โรงแรมดีแอล ประเทศดูไบ
“ผมคิดแล้วว่าคุณต้องอยู่ที่นี่..”
หลังจากที่ฉันยอมให้คุณลอสเวลขึ้นมาบนห้อง เขาก็เดินสำรวจไปจนทั่ว
“ราจีฟไม่อยู่หรอครับ..?”
“เขาออกไปทำธุระนะคะ เดี๋ยวสักพักก็คงกลับ”
“งั้นก็แปลว่าห้องนี้เราอยู่กันแค่ 2 คนนะซิครับ”
“เอ่อ...”
เขาหันมายิ้มให้ฉันแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ
“คุณไม่ต้องกลัวผมหรอกผมไม่ทำอะไรคุณในห้องของดีแลนหรอกครับ แต่ถ้าเป็นที่อื่นก็ไม่แน่..”
“คุณ..”
“555..ดูคุณทำหน้าซิ ตลกชะมัด...ผมแค่ล้อเล่นนิดหน่อยเองครับ”
“อย่าล้อฉันเล่นแบบนี้อีกนะคะ ฉันไม่ชอบ”
“ขอโทษครับ ต่อไปนี้ผมจะไม่ทำแบบนี้อีก..”
เขาทำหน้ารู้สึกผิดกับฉัน จนฉันค่อยรู้สึกโล่งหน่อยที่เขาดูไม่เหมือนดีแลนเลย ออกจะคุยเก่งแล้วก็คุยสนุกกว่าดีแลนด้วยซ้ำ
“คุณเล่นเกมส์เก่งนะเนี้ยชนะผมได้ทุกตาเลย ผมนะเอาเกมส์มาเล่นกับดีแลนทีไร รายนั้นนะแพ้ผมตลอด..”
ตอนนี้เรากำลังนั่งเล่นเกมส์กันอยู่ค่ะ เขาบอกว่ามีเก
