โหดร้ายพ่ายรัก

ตอนที่ 2

เขาขับรถพาเธอมาถึงร้านอาหารประจำของเราเพราะที่นี่บรรยากาศดีมากอีกทั้งยังสงบร่มรื่นด้วยนะถ้ามาในช่วงกลางวัน ห้องพักก็ถือว่าใช้ได้แต่จะให้ดีกว่านี้ถ้ามีเธอมานอนให้กอดให้บอกฝันดีด้วยทุกคืนแล้วจูบปลุกทุกเช้า

"อันนี้ของโปรดคุณไม่ใช่เหรอ?"

"บอสจำได้ด้วยเหรอคะ?"

"ผมจำเรื่องคุณได้ทุกอย่างนะอินวา" ประโยคนี้คือการสารภาพรักแบบเนียนๆโดยที่เธอไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดเดียว

นี่เธอจะสนใจแต่อาหารมากเขาเหรอ?

ยัยนุ่มนิ่มนั่งกินเมนูโปรดแล้วยิ้มกว้างอย่างชอบใจพร้อมกับดื่มไวน์ชั้นดีที่สั่งมาส่วนเขาก็กินไปแอบมองเธอไปแล้วคุยกันบ้างในเรื่องทั่วไปจนเวลาล่วงเลยไปถึงสองทุ่ม

อินวาเริ่มเมาแต่เขายังตามใจให้เธอดื่มต่อไปเพราะนี่จะเป็นโอกาสที่ทำให้เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น

เขานี่มันเจ้านายแสนเหี้ยหวังเครมเลขา!

"ฉันเราไปพักกันเถอะค่ะ ตอนนี้โลกหมุนติ้วๆแล้ว" น้ำเสียงเอือยบอกแววตามองมองหน้าเจ้านายแสนเลือนลางเหลือเกิน

"ไปสิ ผมช่วยประคองนะคุณเดินเองไม่ไหวหรอกอินวา" ถึงเดินไหวก็จะประคองอยู่ดีนั่นแหละแล้วคืนนี้เขาจะนอนเฝ้าเธอทั้งคืนไม่ให้ห่างตัวเลยเพราะโอกาสแบบนี้มันมีน้อยมาก

เขารู้ว่าอินวาเวลาเมาเป็นยังไงถึงมั่นใจว่าเธอจะไม่ตื่นกลางดึกถึงตั้งใจมอมเหล้าขนาดนี้ได้ วันนี้เธอมีความผิดที่ทำตัวน่ารักเกินไปจนเขาแทบสมาธิหลุดหลายครั้งที่มีคนมองด้วยแววตาเหี้ยๆไหนจะเด็กฝึกงานใหม่ที่มาจีบเธอตลอดอีกและนี่เป็นเหตุผลที่ให้จัดการเอกสารในห้องเพื่อจะได้อยู่ในสายตาตลอด

เจ้านายหวงเลขามากคงไม่แปลกใช่ไหม?

อินวาเดินเซมากพอสมควรแต่โชคดีที่มีคนช่วยประคองทำให้ไม่ล้มลงไปก่อนจนกระทั่งมาถึงห้องพัก นัยน์ตาพร่าเบลอกับสติอีกเล็กน้อยเพ่งมองบอสที่เดินวนไปมาก่อนจะสัมผัสถึงความอุ่นจากผ้าที่ชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

"ฝันดีนะคะบอส"

"คุณรู้จักกู๊ดไนท์คิสไหมอินวา?"

"จูบก่อนนอนเหรอคะ?"

"ใช่"

"ถึงจะโสดก็ใช่ว่าไม่เคยมีแฟนนะบอส อินวาโสดแค่...สี่ปีเองนะ" น้ำเสียงเอือยตอบกลับขณะที่ตาก็ค่อยๆปิดลงไม่สามารถจะฝืนทนได้อีกต่อไปแต่สติที่เหลืออยู่เล็กน้อยกลับโต้ตอบไปแทน

น่านมองคนที่หรี่ตาลงใกล้หลับสนิทไปเต็มทีถึงค่อยๆโน้มใบหน้าลงไปช้าๆหอมแก้มนุ่มแผ่วเบาแล้วเคลื่อนย้ายมาจูบปากอวบอิ่มที่ทำเอาตบะแทบแตกเมื่อตอนเย็น

ริมฝีปากเล็กแสนหวานเผยอออกรับจูบแล้วลิ้นเล็กก็ตวัดโต้ตอบเล็กน้อยพร้อมกับลมหายใจหอบหนักและน้ำเสียงครางอื้อในลำคอมือเล็กยกขึ้นมาคล้องคออย่างลืมตัวขณะจูบไปตามอารมณ์วาบหวามที่ถูกปลุกขึ้น

ถ้ามากกว่านี้เขาคุมตัวเองไม่อยู่แน่!!

แม่งเอ้ย!! อยากได้อินวาเป็นเมียแล้วนะเว้ย!!

"กู๊ดไนท์คิส...ที่รักของผม" เขาไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินนะแต่ไม่สามารถจะทนได้ไหวจริงๆเพราะมวลอารมณ์มันพลุ่งพล่านมาทั้งวันจนเกือบตบะแตกหลายครั้งเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลายอีกทั้งหึงหวงมากแต่ก็ใจสั่นไหวตลอดเวลาที่ใกล้กันแล้วยังต้องพยายามห้ามใจไม่ให้จูบทั้งที่มีโอกาสจนสุดท้ายต้องมาแอบจูบแบบนี้

น่ามล้มตัวลงนอนข้างๆดึงเลขาเข้ามากอดพร้อมทั้งจูบกระหม่อมบางซ้ำๆเต็มไปด้วยความรักมากเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้ก่อนจะหลับก็ตั้งนาฬิกาปลุกในเวลาตีสี่ครึ่งเพื่อกลับไปนอนห้องของตัวเอง

วันนี้มีหลายเหตุการณ์ผ่านเข้ามาจนแทบระงับอารมณ์ไม่อยู่ตั้งแต่รู้ว่ามีเด็กฝึกงานเข้ามาจีบอินวาอย่างเปิดเผยแล้วอาเพชรหนึ่งในผู้ถือหุ้นเข้ามาพูดคุยด้วยไม่หยุดจนต้องออกคำสั่งให้เธอเข้ามาจัดการงานในห้องแต่จะให้พูดตรงๆว่าหวงก็ทำไม่ได้เลยแกล้งเครียดให้เธอเป็นห่วงแทน

เรื่องตอแหลเพื่อหลอกเธอเขาถนัดนัก!

"ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะรู้ว่ารักนะอินวา?" สองปีแล้วนะที่พยายามทำทุกอย่างให้เธอสนใจแต่ก็ไม่เคยล้ำเส้นคำว่าเจ้านายได้เลย ทุกวันนี้เขาเลยทำได้แค่กั๊กเธอเอาไว้เพราะทนเห็นเธอเป็นของใครไม่ได้แล้วยังกำจัดทุกคนที่คิดจะเข้ามาแย่งชิงของรักของหวงด้วยวิธีแตกต่างกันออกไป

บางคนกระทืบสั่งสอน บางคนพูดจาตักเตือน บางคนก็สั่งย้ายงานแต่มันก็มีบางคนที่แตะต้องได้ยากอย่างอาเพชรนี่ไงที่มาจีบเธอไม่หยุด เขาสั่งย้ายเด็กฝึกงานไปเมื่อตอนเย็นพร้อมกับส่งคนไปเตือนมันด้วยจะได้รู้ว่ากำลังคิดจะแย่งของใครไปอยู่

อินวาเป็นของเขาใครก็ห้ามยุ่ง!!

ไม่รู้ว่าจะจีบยังไงเพราะกลัวว่าอินวารู้ว่าเขารักแล้วทุกอย่างที่เคยดีจะเปลี่ยนไปแต่ก็ไม่รู้ว่าจะสามารถทนแอบมองได้แบบนี้อีกนานแค่ไหน เขามองเธออยู่ทั้งวันอยากได้มาเป็นเมียอย่างเปิดเผยแต่ในแววตาที่มองตอบกลับมาก็ไม่เคยเปลี่ยนไปไหนเลยสักนิดทั้งที่ไม่มีใครดีกับเธอเท่าเขาอีกเลย

ขอให้เธอรักหัวปักหัวปำ

ขอให้รักให้หลงจนไปไหนไม่ได้

ขอให้เธอมีความรู้สึกแบบที่เขาเป็นจริงๆนะ

เขาขี้เกียจจะต้องเสแสร้งเพื่อเรียกร้องความสนใจแล้วใช้มารยาชายตบตาเพื่อใช้โอกาสได้ใกล้ชิดแนบเนื้อแบบนี้ ก็ใช่ว่าจะไม่รู้นะว่าสิ่งที่ทำอยู่เนี่ยมันเหี้ยขนาดไหนแต่จะทำยังไงได้วะในเมื่อมองไม่เห็นเส้นทางอื่นเลยที่อินวาจะหันมารักกัน

อยากได้เลขาเป็นเมียแต่ไม่มีปัญญา!

...คิดแล้วก็เศร้าฉิบหาย!!

เช้าวันต่อมาอินวาตื่นมาด้วยอาการมึนงงนิดๆเพราะเมื่อวานดื่มกับบอสน่านไปมากพอสมควรแล้วเราคงจะเมาทั้งคู่แน่ เธอรีบลุกไปอาบน้ำพร้อมทั้งส่งชุดไปซักรีดแบบด่วนที่สุดด้วย

ก๊อกๆๆ

"มาไวจัง!" เสื้อผ้าพึ่งจะส่งไปไม่ถึงยี่สิบนาทีเลยด้วยซ้ำนะแต่ถึงอย่างนั้นก็รีบไปเปิดประตู

"บอส!!" เขาใส่เสื้อผ้าครบในขณะที่เธอมีแค่ชุดคลุมอาบน้ำเองนะ

"อินวา...เอ่อ...ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อย" ฉิบหายแล้วไอ้ที่อ่อนลงมันเริ่มกลับมาแข็งแล้วไง

"ชุดพึ่งส่งไปซักค่ะ บอสมีอะไรรึเปล่าคะ?"

"ผมมาชวนไปกินข้าวเช้า"

"บอสกินก่อนได้เลยค่ะอีกแป็ปอินวาจะตามไปนะคะ"

"ผมเข้าไปรอในห้องคุณได้ไหมส่วนคุณไปอาบน้ำก่อน"

"มันจะดีเหรอคะ?"

"ผมไม่ถือหรอกถ้าเป็นคุณ เชิญ!" ยัยนุ่มนิ่มหน้าแดงมากจนน่าหอมแก้มสักฟอดแต่ต้องอดใจไว้ส่วนเขาก็ต้องกัดฟันทนให้ไหวทั้งที่อยากจะทำอย่างอื่นมากกว่านั่งรอ

อินวาเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วมองตัวเองในกระจกด้วยความรู้สึกร้อนผาวอย่างบอกไม่ถูกอาจจะเพราะว่าไม่เคยอยู่ในสภาพนี้ต่อหน้าบอสก็ได้ เธอรีบไปอาบน้ำให้เสร็จไม่นานก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเบาๆน่าจะเป็นการบอกเรื่องชุดมั้ง

เธอรีบแต่งตัวออกมาด้วยความเร็วมากเพราะเกรงใจบอสที่ต้องมานั่งรอแบบนี้แล้วดูเขานั่งท่าทางเหมือนคนกำลังอึดอัดคงจะหิวข้าวเช้ามั้งแล้วไม่อยากจะกินคนเดียวเลยมาชวนเธอ

บอสน่านขี้เหงาแถมยังเพื่อนน้อยอีก!

"หลับตาหน่อยอินวา"

"ทำไมคะ?"

"ผมแค่รู้สึกว่าหน้าคุณแปลกๆน่ะ"

"หน้าฉันนี่นะ!?"

"ผมอยากเห็นชัดๆนานๆทีคุณจะไม่แต่งหน้าแบบนี้"

"น่าเกลียดมากเลยเหรอคะ?"

"น่ารักมากกว่า ผิวคุณดีนะรูขุมขนแทบไม่มีเลยแล้วขนตายังเรียงกันดีอีกด้วย คุณมีคิ้วเป็นทรงอยู่แล้วคงไม่ต้องเขียนอะไรมากมายเหมือนคนอื่นแล้วก็...ปากอมชมพูคงนุ่มมาก" ความรู้สึกเมื่อครั้งได้จูบปากเธอยังคงซาบซ่านอยู่ภายในใจอยู่เลยแล้วโชคดีที่เธอหลับตาทำให้ไม่เห็นว่าตอนนี้เขากลั้นลมหายใจไม่ให้รู้ว่าปลายจมูกแตะเข้าที่แก้มนุ่มแล้วพร้อมกับนิ้วที่เกลี่ยไปมา

"บอสคะ?"

"หื้ม?"

"เราใกล้กันเกินไปไหมคะ?"

"คุณไม่อยากอยู่ใกล้ผมเหรออินวา คุณไม่อยากให้ผมอยู่ใกล้เลยเหรอ?"

"มันคงจะดูไม่ดีในสายตาคนอื่น"

"อยู่กับผมอย่าคิดถึงใครคนอื่นสิอินวา ตอนนี้อยู่กับผมก็สนใจแค่ผมคนเดียวนะ"

อินวาออกมากินอาหารเช้ากับบอสน่านก่อนจะขับรถไปยังออฟฟิศเพื่อทำงานแต่ทันทีที่เข้ามากลับมาใครหลายคนแอบมองจนน่าสงสัยว่าเพราะอะไร เธอพยายามไม่สนใจส่วนบอสก็แยกไปห้องท่านประธานเพื่อคุยธุระที่ไม่ใช่เรื่องงาน

"ดอกไม้ใคร?" คงเพราะดอกกุหลาบช่อโตนี้ทำให้หลายคนแอบมองแน่เลย

"คิดถึงมากนะคนดี คืนนี้มาเจอกันไหม...เพชร"

"คุณเพชรเหรอ!?" เขาจีบเธอมาสักพักแล้วแต่ว่าเธอไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิดเดียว หลายคนเชียร์เราให้คบกันนะถึงฐานะจะต่างแต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างสามารถไปด้วยกันได้แต่ก่อนจะโทรหาคนให้ช่อดอกไม้ในมือก็ถูกแย่งไปซะก่อน

"บอส!!"

"อาเพชรมาเหรอ?"

"เห็นแค่ดอกไม้ค่ะเดี๋ยวก็คงมา บอสมีอะไรรึเปล่าคะ?"

"เข้าไปในห้องทำงานผมมีเรื่องจะคุยกับคุณมันสำคัญกว่าดอกไม้เน่าๆนี้เยอะ!"

เธอไม่รู้ว่าเขาอารมณ์เสียเรื่องอะไรมาถึงทำหน้าดุมากเสียงก็เข้มซะจนน่าหวั่นใจว่าทำเรื่องผิดพลาดอะไรลงไปจนโดนดุแล้วพนักงานหลายคนที่แอบคุยกันในตอนนี้ก็เงียบกริบจนรู้สึกว่าที่นี่ไม่ต่างจากป่าช้าเลย

เธอทำอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย!!

"นั่งโซฟานั่นแหละ เรื่องนี้มันสำคัญมาก" เรื่องอะไรก็ไม่รู้หรอกรู้แค่ว่าหวงมากจนอยากจะกระทืบไอ้ดอกไม้เวรเนี่ยให้แหลกคาตีนไปเลย

"อินวาทำอะไรผิดไปรึเปล่าคะ?" เขาดูเครียดมากจนเธอไม่กล้าพอจะมองหน้า บอกไม่ถูกสิว่าทำไมถึงรู้สึกถึงรังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากตัวบอสน่านแบบนี้แล้วยิ่งเขาเงียบเท่าไรนั่นยิ่งทำให้อึดอัดเหมือนจะหายใจไม่ออกอย่างนั้นแหละ

"มองหน้าผมสิอินวา!"

"ค่ะบอส"

"คุณชอบไอ้...อาเพชรเหรอ?"

"คือว่า...อินวาไม่ได้ชอบค่ะ"

"แน่ใจนะที่พูดออกมา?"

"แน่ใจค่ะ อินวายังไม่อยากมีใครตอนนี้ อินวาอยากทำงานมากกว่า"

"งั้นก็อย่ามาใครจนกว่าผมจะอนุญาตให้มี" ถ้าเธอไม่พร้อมจะรักใครก็ไม่จำเป็นต้องรักแต่ถ้าวันไหนคิดจะรักผู้ชายคนนั้นมันต้องเป็นเขาคนเดียวเท่านั้น