หลายวันต่อมา_
"ไหนว่าจะตั้งใจอ่านหนังสือไง ห่วงเล่นแต่โทรศัพท์" คนตัวสูงส่งเสียงเตือน เขาอุตส่าห์ลงมาห้องพักเหล่าแม่บ้าน เพื่อดูความพร้อมของเด็กสาว กำลังจะสอบคัดเลือกรอบโค้วต้ามหาวิทลัยซึ่งเขาศึกษาอยู่
ฮาเกนนั่งไขว้ขาบนเตียงขนาดเล็ก ปูผ้าลายการ์ตูนสีหวานเรียบตึงทุกมุม บ่งบอกความเป็นระเบียบถูกสั่งสอนมาอย่างดี พอเห็นเค้กละสายตาจากหนังสือ หันกดพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์ อมยิ้มหวานเป็นละลอก ดันรู้สึกหงุดหงิดยากอธิบาย
"ก็เพื่อนจะชวนไปอ่านหนังสือด้วยกันนี่หนา" เค้กแย้งบอกเบาๆ ทำไมถึงต้องรู้สึกกดดัน ทั้งที่มันคือสิทธิเสรีภาพของตัวเธอ ในเมื่อทำงานบ้านเสร็จ ขอปลีกเวลาตั้งใจอ่านหนังสือเรียน คงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
ร่างอรชรสวมใส่เสื้อยืดสีขาวบวกกับกางเกงยีนส์ขาสั้น มัดมวยผมขึ้นสูงเผยผิวขาวตามลำคอระหง ดูสดใสตามวัยมัธยม นั่งบนโต๊ะขนาดเล็กตรงมุมห้อง มีโคมไฟเปิดส่องแสง
"หญิงหรือชาย?" คิ้วหนาขมวดปมยุ่ง อาร
