ยัยเด็กบ้าหยิกแขนผมแล้วนั่งมึนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับสิ่งที่ตัวเองทำ ผมจะโวยวายก็คงไม่ใช่ เลยต้องปล่อยแล้วเดินไปหาเพื่อนตัวเองที่นั่งยิ้มกริ่มอยู่ที่โต๊ะ
“ยิ้มเชี่ยอะไร” ผมถามเสียงเข้ม รอยยิ้มแบบนี้เลิกได้ก็เลิกนะ กูเสียวสันหลังวาบ ๆ
“กิ๊กเก่ากับแฟนใหม่ ต่างกันอย่างสิ้นเชิง” ฟองเอ่ยออกมา มันคงเห็นตอนที่น้ำเน่าหยิกแขนผมแล้วแหละ อีกอย่างคือพวกไอ้กราฟก็คงบอกหมดแล้วว่าคนนั้นคือแฟนผม
“คนไหนดีกว่ากัน” ผมถาม ทั้งสองต่างกันคนละขั้วเลยแหละ
“พวกกูจะไปรู้กับมึงเหรอ มึงเป็นคนคบนะ” มีนส่ายหน้าเบา ๆ เออ ก็จริงของมัน
“น้ำผึ้งน่ารักดีเนอะ ขนาดไม่แต่งหน้าเลยสักนิดยังดูดีเลยอะ”
“ไม่แต่งตัวด้วยอะ ดูธรรมชาติดีจัง” นุ่นพูดต่อจากปลา
“นิสัยเป็นไงวะ” กลอยถามผม แต่ผมไม่มีโอกาสได้ตอบ
“แสบ” ไอ้มาร์ชพูดเป็นคนแรก
“กวน” ต่อด้วยไอ้ปืน
“ดุ” ปิดท้ายด้วยไอ้กราฟ
“รวม ๆ แล้วสเป็กมึงเลยนี่หว่า” แววตาฟองเป็นประกาย ม
