ตอนที่ 28 : รับหน้าอยู่คนเดียว
ติ้ด ติ้ด ติ้ด...เสียงนาฬิกาปลุกแผดเสียงดังลั่นบ่งบอกว่าเป็นช่วงเช้าของวันใหม่ ปลุกให้คนที่หลับตาพริ้มอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตื่น
"อื้อ..." เสียงครางในลำคอดังขึ้นเบาๆ มือบางพยายามเอื้อมไปปิดเสียงทั้งที่เปลือกตาทั้งสองข้างยังปิดสนิท ความรู้สึกเหมือนฉันพึ่งหลับไปได้ไม่นานเพราะการถูกนอนกอดอยู่แบบนั้นมันยังไม่คุ้นชินและไม่ต้องการที่จะคุ้นชินกับอ้อมกอดของเขา เมื่อทุกอย่างกลับมาเงียบคิ้วบางขมวดเล็กน้อยความรู้สึกว่าพื้นที่อีกฝั่งมันว่างเปล่า เปลือกตาค่อยๆเปิดออกมองไปยังที่ที่เมื่อคืนมีอีกคนนอนอยู่แต่มันว่างเปล่าอย่างที่รู้สึกในตอนแรก ดวงตากลมโตมองไปรอบๆห้องแต่ก็ไร้เงาของชายหนุ่ม แม้แต่เสื้อผ้าที่เขาถอดกองไว้ก่อนหน้านี้ก็ไม่หลงเหลือแม้แต่ชิ้นเดียว สายตาย้อนกลับไปมองที่บานหน้าต่างนั้นอีกครั้ง ร่องรอยของการเข้ามายังมีอยู่ให้เห็น
"กลับออกไปทางเดิมงั้นเหรอ" น้ำเสียงแหบพร
