‘พี่จ๋า... ทำเร็วๆ กระแทกแรงๆ โอว... กระแทกอีก เร็วอีก แรงอีก โอว...’
ภาพในวันวานเหมือนจะถูกรื้อฟื้น เสียงของจิ๋มนักร้องทรงโต ร่ำร้องให้เขากระแทกเร็วๆ ทำแรงๆ ทำเร็วๆ หรือแท้ที่จริงแล้วนั่นคือสิ่งที่คริสชอบ เขาชอบความรุนแรง ที่เขานอกใจก็เพราะเธอสนองตอบในความรุนแรงนั้นไม่ได้
‘ไม่จริง...’ ผึ้งบอกตัวเองแบบนั้น แต่สิ่งที่เผชิญหน้าอยู่นี้มันตรงกันข้าม
“อยากไปสวรรค์ไม่ใช่เหรอ จะพาไปให้ถึงชั้นเจ็ด” เสียงเหี้ยมเอ่ยขึ้น ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะโถมทับลงมา
ไออุ่นที่เข้าประชิดพร้อมฝ่ามือปรับเบาะเอนนอนจนสุด ยิ่งทำให้ผึ้งผวา ก่อนที่จะได้ยินเสียงกรีดร้องของตัวเองดังอยู่เพียงในลำคอ เพราะริมฝีปากร้อนรุ่มนั้นก็ปิดทับลงมาแนบสนิท ปิดกั้นทุกเสียงที่จะเล็ดลอดออกไป และความเจ็บแสบที่ได้รับก็เหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจ เพราะความรุนแรงที่เขากระทำต่อเธอนี้ไม่ต่างจากพายุกำลังพัดกระหน่ำ ทั้ง
