โรงแรมดีแอล ประเทศดูไบ
วันรุ่งขึ้น
ทำไมถึงได้รู้สึกอุ่นแบบนี้นะเหมือนอยู่ภายใต้ผ้าห่มอุ่นๆ แต่ว่าหมอนข้างที่นี่สากจัง ฉันเอามือลูบไปมาทั้งที่ยังหลับตาอยู่ จึงรู้สึกแปลกๆพยายามลืมตาขึ้นมามองช้าๆ
“คุณ..”
เขานอนยิ้มมองหน้าฉันอย่างกะสายตาของคนโรคจิต ก้มมองดูสภาพตัวเองก็ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่เพราะมันไม่มีเหลือเสื้อผ้าสักชิ้น
“นี่คุณปล้ำฉันอีกแล้วหรอ..ปล่อยเลยนะ ปล่อย..”
“ฉันไม่ได้ปล้ำเธอ ไม่ได้ทำอะไรเธอทั้งนั้นแหละ ฉันแค่นอนกอดเธอเฉยๆ”
“นอนกอดเฉยๆแล้วจะมาถอดเสื้อผ้าฉันทำไมเล่า.?”
“ก็แค่อยากให้ไออุ่นเธอ เธอจะได้ดีขึ้นก็เท่านั้น”
“งั้นก็ปล่อยซิ..ฉันจะได้ลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้า”
“นอนก่อนซิ..นอนแบบนี้สักพักก่อนฉันยังรู้สึกอุ่นๆอยู่เลย..แล้วอีกอย่างไข้ของเธอก็ยังไม่ค่อยลดดีด้วย ให้ฉันนอนกอดแบบนี้ไว้เผื่อเธอจะได้หายสนิทไง..”
เขาดึงตัวฉันเข้ามากอดไว้จนแน่นจนฉันรู้สึกว่าหน้าอกของฉันกำลังเบียดไปมา
