“สาธุ... คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองคุณดำกับคุณอรด้วยนะคะ”
ป้านิ่มพนมมือไหว้ พิมพ์ลดาได้แต่นิ่งภาวนาอยู่ในใจ ภาพที่สะเทือนใจนั้นทำให้หล่อนไม่อาจสะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้
ครู่ต่อมา มีความวุ่นวายเกิดขึ้นภายในห้องไอซียู เป็นเพราะเส้นกราฟที่แสดงอัตราการเต้นของหัวใจอรทัยกำลังอ่อนล้า ริบหรี่ดั่งปลายเทียนที่อ่อนแสงลงทุกที
“พี่อร... ฮือๆ”
พิมพ์ลดาสะอึกสะอื้น ไม่คิดว่าการได้เจอหน้ากันเมื่อตอนเช้า จะเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายระหว่างหล่อนกับพี่สาวคนนี้
“หนูพิมพ์คะ... มานั่งรอตรงนี้ดีกว่านะคะ”
ป้านิ่มเป็นห่วง จูงมือพิมพ์ลดามานั่งรอที่โซฟาหน้าห้อง
อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา
ชั่วโมงรอคอยอันยาวนานและแสนทรมานสำหรับพิมพ์ลดาได้สิ้นสุดลงแล้ว เมื่อได้ยินเสียงคลายลูกบิดประตูห้องไอซียู พร้อมกับร่างสูงโปร่งของนายแพทย์ในชุดเสื้อคลุมสีเขียว กำ
