คริสมองริมฝีปากที่บวมเจ่อจากรสจูบของเขา ขยับขึ้นลงเปล่งคำพูด ก่อนจะเม้มเข้าหากัน หลับตาลง อย่างคนเหน็ดเหนื่อยที่สุดจริงๆ และจะให้เขาไม่สงสารได้ยังไง
“งั้นผึ้งหลับนะ พี่จะทำให้ผึ้งหลับสบาย” เขาพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปหา พรมจูบไปทั่วใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน หวังให้สิ่งนี้ขับกล่อมให้เธอหลับ เพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยนั้น
ทว่าดวงหน้าสวยงามที่เขาคิดถึงเธออย่างที่สุดนี้ เมื่อได้มีโอกาสมองดูอยู่ใกล้ๆ แม้จะมีเพียงแสงจันทร์สลัวแห่งค่ำคืนที่สอดส่องให้ความสว่าง เขากลับยิ่งรู้สึกคิดถึงเธอที่สุด อยากจะกอดรัดกระชับเธออยู่ในอ้อมกอด ไม่อยากให้เธอต้องจากไปไหนอีก ไม่อยากเสียเธอไปให้ใคร
ความหวงแหนที่เขารู้ตัวแล้วว่ามันเป็นเช่นไร เขาเข้าใจความรู้สึกของผึ้งแล้ว เพราะว่าผึ้งเคยซื่อสัตย์กับเขามากที่สุด ความหึงหวงของเขาที่มีต่อเธอในบางครั้ง จึงเป็นเพียงสายลมร้อนที่พัดผ่านไป ไม่เคยค้างอ
