ตอนที่ 25 : อุ้มมาส่งถึงห้องนอน
"อื้อ..." คิ้วทั้งสองข้างขมวดเป็นปมแสดงน้ำเสียงหงุดหงิดออกมาเมื่อรู้สึกมีใครมายุ่มย่ามกับร่างกายเป็นครั้งที่สอง คงไม่มีใครนอกเหนือจากเจ้ากรรมนายเวรของฉัน
"ฉันไม่ชอบ มันหนาว หยุดได้แล้วคุณพายุ" แก้มใสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า คำพูดปนความหงุดหงิดแสดงออกมาอย่างเปิดเผยทั้งที่เปลือกตายังคงปิดสนิทไม่อยากแม้แต่จะลืมตา ความอ่อนเพลียทำให้ฉันอยากนอนยาวๆไม่อยากให้ใครมารบกวน และเหมือนฉันพึ่งหลับไปไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำเขาก็วุ่นวายกับร่างกายฉันอีกแล้ว
"คุณพายุฉันบอกให้หยุดไง...คุณยังเห็นฉันทรมานไม่พออีกเหรอ"
"คุณพายุอะไรละแก้มเอ๊ย แม่เอง...คำก็คุณพายุ สองคำก็คุณพายุ ทรมานอะไรกันแค่เช็ดตัว"
เสียงที่คุ้นหูทำให้เปลือกตาเปิดออกทันที ความหงุดหงิดหายไปเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้ยินเสียงของแม่สุดที่รัก
"แม่มาอยู่นี่ได้ไงจ๊ะ" น้ำเสียงแหบพร่าถามขึ้นด้วยความตกใจ
"เอ้า...ไม่สบายแ
