“บอกให้ออกไปไงวะ!!”
“ดะ…ดิน” หญิงสาวหยุดฝีเท้าด้วยความตกใจ คนที่นั่งอยู่บนโซฟาเองก็ตกใจไปด้วย มีแค่เพื่อนสองคนเท่านั้นที่ยังทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ
“อย่ามาให้ฉันเห็นอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะให้คนมาลากตัวเธอไป” เขาพูดเสียงเรียบแล้วหยัดตัวลุกขึ้นเดินไปดูดบุหรี่ที่ระเบียงอย่างไม่สนใจ
“ออกไปก่อนเถอะ เชื่อฉัน” อัคคีช่วยพูดกับหญิงสาวหน้าตาสะสวยที่ยืนตัวสั่นอยู่กลางห้อง เพราะเขาและไวท์ต่างรู้นิสัยเพื่อนตัวเองดีที่สุด
พราวพยักหน้าแล้วรีบหันหลังเดินออกไปทันที เธอร้องไห้ออกมาอย่างผิดหวัง เพียงแค่คิดว่าเขาจะสนใจเธอบ้างก็ยังดี แต่เธอก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาปฏิบัติด้วย
ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็เป็นถึงอดีตดาวมหา’ ลัยต่างสถาบันกับเขา มีคนชอบเธอตั้งมากมาย เธอมีดีทุกอย่างแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเธออยู่ดี
“ทำไมพี่แผ่นดินต้องโกรธขนาดนั้นล่ะคะ” คิดถึงหันไปกระซิบถามอีกครั้งเมื่อผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้วและแผ่นดินยัง
