ตอนที่4 มารดามาเฟีย
368 Words
ตอนที่4 มารดามาเฟีย
“ผมก็กำลังคิดอยู่เหมือนกันครับนายว่าอาจจะเป็นมัน” ชายหนุ่มต่างสถานะหันไปสบตากันอยู่ชั่วครู่ก่อนที่ผู้เป็นนายจะเป็นผู้เอ่ยคำสั่งออกไป
“เดี๋ยวนายจัดการควานหาคนลงมือมาให้ฉันด่วน ฉันไม่อยากให้เรื่องนี้มันคาราคาซัง!”
“ครับนาย!”
ไซมอร์นรับคำสั่งจากเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาสงบนิ่งอย่างรู้หน้าที่หากจะมีสิ่งหนึ่งที่เขาเห็นว่านายของเขากำลังอยู่ในสภาวะไม่ปกติเพียงใดก็คงจะมีก็เพียงดวงตาสีสนิมกล้าเท่านั้นที่ฉายแววแห่งโทสะอย่างชัดเจน อะไรก็ตามที่อัลฟาร์โน่เคยพาลพบและเผชิญมาตลอดเวลาหลายปีที่ก้าวขึ้นมาอยู่ในระดับนี้ ได้หล่อหลอมให้ชายหนุ่มผู้นี้แข็งแกร่งทั้งร่างกายและจิตใจ จุดอ่อนเดียวที่เขามีก็เห็นจะเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดเท่านั้น และจุดนี้ศัตรูของเขาก็เหมือนเริ่มล่วงรู้แล้วเช่นเดียวกัน
นางดารินทร์ อัศวพงษ์ มารดาและญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกของเขา ด้วยวัยหกสิบเจ็ดปีกับนิสัยรักสันโดษและชอบอยู่กับธรรมชาติ นางจึงเลือกที่จะสร้างฟาร์มและทำไร่บนพื้นที่เกือบพันไร่ในประเทศที่เป็นบ้านเกิด โดยไม่ฟังคำทัดทานจากลูกชายสุดที่รักแต่อย่างใด จนในที่สุดอัลฟาร์โน่เองก็ต้องยอมใจอ่อน ปล่อยให้ท่านได้ทำอย่างที่ตั้งใจ เนื่องจากอยากให้มารดาได้ใช้ชีวิตปั้นปลายอย่างที่ใจปรารถนาแต่ไม่นึกว่ามันจะกลายเป็นช่องโหว่ให้เขาถูกเล่นงานโดยผ่านมารดาผู้ให้กำเนิดเช่นนี้
‘แม่ชอบธรรมชาติลูก... เวลาได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติต้นไม้ใบหญ้า มันทำให้แม่รู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข แล้วอีกอย่างนะ มันก็เคยเป็นความฝันของพ่อลูกด้วยนะ พวกเราอยากทำไร่อยากมีฟาร์มเล็กๆ ใช้ชีวิตบั้นปลายท่ามกลางต้นไม้สีเขียว อยากตื่นขึ้นมาฟังเสียงนกร้องในตอนเช้าตรู่พร้อมกับสูดอากาศบริสุทธิ์ หลีกหนีความวุ่นวายแบบชีวิตคนเมือง’
นั่นคือเหตุผลที่เขามักจะได้ยินท่านพูดอยู่เสมอ…
- Writer
