หลายชั่วโมงต่อมา
“พี่ไวท์ทิ้งหนูอีกแล้วเหรอ”
หญิงสาวทำหน้ามุ่ยเมื่อเปิดประตูเข้ามาวนห้องแล้วพบว่าไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว จนกระทั่งมีใครอีกคนเดินตามเธอเข้ามา
“…” แผ่นดินเดินเข้ามาภายในห้องเงียบ มองดูเธอแวบหนึ่งแล้วจึงไปนั่งบนเก้าอี้ทำงานของเขาเงียบๆ โดยที่ไม่พูดอะไร
“พี่แผ่นดินคะ”
“ถ้าจะขออะไรฉัน รู้ใช่ไหมว่าต้องมีของแลกเปลี่ยน”
“ไปส่งหนูหน่อยได้ไหม” เธอเม้มปากแน่นแล้วพูดออกไป
“ขี้เกียจ”
“…” ใบหน้าจิ้มลิ้มบูดบึ้งขึ้นมาทันทีเมื่ออีกคนพูดออกมาแบบนั้น เธอเดินไปหยิบกระเป๋ามากอดไว้แล้วหันไปบอกคนที่นั่งอยู่ “งั้นหนูกลับเองก็ได้ค่ะ”
“พรุ่งนี้เช้าจะไปส่ง”
“…” เธอยืนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะนั่งลงบนโซฟาอีกครั้งด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
แผ่นดินหยัดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาอีกตัวข้างๆ เธอ เขารินเครื่องดื่มใส่แก้วและผสมมันให้เจือจางก่อนจะดันแก้วนั้นไปตรงหน้าของหญิงสาวเงียบ
