บทรถทัวร์สายจันทบุรี - กรุงเทพ ฯ
หญิงสาวใบหน้าสะสวยแต่ดวงตาของเธอแดงก่ำ มีน้ำตาคลอดวงตาหวานอยู่ตลอดเวลา เธอเอนกายพิงเบาะ ทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเศร้าหมอง
เป็นเธอเองที่ผิด เธอเองที่เลว เป็นต้นเหตุของเรื่องบ้า ๆ ทำให้พี่น้องต้องมาทะเลาะกัน ถึงแม้คุณพ่อของพวกเขาจะไม่รู้ แต่คนทำผิดมีชนักติดหลังอย่างเธอก็ไม่กล้าอยู่สู้หน้าท่าน อย่าว่าแต่คุณพ่อเลย แม้แต่ธีธัชเองเธอก็เข้าหน้าไม่ติด
แม้เธอจะยังรักเขา แต่การอยู่ของเธอรังแต่จะยิ่งตอกย้ำความเลวทรามต่ำช้าที่ตัวเองได้ก่อขึ้น เป็นแผลตำใจของธีธัช เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไปจากชีวิตเขา หายไปเลยจะดีกว่า
เธอยกมือขึ้นป้ายน้ำตาบ่อยครั้ง สะอื้นไห้จนป้าที่นั่งข้าง ๆ ต้องยื่นกระดาษชำระมาให้พร้อมคำถามตามประสาคนอยากใส่ใจ
“ ทะเลาะกับผัวมาเหรอลูก ”
ทางด้านของสองพี่น้อง
เมื่อพวกเขามาถึง บขส. ก็พากันเดินวนหาจนรอบบริเวณแต่ก็ไม่พบเธอ สุดท้ายธีธัชจึงเข้าไปถา
