้มาร์ชบอกอะ ว่าเป็นกลุ่มผู้หญิงที่ไม่น่ามองเลย
สวยทุกคน หุ่นดีทุกคน แต่ปากของทุกคนทำให้ไม่น่ามอง
ผมหันมองนั่นมองนี่ไปเรื่อยเปื่อย เห็นอิงค์กำลังจะเดินเข้ามาในโรงอาหาร เธอก็มากับกลุ่มเพื่อ
