ตอนที่ 20 : คนไม่มีหัวใจ
รถคันหรูขับออกมานอกเมือง หน้าหลังถูกประกบด้วยรถของลูกน้อง ไม่มีรถคันไหนสามารถแทรกกลางได้ บรรยากาศโดยรอบมืดสนิทจากที่มีแสงไฟส่องสว่างจากริมถนน ตอนนี้มีเพียงแสงสว่างจากไฟบ้านคนเท่านั้น จากถนนสี่เลนหรือเพียงเลนเดียวขับสวนกัน แต่น้อยครั้งที่จะมีรถสวนมา รอบข้างทางเต็มไปด้วยป่ารกทึบสลับกับบ้านคน
บรรยากาศที่เงียบสงัดไม่ใช่แค่ด้านนอกแต่ด้านในรถก็เงียบไม่แพ้กัน ตั้งแต่เรื่องโทรศัพท์ฉันกับเขาก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย และไม่รู้ว่าที่เขาพามาคือที่ไหนรู้แค่ว่าออกมานอกเมืองอยู่นานพอสมควร ไม่มีแม้แต่ป้ายบอกทางให้รับรู้ ป่ารกตามไหล่ทางทำให้ฉันเริ่มหวาดระแวงและไม่ไว้ใจคนอย่างเขา ต่อให้ฉันมองทางมาตลอดแต่ถ้าเกิดขากลับเขาไม่ให้ฉันออกไป การจำเส้นทางโดยที่ฝืนไม่ให้ตัวเองหลับก็เปล่าประโยชน์ มือบางประสานกันไว้แน่นทั้งที่เครื่องปรับอากาศภายในรถหนาวเย็นแต่เหงื่อยังคงออกตามง่ามนิ้วบ่งบอกถึ
