เราขับรถเล่นกันไปเรื่อย ๆ จนพระอาทิตย์ลาลับไป ถึงได้กลับเข้ามาในกรุงเทพฯ เรามาต่อกันที่ลานเบียร์ที่ตลาดแห่งหนึ่ง อีฟนี่ดูชิล ๆ ไปหมดทุกอย่าง เธอเดินแทรกผู้คนให้ผมเดินตาม เธอคอยหันมายิ้มให้เป็นระยะ แต่รอยยิ้มของเธอก็ทำให้ผมคิดถึงแฟนเก่า
ตอนที่จีบอิงค์ใหม่ ๆ แค่เธอยิ้มให้ หัวใจก็เต้นแรงแล้ว ภาพในช่วงเวลาที่ผมตามจีบอิงค์เข้ามาในหัว เราไปเดินตลาดกันผมหลอกแต๊ะอั๋งด้วยการจับมือบ้าง โอบเอวบ้าง หัวใจนี่แทบหลุดออกมาเต้นข้างนอก
“ยิ้มไรอะ” เสียงของอีฟดังขึ้นมา ทำให้ผมหลุดออกจากห้วงของความทรงจำ
“เปล่า ๆ สั่งเลยนะ อยากกินไรก็สั่ง” ผมบอกกับอีฟ อีกฝ่ายก็พยักหน้าแล้วจัดการสั่งเบียร์ และเดินไปหาของกินเล่นมาวางที่โต๊ะ
นี่ก็ผิดกับอิงค์อีกเหมือนกัน ที่จริงอิงค์ก็จะทำนั่นทำนี่เอง แต่ผมเป็นคนแย่งทำทั้งหมด สั่งอาหาร ซื้ออาหาร ไม่รู้สิ อยากเทคแคร์แฟนก็แค่นั้น ขนาดช่วงหลัง ๆ ที่ผมรู้สึกว่าเราเข้ากันไม่ได้แล้ว
