ตอนที่ 22 : จูบฉัน...นี่คือคำสั่ง
ช่วงพักเที่ยง
พิษไข้เจ้ากรรมกลับมาเล่นงานฉันอย่างหนักอีกระลอก แต่ก็ยังต้องฝืนตัวเองทำงานทั้งที่ร่างกายร้อนระอุแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไร ฉันได้แต่รอให้ทุกคนออกไปกินข้าวเที่ยงกันจนหมด และค่อยหอบหิ้วร่างกายที่แทบจะแหลกสลายเดินขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นเป้าหมาย เป็นห้องที่ฉันไม่อยากจะขึ้นไปแต่ด้วยสิ่งที่ฉันอ้อนวอนขอร้องเขา เลยต้องจำใจยอมรับและทำตามคำสั่งเยี่ยงทาสคนหนึ่ง วันนี้ไม่รู้ว่าเขามาทำงานตอนไหนเพราะแค่นั่งเคลียร์งานที่คลั่งค้างจากเมื่อวานและเคลียร์กับร่างกายตัวเองก็ไม่มีอารมณ์จะไปสนใจอย่างอื่น
ดวงตากลมโตกวาดไปรอบบริเวณเมื่อมาถึงชั้นของผู้บริหาร ชั้นนี้ไม่มีพนักงานคนอื่นนอกจากเลขาที่นั่งอยู่หน้าห้อง ร่างบางเดินนวยนาดไปยังโต๊ะเลขาอย่างไม่ลังเล
"ฉันเข้าไปได้เลยใช่ไหม"
"นั่งรอข้างนอกจนกว่าแขกของคุณพายุจะออกมา" ดนัยเงยหน้ามองหญิงสาวเพียงนิดและส่งสายตาให้เธอไ
