Chapter 2
2002 Words
"บีนี่ ฉันกลับไปรอบนี้ เธอจะได้ขึ้นสวรรค์แบบนี้แน่!"
ประเทศไทย
"บีนี่"
"อ้าวบาร์ ทำไมมึงมานี่ ไม่ได้ดูลูกเหรอ ไหนบอกวันนี้ลลิสไม่อยู่ไง"
"ลูกกูอยู่กับแม่ มึงดูนี่"
บาร์ส่งรูปให้บีนี่ดู ว่าชายที่สังเวียนสุนัขนั่น 90% มันใช่พีทแน่ๆ แม้เขาจะปิดบังใบหน้าด้วยแมส ใส่หมวกแกล็บก็ตามที
"เอามาจากไหน?"
"แฟนมึงแน่นอน บีนี่ กูเป็นห่วงมึงนะ มึงระวังตัวหน่อยก็ดี จนกว่าจะแน่ใจว่าไม่ใช่คนเดียวกัน กูส่งลูกน้องตามสืบให้แล้ว"
"พี่พีทเขาอาจจะไปจริงก็ได้ แต่มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ แบบมึงไง"
"แบบกูนี่ยังเรียกว่าไม่มีอะไรเหรอไง แบบกูนี่หนักแล้วนะบีนี่" บาร์เอ่ยอย่างร้อนใจเมื่อเขาเป็นห่วงพี่สาวอย่างบีนี่เอามากๆ
ตลอดทั้งวันบีนี่เริ่มไม่สบายใจกับสิ่งที่บาร์บอก เพราะตัวเธอเองก็พอมองออกว่าคนในรูปคือพีทแน่ๆ แต่เขาเองก็ปฏิเสธมาตลอดว่าไม่เคยไปที่สังเวียนไหนๆ และเธอเองคบกับเขามากว่าครึ่งปีก็ไม่เคยเห็นมุมแปลกๆของเขา
“วันนี้บ่ายไม่อยู่นะคะพี่เลขา มีงานให้อนุมัติอีกมั้ยคะ”บีนี่เอ่ยกับเลขาส่วนตัว
“ไม่มีแล้วค่ะคุณบีนี่”
บีนี่ขับรถออปจากบริษัท แต่จู่ๆกระจกมองข้างก็ใข้การไม่ได้ ทำให้เธอขับรถลำบาก เบื้องหน้ามีศูนย์แต่งรถหรูพร้อมช่างซ่อม ซึ่งน่าจะไวกว่าเข้าศูนย์ตัวมันเอง ทำให้บีนี่เลี้ยวรถเข้าไปใช้บริการทันที
“สวัสดีครับ วันนี้รถมีอาการอะไรมาครับ”
“อ่อ กระจกมองข้างมีปัญหาค่ะ มันไม่ทำงาน อยู่แบบนี้มาตั้งแต่เมื่อ10นาทีที่แล้วค่ะ”
“ได้ครับ เชิญลูกค้านั่งรอที่ห้องรับรองก่อนนะครับ”
บีนี่เดินใจลอบมานั่งรอที่ห้องรับรองสุดหรู มีของว่าง มีเครื่องดื่มบริการตลอดเวลา เธอกดมือถือสักพักก็มองลงไปข้างล่าง เห็นช่างกำลังซ่อมรถของเธอ แต่ที่น่าตกใจและโลกกลมสุดๆคงเป็นคนที่กำลังดูกระจกข้างให้เธอ เพราะเขาคือคนเดียวกับบาเทนเดอร์หนุ่มที่ 707CLUB เทย์นั่นเอง วันนี้ดูต่างออกไป เพราะเทย์อยู่ในชุดทะมัดทะแมง แม้จะเป็นช่างแต่ก็ต่างจากลุคช่างทั่วไปที่เธอเคยเจอจะร้องมีคราบน้ำมัน คราบนั่นนี่ แต่เทย์ชุดสะอาดสะอ้าน อาจเป็นเพราะที่นี่ไม่ใช่จุดซ่อมเครื่องก็เป็นได้
“โลกกลมชะมัดเลย” บีนี่เอ่ยก่อนจะลุกขึ้นเดินลงไปที่รถของเธอ
“เทย์”
“อ้าว มาทำอะไรที่นี่?” เทย์เอ่ย
“นี่รถพี่”
“อ่อ ทำไมไม่นั่งรอข้างบนละครับ”
“พี่เห็นคิดว่าน่าจะเป็นนายเลยลงมาดูน่ะ”
“แปลกเหรอครับ”
“เปล่า นายบอกพี่เองว่าทำงานหลายที่ แต่ไม่คิดว่าจะเก่งหลายอย่าง งานไม่เหมือนกันเลย”บีนี่เอ่ย
“เขาเรียกดิ้นรนครับ”
“นายอยู่เฉยๆก่อน”
“ครับ?”
บีนี่ที่เห็นบนแก้มของเทย์มีรอยฝุ่นน่าจะมาจากรถเธอติดอยู่ เธอจึงเช็ดมันออกด้วยมือของเธอไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น
“ขอบคุณครับ”
“เทย์ แฟนเหรอวะ สวยมากเลยนะ” เพื่อนร่วมงานรุ่นพี่เอ่ยขึ้น
“เอ่อ…ไม่…”
“สวัสดีครับ พอดีตอนนี้เวลางาน เดี๋ยวไอ้เทย์จะถูกว่าเอาครับ แต่ใกล้เบรคแล้ว ขึ้นไปรอที่ห้องรับรองก่อนนะครับ”
“อ่อ…งั้นเดี๋ยวพี่ไปรอข้างบนนะ”
“ครับ”
หลังจากบีนี่เดินออกไป เธอกลายเป็นแฟนจำเป็นของเทย์แบบตกกระไดพลอยโจรซะดื้อๆโดยที่ยังไม่ทันอธิบายอะไร
“แฟนสวยนี่หว่า กูนึกว่ามึงโสด” รุ่นพี่เอ่ยแซว
“ไม่ใช่แบบนั้นพี่”
“ไม่ต้องปฏิเสธหรอก กูรู้นะว่ามึงไม่กล้าบอกใครเพราะแฟนมึงรวยขนาดนี้ละซิ” รุ่นพี่คนนี้เขาเป็นเจ้าของที่นี่ มักจะชอบลงมาทำงานกับลูกน้องทั้งๆที่วงจรธุรกิจเขานับสิบๆล้านๆก็ตาม
“เอาเถอะ เบรคก็ออกไปกินข้าวกับแฟนได้กูไม่ได้ว่าอะไร นี่นเวลาพักมึง รีบๆทำให้เสร็จ”
เทย์ถอนหายใจเมื่อกำลังถูกเข้าใจผิดคิดว่าบีนี่คือแฟนสาวของเขา ซึ่งเขาจำไม่ผิดว่าเพื่อนของบีนี่บอกเธอมีแฟนแล้ว
12:00น.
“รถพี่เสร็จแล้วนะครับ”
“อ่อ เห็นรุ่นพี่คนนั้นบอกนายพักแล้ว รังเกียจมั้ย ไปกินข้าวกันมั้ย”
“ผมไม่ค่อยสะดวกครับ”
“อ่อ….ไม่เป็นไร….”
“เฮ้อ พี่ทำคนอื่นเข้าใจผิดคิดว่าผมกับพี่เป็นแฟนกันแล้วนะ”
“ขอโทษที พี่ไม่ได้ตั้งใจ”
“งั้นไปกินข้าวก็ได้ ถือว่าพี่ขอโทษผมที่ถูกเข้าใจผิดไง”
“งั้นก็ได้ นายเลือกเลยอยากกินอะไร”
“ร้านข้างๆนี่ก็ได้ ผมมีเวลาเบรคไม่นาน”
“ตามนั้น”
เทย์เดินนำบีนี่ออกมาด้านนอก ก่อนเดินเลี้ยงไปด้านข้างเพื่อไปยังร้านข้าวเล็กๆที่เขามักจะมากินประจำ
“พี่กินได้มั้ย”
“ได้ สบายมาก”
“ป้าครับ ของผมผัดกระเพรากับไข่ดาวไม่สุกครับ” เทย์เอ่ยสั่ง
ที่นี่เป็นร้านอาหารขนาดเล็กซึ่ง เป็นทั้งร้านอาหารตามสั่งและร้านข้าวแกงไปในตัว หลังจากสั่งอาหารของตัวเองเสร็จเทย์ก็หันกลับมาหาบีนี่ที่ทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่ข้างๆ
“พี่เอาเมนูไหนดี”
“อืมมม..ป้าคะ หนูเอาพะโล้ค่ะ”
“อย่างเดียวใช่มั้ยหนู”
“อย่างเดียวค่ะ”
หลังจากอาหารที่ตัก
ใส่จานเสร็จแม่ค้าก็ยื่นมันออกมาให้กับทั้งคู่ ชายหนุ่มหยิบจานอาหารทั้งสองจานก่อนเดินนำหน้าหญิงสาวไปที่โต๊ะที่อยู่ริมสุดของร้านและนั่งลง
“พี่ดื่มน้ำอะไรดี น้ำเปล่ามั้ย”
“ก็ได้”
ทั้งคู่นั่งกินมื้อกลางวันด้วยกันที่ร้านอาหารเล็กๆนั่นชายหนุ่มลอบมองหญิงสาวเป็นระยะระยะก่อนเอ่ยขึ้น
“ท่าทางพี่จะชอบเมนูนี้นะ”
“อ่อใช่ เด็กๆแม่พี่ท่านทำให้กินบ่อย ตอนนั้นเมนูแบบนี้มันประหยัดดีน่ะ”บีนี่เอ่ย
“พี่รวยขนาดนี้ยังต้องมีเมนูประหยัดอีกเหรอครับ”
“อ่อ ตอนเด็กๆพี่อยู่กับแม่สองคนน่ะ แม่พี่ท่านอุ้มท้องพี่หนีพ่อไป ท่านทำงานคนเดียว พี่เลยเป็นเด็กที่กินเมนูเดิมๆซ้ำๆได้น่ะ”
“อ่อ ผมขอโทษครับ ไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไรหรอก พ่อแม่พี่ท่านเข้าใจผิดกันนิดหน่อย พ่อพี่ไปรับพี่กับแม่กลับมาตอนพี่ได้4-5ขวบมั้ง แล้วนายละ พ่อแม่นายท่านคงภูมิใจมากนะ นายขยันขนาดนี้”
“พ่อแม่ผมไม่อยู่แล้ว คงมองมาจากไกลๆแทนละมั้ง”
“พี่ขอโทษนะ ไม่รู้ว่า…”
“ไม่เป็นไร พี่ไม่รู้นิ”
“แล้วนายอยู่กับใครละ”
“มาหลอกซักประวัติผมมั้ยเนี้ย” เทย์เอ่ยพรางกดขำเบาๆ
“เปล่านะ พี่ก็แค่ถามเพราะอยากรู้เองเฉยๆ”
“อยู่คนเดียว จริงๆมียายอยู่ที่ต่างจังหวัด วันหยุดยาวก็จะกลับไปเยี่ยมที”
“อ่อ เหงาแย่เลย”
“ไม่เหงานะ ทำงานจนแทบไม่ได้นอนจะไปเหงายังไงครับ”
“ทำงานหาเงินเอง ส่งตัวเองเรียนเก่งนะพี่ว่า”
“จริงๆเรื่องอื่นก็เก่งนะ”
“ว่าไงนะ พี่ไม่ค่อยได้ยิน รถมันเสียงดังไปหน่อย”
“เปล่า ผมจะบอกว่า แก้มพี่มีข้าวติด”
มือหนาขาวๆของเทย์ค่อยๆไล้ไปบนแก้มของบีนี่ก่อนข้าวเม็ดเล็กจะหล่นลงมา เพราะอากาศร้อนเธอคงเช็ดเหงื่อและเผลอไปโดนเข้า
“เอ่อ…ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
หลังจากจบมื้อกลางวัน บีนี่เดินกลับมาที่ทำงานของเทย์ก่อนรับรถที่ซ่อมเสร็จแล้วขับออกไป
มือเรียวขาวๆยกขึ้นกุมหน้าอกด้านซ้ายเมื่อจู่ๆเธอก็นึกถึงภาพที่ชายหนุ่มปัดเมล็ดข้าวจากแก้มของเธอแล้วรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นออกมาจากหน้าอกนี่เธอใจสั่นกับเขาแบบนั้นเหรอ บ้าน่ะ เธอมีแฟนแล้วนะ แม้ว่าเทย์ตะหล่อมากก็ตาม
“บีนี่ ใจสั่นอะไรเนี้ย”
หญิงสาวบ่นกับตัวเองพร้อมกับขับรถไปยังจุดหมาย เมื่อกลับมาจนถึงคอนโดเธอก็รีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าและเข้าอาบน้ำในทันที ไม่ว่าจะทำอย่างไรเธอก็อดนึกถึงภาพของมื้อกลางวันที่ชายหนุ่มไล้มือมาบนแก้มของเธอไม่ได้
ครืด ครืด พีท FaceTime
(พี่พีท)
(ทำอะไรอยู่ครับ หื้ม? ทำไมหนูใส่ขุดคลุมอาบน้ำแบบนี้ครับ) พีทเอ่ยเมื่อเห็นบีนี่ผ่านกล้อง
(หนูเพิ่งอาบน้ำเสร็จค่ะ พอดีร้อนๆ)
(หนูแต่งตัวก่อนมั้ยครับ ไม่ต้องวางสายนะ)
(คุยก่อนก็ได้ค่ะ พี่พีททำงานเหนื่อยมั้ยคะ)
(นิดหน่อยครับ นี่รีบสุดๆอยากกลับไทยไปหาหนูแล้วบีนี่)
(รีบกลับนะคะ คิดถึงจังเลย)
(พี่ก็คิดถึง อยากกอด อยากหอมหนูให้ชื่นใจเลย)
(กลับมาค่อยหอมนะคะ)
(แน่นอนครับ พี่กลับไปรอบนี้ คงจะหอมหนัก!มากๆเลยครับ)
บีนี่ใช้เวลาคุยวีดิโอคอลกับแฟนหนุ่มอยู่นานนับชั่วโมงก่อนที่จะวางสายไป วันนี้เธอกังวลเรื่องของพีทมาตลอดทั้งวันจนไม่อยากทำงาน ซึ่งแน่นอนว่าบาร์คือน้องชายแท้ๆที่รักเธอมาก เขาไม่มีทางหาเรื่องใส่ร้ายพีทให้เลิกกับเธอเพียงเพราะไม่ถูกชะตาอย่างเดียวแน่ เธอยังเชื่อเสมอว่าเขาทำทุกอย่างเพราะหวังดีกับเธอทั้งนั้น แต่เธอก็ยังหวังว่ามันจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น
TRAY เพิ่มเพื่อนใหม่
ข้อความแจ้งเตือนในแชทว่ามีการเพิ่มการติดต่อเข้ามา ซึ่งบีนี่ขมวดคิ้วไม่น้อยเมื่อเห็นชื่อโปรไฟง์คนที่เพิ่มมาเป็นเทย์ เมื่อกดรับและเข้าไปดู ปรากฏว่าเป็นเขาจริงๆ เพราะรูปโปรไฟล์คุมโทนเทาดำที่เป็นรูปเขาที่ถ่ายในขณะที่เขาเดินอยู่ข้างหน้าตากล้องและหันหลังกลับมามองก่อนได้ภาพมา
(เทย์ใช่มั้ย?)
(ครับ ผมเอง)
(เอาเบอร์พี่มาจากไหน)
(จากเอกสารที่พี่ไปซ่อมรถวันนี้ ผมถือวิสาสะเอง พอดีพี่ลิปสติกตกไว้ที่ร้านวันนี้ครับ)
(อ่อ สงสัยหล่นจากกระเป๋าน่ะ)
(พี่ไปคลับอีกเมื่อไหร่ เดี๋ยวผมเอาไปคืนให้)
(คืนนี้พี่แวะไปเอานะ นายอยู่ที่บาร์ใช่มั้ย)
(ครับ)
707 CLUB
บีนี่มาที่คลับเดิมที่เธอมาอยู่บ่อยๆ ซึ่งเธอเดินตรงไปที่บาร์ ก่อนเจอเทย์ยืนทำหน้าที่บาเทนเดอร์อยู่ตรงนั้น หญิงสาวนั่งลงก่อนยิ้มเบาๆแล้วเอ่ยขึ้น
"ขอค็อกเทลให้พี่แก้วนึง"
"รับเป็นอะไรดีครับ"
"จัดมาเลย"
เทย์ที่ใบหน้านิ่งก็เริ่มผสมค็อกเทล บีนี่นั่งมองอยู่แบบนั้นแต่ก็ยังไม่รู้ว่าเขาทำอะไรให้เธอดื่ม ไม่นานค็อกเทลสีหวานแหววมีกลิตเตอร์เล็กๆลอยอยู่ในแก้วใบสวยก็ถูกเสิร์ฟ
"ไม่เคยเห็นเลย อะไรเหรอแก้วนี้"
"สูตรลับผมเอง ไม่มีชื่อหรอกครับ"
"หื้ม รสชาติดีด้วย ทำไมไม่ตั้งชื่อสักหน่อยละ"
- Writer
