ตอนที่ 40 : ยอมอ่อนข้อ...แต่หวังผล
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
วันมิตติ้งของบริษัท
ดวงตากลมโตมองวิวด้านนอกผ่านกระจกรถบัสที่นั่งมาจากกรุงเทพตั้งแต่ตีสามจนตอนนี้ใกล้จะถึงจุดหมายปลายทางในช่วงสายๆของวัน ทุกคนที่นั่งมาต่างพากันสลบไสลเพราะต้องออกกันแต่เช้ามืดบางคนก็ยังไม่ได้นอนเลือกที่จะมาหลับบนรถแทน ฉันเผลอหลับไปบ้างแต่ก็ต้องตื่นเป็นพักๆเพราะความไม่สบายตัวไม่เหมือนกับนอนเตียงนุ่มๆ
ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันกับพายุยังคงใช้ชีวิตปกติ เขายอมทำตามข้อตกลงของตัวเอง ไม่มาวุ่นวายในวันธรรมดา ไม่ปีนขึ้นมาทางหน้าต่าง แต่ตอนกลางวันก็ยังเรียกขึ้นไปหาและได้กินข้าวเที่ยงพร้อมกันอยู่ในห้องทำงาน ฉันยังคงต้องปลีกตัวออกจากเพื่อนร่วมงานเหมือนเดิม มีหลายอย่างที่ทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวยกับสิ่งที่เขาทำถึงแม้มันจะแข็งทื่อ ไม่ได้อ่อนโยน แต่เขาก็ไม่ได้ใจร้ายเหมือนเมื่อก่อน เรายังคงทำตัวไม่ให้คนอื่นรู้เหมือนเดิม ทำให้การมามิตติ้งที่
