คริสกระชับฝ่ามือไว้ที่แก้วเย็นจัดจนชา เพราะระลึกได้ว่าจังหวะของรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นที่เขาแว่วได้ยินนั้น คือ ผึ้งนั่นเอง เธอจะรู้สึกเลวร้ายแค่ไหนที่ได้มาเห็นสิ่งนั้น เพราะหากเป็นเขา ถ้าได้เห็นผึ้งระเริงรักอยู่กับคนอื่น เขาคงโมโหจนฆ่าเธอและไอ้ผู้ชายคนนั้นแน่ แต่ผึ้งกลับจากไปโดยไม่ร่ำลา นี่มันคือบทลงโทษที่สาสมแล้วสำหรับเขาใช่ไหม
เขาที่คิดว่าเธอจะไม่มีทางรู้เห็นในสิ่งที่เขาทำ เขาที่คิดว่าเธอจะเชื่อทุกอย่างที่เขาพูด แต่เขากลับทำให้เธอได้เห็นกับตา ได้ยินกับหู ให้เธอด่าว่าเขายังดีกว่าหายไปอย่างไร้ร่องรอย เพราะมันเจ็บที่สุด เจ็บที่ได้รู้ว่า เขาไร้ค่าสำหรับเธอแล้ว
น้ำสีทองถูกกลืนลงคอจนหมดแก้ว พร้อมชูนิ้วให้สัญญาณแก้วต่อไป 1 สัปดาห์ที่ลางาน เขาตามเธอไปที่หนองคาย ไปตามคำบอกเล่าของเพื่อนว่าเธอเป็นคนบ้านนี้ ตำบลนี้ อำเภอนี้ แต่ไม่พบ คนที่นั่นให้ข้อมูลว่า ผึ้งซื้อที่ต่างอำเภอ
