MR. ENGINEER

Napabalikwas ako ng bangon dahil sa gulat. When I looked at the alarm clock beside me it was just 6:00 a.m. in the morning. Dalawang oras pa lang akong natutulog at nagising na naman ako sa araw-araw na pag-aaway ng mga magulag ko. "Kasalanan mo 'to Bernard! You got scammed because of your stupidity!" sigaw ni Mommy. "Shut up Liezel! Huwag mong isisi sa'kin ang lahat. Kung hindi ka rin lang naging magastos noon ay hindi ko sana isusugal ang kompanya! Ingrata!" This is my everyday life. Ang saya lang. Araw-araw nag-aaway ang mga magulang ko sa paulit-ulit na dahilan. They have been fighting for that same reason for almost 3 years now. Sawang-sawa na akong marinig lahat ng iyon. They just keep on remembering what our life was like before. 'Yong buhay na marangya at walang kapagod-pagod. Wala akong nagawa kung hindi ang bumangon na lamang. I guess, sanay na ako. When I got out from my bedroom ay agad akong nabungaran ang mga magulang kong nagtuturuan sa sala. They are shouting to each other at mukhang plano na naman nilang mag-agahan ng sigawan. "Will the two of you stop?" I said. Tumigil silang dalawa at napatingin sila sa'kin. They both went silent when they saw my tired expression. Lumapit naman agad si Mommy sa kinaroroonan ko. "Anak, 6:00 a.m. pa lang, you just slept for two hours, balik ka muna sa bed mo," malambing na ani ni Mommy sa'kin. "Really Mom? Paano ako makakatulog kung ginawa niyo na atang hobby ang mag-sigawan sa umaga?" saad ko. Alanganing tinignan ako ng mga magulang ko. They knew that I'm working on a graveyard shift pero hindi pa rin sila nagtatanda. "I kept hearing all your sumbatans everyday, can you just accept it already? We're poor now! At walang magagawa ang mga pag-aaway niyo sa sitwasyon natin ngayon." Pareho silang nawalan ng imik sa sinabi ko. My parents are both stubborn kaya ang hirap nilang pagsabihan. The two of them came from a wealthy family at mga tagapagmana sila ng kan'ya-kan'yang mga ari-arian noon. We were rich, super rich before. Dad got scammed and the rest was history. It's been three years, at sa loob ng tatlong taon ay dito na kami nanirahan sa maliit na apartment na 'to. Hindi kami sanay maging mahirap. The first few months of living here was a nightmare. Walang marunong sa gawaing bahay sa aming tatlo, kaya lagi kaming kumakain ng sunog. Sunog na kanin at ulam, kahit nga ang simpleng pagprito ng itlog ay hindi pa namin magawa. Sa sobrang nasanay kaming may kasambahay kaya kami walang natutunan kahit isa. "I'm sorry baby," malungkot na wika ni Mommy. She hugged me at desperadang umiyak sa balikat ko. Nakita kong napaupo naman si Daddy sa may kaliitang sofa namin sa sala. Naaawa ako pareho sa kanila but wala na akong magagawa. College graduate nga ako pero kapag nag-apply ako sa mga malalaking kumpanya ay agad akong na-re-reject. Marinig lang nila ang pangalan at apelyido ko ay para akong may sakit na ketong dahil agarang pag-iwas. I get it, walang gustong kumuha sa anak ng isang na-scammed. They maybe think that I'm stupid like my Dad. "Mom? Can we all just accept our fate?" pagod kong tanong sa kan'ya. Dahil nga sa walang gustong kumuha sa'kin ay napilitan akong magtrabaho bilang waitress sa isang bar. At first, I was so disgusted at the sight of those filthy old geezers na kung makatitig sa mga legs ko ay parang asong ulol. I don't know how many times now I experienced being harassed by someone, hindi nila alam 'yon pero kinakaya ko para sa pang araw-araw na pangangailangan namin. Kung hindi ako magtatrabaho ay pare-parehas kaming magugutom. Even my parents has a good credentials dahil nakapag-aral naman sila ay wala pa ring kumpanyang tatanggap dahil sa background na meron si Dad. "Susubukan ko ulit lumapit sa mga Montecorpuz baka matulungan nila tayo," Dad said. Napatampal na lang ako sa noo ko. My heart tightened a bit when I heard those desperate words coming from my proud father. "Dad," marahan kong tawag sa kan'ya. Mas lalo akong naawa sa mga magulang ko. Mas lalong pinatanda ng stress at problema ang pagmumukha ng Daddy ko. "Dad, ilang ulit ka na ba humingi ng tulong sa kanila? Wala na silang pakialam sa natin ngayon dahil mahirap na tayo," sagot ko naman. "Baby, maybe they can really help us," tugon naman ni Mommy. Napabitaw ako sa hawak ni Mommy at pinaglipat-lipat ang tingin sa kanilang dalawa. They are both desperate to go back to our old lives. "Ewan ko sa inyo, nagsasayang lang kayo ng pagod." Tinalikuran ko sila at muli pumasok sa kwarto ko para magpahinga. Ang dami na nga'ng problema sa bar ay dumagdag pa ang problema rito sa bahay. Hindi naman nagtagal ay agad akong nakatulog dahil sa pagod. My shift usually starts at 9:00 p.m. hanggang alas-tres o alas-kwatro na rin natatapos ang trabaho ko. Malaki ang sahod sa bar dahil na rin sa mga natatanggap kong tip sa mga customer kong matatanda. I've been working as a waitress for a year now, hindi bumababa sa 5k ang natatanggap kong tip kaya napakalaking tulong niyon sa pang araw-araw naming gastusin sa bahay. Pagpatak ng alas-otso ng gabi ay nakahanda na ako para umalis dahil ayaw ko namang maipit sa traffic. Hindi naman malayo ang apartment namin sa pinagtatrabahuhan ko pero mas mainam na 'yong maaga kang makarating. "Alis na ako," pagpapaalam ko sa kanilang dalawa. "Be safe baby," Mommy said. Tinanguan lang ako ni Daddy atsaka naglakad na ako palabas. Nag-co-commute lang ako dahil hindi ko naman afford ang taxi at ang mahal ng patak nila. Nakikipagsiksikan ako sa mga tao para lang makasakay, this is my life since then. I need to adapt quickly dahil kung hindi ay sa lansangan kaming tatlo pupulutin. Noong una ay ayaw talaga nila sa trabaho ko. They were terrified when they knew where I was working. Sabi pa nila, it was too low for me, and I agree with that. Pero dahil sa wala na akong ibang choice ay nilunok ko ang pride ko. Never in my wildest dream that I think I would end up as a waitress in a bar. I'm Sitti Gonzalo, the heiress of the Gonzalo Group of Companies, that title I have before was my pride. Lumaki akong mayaman, pero sa isang iglap lang ay nawala iyon lahat. "Sitti girl, you're here!" tili ni Andrea. Si Andrea ay ang kasamahan ko sa trabaho. She's bubbly and may pagka-maarte kaya gan'yan siya magsalita. Well, we are both maarte pero kapag nasa trabaho na ako ay nag-iiba ang approach ko to gain more customers, and syempre para malaki na rin ang makuha kong tip. "What happened? You seemed so excited Andi?" Andi is my nickname to her. Hindi ko lang bet ang Andrea kasi tunog malandi ang pangalan niya. "Arghhh, I'm so kilig!" "Stop wiggling! Ano ba'ng kinakikiligan mo riyan?" tanong ko. I put my things in the locker. Dito kami nagpapalit ng mga costumes namin and dito na rin nag-ma-make up. Kung minsan ay tambayan din namin para magpahinga. Maliit lang kaya pinagkakasya na lang namin ang mga gamit dito sa loob. The club has 6 waitress kaya masyado kaming busy dahil anim lang kami atsaka ang daming dumadagsang customers sa bar na'to kaya loaded lagi kami sa trabaho. "You know Sitti, may customer tayo sa VIP, they are all handsome! Nakakatanggal ng garter sa panty sister!" tili ng kaibigan. Naku! Kaya laging naloloko 'to si Andi kasi madaling kinikilig kapag guwapo na ang pinag-uusapan. "Here we go again, akala ko ba broken hearted ka?" pairap kong tanong. Kasalukuyan akong nagbibihis at nasa gilid ko naman ay si Andrea na hindi mapirmi at todo lang sa pagtili at pagkukwento. "Oo, broken ako yesterday, pero no'ng nakita ko 'yong mga adonis sa VIP ay parang na-realize ko na ang pangit pala ni Wilson!" saad ng kaibigan. "Parang kahapon lang nag-iiyak ka dahil do'n sa ex mo. Hanep mo talaga, agad kang nakakamove-on kapag guwapo ang pinag-uusapan!" "Alam mo kasi Sitti, matatanggap ko pa kung daks si Wilson, pero kasing liit lang ng posporo ang pototoy niya. He's not worth for my tears sister!" "Bunganga mo talaga," tugon ko. "Kung jutay naman pala ba't iniyakan mo?" tanong ko. "Kahit naman maliit 'yong sa kan'ya, masarap naman siyang dumila kaya nanghinayang ako ng slight!" Napailing na lang ako sa sinabi niya. Wala talagang zipper ang bunganga ni Andi kaya kapag nagkakaroon kami ng pagkakataong mag-usap ay laging binibida nito ang s*x life nila ni Wilson! Pake ko naman sa jugjugan nila di ba? Hindi pa nga ako nakakakita kahit ulo man lang ng s*x genital ng lalaki. "Sana lang ako ang mautusang mag-asikaso sa kanila," si Andrea. Natapos na rin ako sa pagbibihis ko at agad ko namang sinimulan ang pag-ma-make up. "Huh? Wala pang nag-aasikaso sa kanila?" tanong ko. "Oo wala pa, ewan ko ba kay boss, hindi pa rin naman nagpapatawag ng waitress 'yong nasa VIP." Nang matapos na ako sa lahat ay sabay kaming lumabas. Mahaba-habang trabaho na naman ang pagdadaanan namin kaya kailangan ko talagang ibigay lahat ng makakaya ko para kumita. Agad akong naging busy at nagsimula na akong kumuha ng mga orders sa ibang customer. When I finally indulged myself to what I am doing ay siya ring pagtawag ni boss sa akin. "Sitti," tawag niya. Agad akong tumalima nang tawagin niya ako. "Yes po, Mr. Z?" "Out ka muna rito, asikasuhin mo 'yong nasa VIP natin," saad ni Mr. Z Wala na akong nagawa kung hindi ang sundin ang utos ni boss. Hindi ko naman alam na dahil sa pangyayaring 'to ay mababago ang buhay ko.