เจ้าที่แรง

ตอนที่ 14

“เมื่อไรจะไว้ใจพี่สักทีนะเฌอ” เธอหลับไปแล้วเหลือเพียงเขาที่ยังไม่รู้สึกง่วงเลยสักนิดเดียว รู้ไหมว่าการที่เธอตามใจมันทำให้เขาคิดเข้าข้างตัวเองไปไกลแล้ว แต่แววตาและคำพูดของเธอดึงให้เขากลับเข้ามาสู่ความเป็นจริงเรื่องที่มีแค่เขารักเธอเพียงคนเดียวเท่านั้นส่วนเธอไม่เคยรักกันเลย

สายลมอ่อนๆพัดปะทะผิวในตอนค่ำหลังกินอาหารเสร็จเป็นอะไรที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลายมากจนเกือบจะลืมเรื่องเครียดไปแล้ว หลังจากตื่นนอนมาในอ้อมกอดอบอุ่นพี่พายุก็โทรหาคุยเรื่องขาดงานวันนี้ กว่าจะอธิบายให้เข้าใจได้ก็ใช้เวลานานก่อนจะย้ำเตือนในระวังตัวเพราะลุงแซมส่งคนสะกดรอยตามพี่พายุ แล้วมีใครบางคนพยายามสืบข้อมูลอันน้อยนิดของเธอจากบริษัทอยู่

ถ้าเป็นไปได้พี่พายุอยากให้เธอกลับไปอยู่เมืองนอกเหมือนเดิมเพื่อความปลอดภัย

“คิดอะไรอยู่?” เธอเหม่อลอยชัดเจนมากแล้วสีหน้าก็ดูเครียดๆมากด้วย

“ที่บริษัทมีคนพยายามสืบข้อมูลเฌออยู่ค่ะ พี่พายุอยากให้เฌอกลับไปอยู่กับแม่จนกว่าจะถึงวันเปิดพินัยกรรม” อีกแค่ไม่กี่เดือนแต่เธอไม่อยากจะหนีอีกต่อไปแล้ว รู้ไหมว่าแม่หนีตลอดเกือบทั้งชีวิต พ่อก็คอยซ่อนเธอให้พ้นภัยจากคนสายเลือดเดียวกัน บางครั้งเธอก็ต้องสู้เพื่อตัวเองและคนที่รักมากกว่านี้

“คนของไอ้แก่แซมเหรอ?” แก่ไม่อยู่ส่วนแก่สงสัยอยากลงนรกไวกว่าที่ควรสินะไอ้เหี้ยนี่

“ไม่รู้สิคะ บางทีอาจจะเป็นคนอื่นก็ได้” แต่เธอมั่นใจเกินครึ่งว่าเป็นลุงแซมแน่ๆ

“อยู่กับพี่ตลอดเวลานะ พี่ดูแลเฌอได้”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“ไม่เป็นได้ไงละ เฌอเป็นเมียพี่แล้วนะอย่าดื้อสิ!”

"ใครคะเมีย?" เธอไม่เคยยอมรับว่าเป็นเมียเลยนะถึงจะนอนกันแล้วแต่มันแค่คืนเดียวเท่านั้น หลังจากนี้เธอจะไม่ยอมหรอกเพราะไม่อยากจะมีปัญหาตามมาทีหลัง

"ก็เฌอไง หรือว่าเมื่อคืนยังตอกย้ำไม่พอต้องคืนนี้อีกด้วยใช่ไหม?" อะไรของเธออีกวะเนี่ย เขาเข้าใจได้นะว่าทำใจรับไม่ได้แต่ว่าเป็นเมียเขามันก็ไม่ได้เสียหายตรงไหนเลย อีกอย่างที่ทำให้งงคือเมื่อตอนกลางวันยังปรกติอยู่เลย แล้วตื่นมาคุยโทรศัพท์กับไอ้พายุท่าทีเมียก็เปลี่ยนไปมากกว่าเดิม

ไอ้พี่เขยเฮงซวยมันคงพูดใส่ร้ายอะไรเขา

"บอสนอนกับผู้หญิงคนอื่นยังไม่เรียกว่าเมียเลย แล้วทำไมเฌอนอนกับบอสต้องยอมรับว่าบอสเป็นผัวด้วยละคะ?" เขาเคยพูดเองนะว่ากับคนอื่นแค่นอนไม่ได้คิดมากกว่านั้น

"เอ้า!" อะไรอีกวะเนี่ย

"หรือไม่จริงคะ?" ตอบสิว่าไม่จริงเธอต่อสายหาผู้หญิงของเขาทุกคนเดี๋ยวนี้เลย

"มันก็...จริงก็ได้ แต่พี่ก็แค่นอนไม่ได้รักซะหน่อย!" เมียหัวหมออีกแล้วนะ เขาไม่เข้าใจเลยทำไมต้องดื้อด้วย

"เฌอก็แค่นอนไม่ได้รักค่ะ" เธอหันไปตอบเท่านั้นแหละสีหน้าของบอสเปลี่ยนเป็นดุคิ้วขมวดเข้าหากันแล้วจ้องหน้าเธอเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูดแล้วเดินเข้าห้อง

"คิดเหรอว่าเฌอจะไว้ใจง่ายๆ" แค่คำว่ารักที่ยังไม่รู้ว่าจริงไหมของเขามันต้องรอการพิสูจน์ก่อน ถึงอย่างนั้นเธอจะรักเขาได้รึเปล่ามันก็อีกเรื่องหนึ่งนะ

เธอยืนรับลมไม่อยากกลับเข้าห้องเบื่อขี้หน้าบอสสิงห์แล้วก็ไม่อยากจะโต้เถียงเรื่องสถานะที่พยายามจะยัดเยียดให้ด้วย เมื่อคืนเธอเมาเลยสมยอมไปเพราะประสบการณ์ที่มากกว่าของเขาจนกลายเป็นแบบนี้ ถ้าพี่พายุรู้เข้าเป็นเรื่องใหญ่แน่

เธอยังไม่พร้อมรับเรื่องปวดหัวเพิ่มขึ้นเร็วๆนี่นะ

"เฌอพี่หิวข้าว"

"ก็หากินเองสิคะ"

"พี่สั่งแล้วมากินด้วยกันนะ พี่หิวแล้ว"

"แต่เฌอไม่หิว"

"อย่ามาดื้อตอนนี้พี่ไม่ชอบ มาเร็วๆ" เมียหันมากอดอกแล้วกรอกตามองก่อนจะเดินกระแทกเท้ากลับเข้ามาในห้องตามที่เขาบอกอย่างว่าง่ายมั้ง

สิ่งที่เฌอพูดเขาก่อนหน้านี้เขาเตรียมใจไว้ก่อนแล้วเลยไม่ได้เสียใจมากมายเท่าไรเพียงแต่มันหงุดหงิดนิดหน่อยแค่นั้นเอง

เฌอเป็นเด็กดื้อเงียบ บอกอะไรไม่เคยฟังหรอก แล้วเรื่องจะยอมรับว่าเป็นเมียเขาเนี่ยถ้าเธอไม่รักก็คงไม่ยอมฝืนดึงดันไปเดี๋ยวจะทำให้เธอเกลียดเปล่าๆ สู้วางแผนเอาความรักเธอมาครอบครองให้ได้น่าจะดีกว่า

ดื้อได้ดื้อไปเพราะสุดท้ายเราต้องคู่กัน

"ไหนอะอาหารค่ำ?" ไม่เห็นมีอะไรเลยนอกจากโต๊ะที่ว่างเปล่า

"พี่พึ่งสั่งเมื่อกี้เองน่าจะอีกสักพักถึงมา หิวแล้วเหรอ?" ก็พึ่งหายหงุดหงิดเลยสั่งมาไงแล้วเห็นเมียดูเครียดๆ คนมันเป็นห่วงไม่อยากให้แบกทุกอย่างไว้คนเดียว

"เปล่าค่ะ แล้วนี่ไม่คิดจะกลับบ้านรึไงคะ?" มานอนทั้งวันแล้วยังจะอยู่ต่ออีกเหรอ เกิดพี่พายุแวะเข้ามาจะเป็นเรื่องเอาได้ เธอขี้เกียจจะฟังคนทะเลาะกันด้วยเพราะว่ามันน่าเบื่อมาก

"คืนนี้ขอนอนด้วยนะ"

"ไม่!"

"ทำไมใจร้ายกับพี่จังวะ!?"

"ถ้าพี่พายุแวะมานอนด้วยเฌอจะซวยเอานะสิ!"

"ก็ช่างแม่งดิ! ทีมันยังมีเมียได้แล้วทำเฌอจะมีผัวบ้างไม่ได้!"

"ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่บอสคงไม่มีปัญหาหรอก!" เขาเงียบแล้วมานั่งข้างเธอแทนก่อนจะจับมือขึ้นมาจูบแผ่วเบาซ้ำๆ

"แค่นอนกอดเฉยๆก็ได้ไหนๆพรุ่งนี้จะไปโรงพยาบาลด้วยกันแล้ว" เขามั่นใจว่าปลอดภัยนะ เมื่อคืนก็ใช้ถุงยางอนามัยเพียงแต่ว่ารอบสุดท้ายแม่งหมดไงเลยปล่อยใน

"แค่นอนจริงๆนะ?" ไม่ไว้ใจเขาเลยอะ

"สัญญาเลยครับเมีย" สีหน้าดุของเธอเนี่ยมันน่ารักน่าจูบซะจริงๆเลย คนอะไรน่าหมั่นเขี้ยวมากขนาดนี้

"งั้นก็ได้ค่ะ แต่บอสจำไว้นะว่าเฌอไม่มีทางให้บอสจับกินอีกหรอก!" คืนเดียวก็พอแล้วถ้ามากกว่านี้เขาจะคิดเข้าข้างตัวเองแล้วจะมีปัญหาขึ้นมา ถ้าในวันหนึ่งเธอจำเป็นต้องย้ายกลับไปอยู่ออสเตรเลียกับแม่อีกครั้งคนที่เสียใจจะเป็นเขา

"ครับผม" สำหรับเขาแล้วครั้งเดียวไม่มีจริง!

เช้าวันต่อมาเราตรวจสุขภาพด้วยกันแล้วในช่วงบ่ายจะเข้าออฟฟิศเพื่อจัดการงานอีกเล็กน้อย พรุ่งนี้ต้องไปตรวจดูงานที่มีปัญหาเรื่องขนส่งแบบเป็นส่วนตัวมีแค่ผู้จัดการเท่านั้นที่รู้เพราะบอสต้องการจะสอนงานแบบละเอียดมากให้เธอ

เธอไม่เคยไปท่าเรือเลยสักครั้งเพราะพึ่งจะกลับมาได้ไม่นาน นี่คือครั้งแรกจริงๆดังนั้นต้องตั้งใจเรียนรู้งานให้ได้มากที่สุด การไปครั้งนี้เธอต้องแกล้งคบกับบอสสิงห์ตบตาคุณไอซ์ตามที่บอสขอร้องให้ช่วยเนื่องจากคุณไอซ์คิดไปไกลทั้งที่ความจริงบอสไม่คิดอะไรเลยนอกจากนอนด้วยเฉยๆ

เอาจริงๆเรื่องนี้เธอไม่ควรยุ่งเลย!

"สวัสดีค่ะคุณผู้ช่วย"

"คุณ…"

"นีน่าค่ะเป็นเพื่อนสนิทมากของสิงห์ เราเจอกันที่วันงานเลี้ยงไงคะแต่เสียดายที่สิงห์เขาไม่แนะนำให้เรารู้จักกันเลย" นีน่ามองผ่านแว่นกันแดดด้วยแววตาไม่พอใจ แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากปั่นให้นังหน้าด้านที่เอาตัวเข้าแลกจนสิงห์หลงให้แตกคอกันเอง แล้วหลังจากนั้นค่อยเข้ามาในชีวิตเขา

"อ๋อ มาหาบอสเหรอคะ?" บอสสิงห์ไปหาลุงเสือพร้อมกับกวินท์ด้วยเรื่องอะไรก็ไม่รู้แต่ท่าทีเครียดทั้งคู่

"ใช่ค่ะพอดีมีธุระส่วนตัว" ธุระของเธอคือการมาดูนังหน้าด้านนี่ไง ส่วนสิงห์อีกไม่นานก็ต้องกลับไปหาเธอเหมือนเดิมแน่

"บอสคุยธุระกับท่านประธานอยู่ค่ะ คุณนีน่ารอให้ห้องทำงานก่อนนะคะ"

"แล้วเธอละไม่ทำงานเหรอถึงอยู่ในห้องเขาได้"

"ก็ถามบอสสิงห์ดูสิคะทำไมไม่ให้ฉันออกไปข้างนอก คุณนีน่ารู้จักกับบอสสิงห์มานานยังคะ?"

"ก็นานพอจะรู้จักเขาในทุกเรื่อง!” นีน่าเดินไปยังโต๊ะทำงานถอดแว่นกันแดดเก็บไว้ในกระเป๋าพร้อมกับผู้หญิงที่เธอรู้สึกเกลียดตั้งแต่ยังไม่เคยเห็นหน้าด้วยซ้ำ

"งั้นก็คงรู้ใช่ไหมคะว่าบอสน่ะไม่เคยจริงจังกับใครเลย บอสน่ะรอผู้หญิงคนหนึ่งมานานมาก ฉันคิดว่าคงจะรักมากด้วย คุณนีน่ารู้จักผู้หญิงคนนั้นไหมคะว่าเป็นใคร?” เฌอยิ้มอย่างเป็นมิตรแม้ว่าแววตาจะเชือดเฉือนเต็มทีก่อนจะเดินไปยังเก้าอี้ของบอสสิงห์แล้วนั่งลงไม่สนแววตาที่จ้องมองกันในตอนนี้

"แก!" อีนี่มันวอนเจ็บตัวซะแล้ว

"ว่าไงคะฉันยังไม่ได้คำตอบเลยว่าคุณนีน่ารู้รึเปล่าว่าบอสรักใคร?" คิดจะมาหาเรื่องเธอเหรอฝันไปเถอะว่าจะยอมง่ายๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ยอมรับบอสสิงห์เป็นผัว แต่ถ้าผู้หญิงของเขามาระรานเธอก็ไม่ยอม

"อย่าคิดนะว่าสิงห์จะรักแกจริง!" มันคิดเหรอว่าความรักครั้งนี้จะสวยงาม ถ้าเธอไม่ได้ใครก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน แล้วใครก็ตามที่มันทำให้เธอเจ็บมันจะต้องเจ็บยิ่งกว่า

"อย่างน้อยบอสก็รักฉันค่ะ ส่วนคุณนีน่าเป็นแค่เพื่อนก็อย่าล้ำเส้นมากนักสิคะ" คิดว่ามาข่มแล้วเธอจะยอมเหรอ คนอย่างเธอไม่ยอมอะไรใครง่ายๆอยู่แล้ว

"ฉันจะแย่งเขากลับมาส่วนแกเชิญเอาอวัยวะส่วนล่างไปแลกเงินที่อื่นเถอะ!"

"แหม่...คุณนีน่าคิดเหรอคะว่าบอสยังจะกลับไปกินอะไรเก่าๆได้ลงในเมื่อเขาหลงฉันมากขนาดนี้”

"สิงห์ขี้เบื่อจะตาย อย่างแกทำให้อยู่ด้วยได้ไม่นานหรอก!"

"อ่อ งั้นแสดงว่าบอสก็คงเบื่อคุณนีน่าเหมือนกันใช่ไหมคะถึงดิ้นพล่านแบบนี้"

นีน่ากำมือแน่นพยายามระงับอารมณ์ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะถ้าเธอทำอะไรมันสิงห์เอาเธอตายแน่ เธอต้องใช้โอกาสตอนเขาเผลอจัดการนังหน้าด้านปากดีนี้ให้หายสาบสูญไป แล้วหลังจากนั้นค่อยเข้ามาปลอบใจใช้ความอ่อนแอของเขาที่เธอไม่เคยเห็นมาเป็นโอกาสให้เราได้รักกัน

ของๆเธอยังไงซะใครก็แย่งไปไม่ได้!