เช้าวันใหม่
เช้าวันใหม่ปวริศารู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่าง เธอสัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจของใครอีกคน เธอทบทวนความคิดแล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภาพที่เห็นเป็นผนังห้องสีเทาขาวที่เธอไม่คุ้นเคย เธอกลอกตาไปรอบๆ แล้วใช้ความคิดก่อนที่จะนึกอะไรบางอย่างออก เธอหลุบตาลง แล้วก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตนเองกำลังนอนหนุนอยู่ไม่ใช่หมอน แต่เป็นแผ่นอกแน่นของใครอีกคน แล้วเป็นใครกัน
ปวริศาเด้งตัวลุกขึ้น แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อรู้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า
“ว้าย”
แล้วเธอก็ต้องดึงผ้าห่มมาปิดร่างตัวเองไว้ มือข้างหนึ่งยกมาปิดปากค่อยๆ หันหน้าไปสำรวจข้างกายว่าใครกันนะที่เธอหนุนนอนมาทั้งคืน และอาจจะมากไปกว่าการหนุนนอนด้วย
“บอส”
ปวริศาตกใจตาโตเมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มกำลังมองมาที่ตนเองแล้วยิ้มให้
“อรุณสวัสดิ์ครับพี่แป้ง หลับสบายดีไหม”
“เอ่อ.. ทำไมเรามาอยู่สภาพนี้กันละคะ”
“น้อยใจจัง พี่แป้งจ
