หลายวันมานี้ดอกไม้หลากหลายสไตล์จากร้านดังต่างๆ ถูกส่งมาให้ปวริศาทุกวัน ทำให้เป็นที่ฮือฮาพูดถึงกันอย่างมากในออฟฟิศชั้นที่สิบห้า ทุกคนมีความอยากรู้อยากเห็นหน้าตาเจ้าของดอกไม้เพราะดูทรงแล้วน่าจะเป็นสายเปย์ตัวพ่อมือหนักเสียด้วยสิ
“เป็นอะไรวิษณุหน้าตาไม่หล่ออยู่แล้วยังทำหน้างอเป็นตูดลิงอีก”
ปวีนาทักเมื่อเห็นวิษณุเอาแต่ทำหน้างอ เขี่ยข้าวในจานไปมาไม่ยอมกินสักที
“ใช่สิเรามันไม่ใช่คนหล่อ ไม่ใช่คนรวย ไม่มีเงินมาเปย์สาวใครเขาจะมามองจะมาสนใจล่ะ”
วิษณุตัดพ้อ
“คนมองอาจจะมีแต่นายไม่เห็นเองหรือเปล่าวิษณุ”
ปรียาพรพูดหน้านิ่งพร้อมตักข้าวใส่ปาก
“นี่ใบหม่อนกำลังจะบอกเราว่าหม่อนมองเราอยู่หรือ”
ปรียาพรนิ่งเงียบไม่ได้ตอบโต้อะไรแล้วกินข้าวไปเรื่อยๆ
“นี่ไง เห็นไหมใบหม่อนยังไม่มองเราเลยใครจะมองเราล่ะ”
ปวริศาเห็นอาการคนงอนก็ถามไปบ้าง
“เป็นอะไรคะคุณวิษณุวันนี้กับข้าวป้าติ๋มไม่อร่อยหรือคะเขี่ยเล่นอยู่นั่นแห
